Κατά την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην, ο Θεός είναι η εν τω κόσμω ζωοποιός δύναμις. Μόνον ο Θεός είναι φύσει αθάνατος. Δια τον Θεόφιλον Αντιοχείας ο Θεός είναι "αναλλοίωτος καθότι αθάνατός εστι". Η κτίσεις ζει δια της μετοχής της δημιουργικής, προνοητικής και ζωοποιού ενεργείας του Θεού, του δόντος "πνεύμα το τρέφον αυτήν, ου η πνοη ζωογονεί το παν, ος εάν συσχή το πνεύμα παρ' εαυτώ, εκελίψη το παν". Δια τους Πατέρας μόνον ο Θεός είναι ζωοποιός, διότι μόνον Αυτός είναι "Αυτοζωή". "Ουκ άλλου ην το θνητόν αθάνατον παραστήσαι, ει μη της αυτοζωής ούσης". Επομένως, τα λόγια του Χριστού "εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή" ή "ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα" ή "ώσπερ γαρ ο πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο υιός ους θέλει ζωοποιεί", δύνανται να έχουν μίαν σημασίαν μόνον, ότι δηλ. ο Χριστός είναι Θεός. "Τάδε λέγει Κύριος. ιδού εγώ ανοίγω τα μνήματα υμών και ανάξω υμάς εκ των μνημάτων υμών και εισάξω υμάς εις την γην του Ισραήλ, και γνώσεσθε ότι εγώ ειμι Κύριος εν τω ανοίξαί με τους τάφους υμών του αναγαγείν με εκ των τάφων τον λαόν μου...". Ούτω κατά του Νεστορίου ο Κύριλλος γράφει "ουχ ως σάρκα κοινήν δεχόμενοι.... αλλ' ως ζωοποιόν αληθώς.... Ζωή γαρ ων κατά φύσιν ως Θεός, επειδή γέγονεν εν προς την εαυτού σάρκα, ζωοποιόν απέφηνεν αυτήν". Δια τούτο ακριβώς δύναται Ιγνάτιος ο Θεοφόρος να ομιλεί περί "αίματος Θεού". Παραλλήλως περί του Αγίου Πνεύματος γράφει ο Μέγας Αθανάσιος: "πνεύμα ζωοποιόν λεγεται... και ο μεν Κύριός εστιν η αυτοζωή... Τα δε κτίσματα, ως είρηται, ζωοποιούμενα εστι δι' αυτού. Το δε μη μετέχον ζωής, αλλ' αυτό μετεχόμενον και ζωοποιούν τα κτίσματα, ποίαν έχει συγγένειαν προς τα γεννητά;".
Είναι πασιφανές, ότι η όλη βάσις των δογμάτων της Ορθοδοξίας περί Αγίας Τριάδος και Χριστολογίας είναι το αποκαλυφθέν γεγονός, ότι ο Θεός μόνος, άνευ κτιστού τινος μέσου, δημιουργεί, προνοεί, ζωοποιεί και σώζει. Εάν αι θείαι αύται ενέργειαι ήσαν κτισταί, δηλαδή εάν ο Θεός δημιουργεί, προνοεί, ζωοποιεί και σώζει δια κτιστών μέσων, τότε δίκαιον θα ηδύναντο να έχουν οι Αρειανοί, οι Μακεδονιανοί και οι Νεστοριανοί. Ότι ο Θεός δεν δημιουργεί, προνοεί, ζωοποιεί και σώζει δια κτιστών μέσων, μαρτυρεί την θεότητα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή την μίαν φύσιν της Αγίας Τριάδος, και διακηρύττει την εν Χριστώ υποστατικήν ένωσιν. Βασική προϋπόθεσις της βιβλικής και πατερικής θεολογίας είναι όπου η ενέργεια άκτιστος και η ουσία άκτιστος. όπου η ενέργεια κτιστή και η φύσις κτιστή. Εκ των ακτίστων και απαραλλάκτων ενεργειών των τριών υποστάσεων γνωρίζομεν το απαράλλακτον, την ταυτότητα και την απλότητα της ουσίας της τρισυποστάτου θεότητος. Επίσης εκ των κτιστών ενεργειών του Χριστου γνωρίζομεν την κτιστήν φύσιν Αυτού και εκ των ακτίστων ενεργειών Αυτού την άκτιστον φύσιν Αυτού. Επί πλέον ο Μονοφυσιτισμός και ο Μονοθελητισμός είναι αιρέσεις κατά του βασικού περί της εκ του μηδενός δημιουργίας και περί της ανθρωπίνης ελευθερίας δόγματος, και επομένως άρνησις της σωτηρίας του όλου ανθρώπου και κόσμου, διότι "το απρόσληπτον αθεράπευτον". Αι ανωτέρω παρατηρήσεις περί της σχολαστικής διδασκαλίας, ότι ο Θεός προνοεί δια κτιστών μέσων και σώζει δια κτιστής θείας Χάριτος και ότι η εν τω κόσμω ενέργεια του Θεού είναι κτιστή, δεικνύουν ότι η ρωμαϊκή θεολογία παρουσιάζει μίαν ανωτέραν μορφήν ανατροπής των βασικών προϋποθέσεων της βιβλικής και πατερικής θεολογίας. Η νεωτέρα αύτη μορφή παλαιοτέρων αιρέσεων δικαίως κατεδικάσθη υπό των εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδων του 1341 και 1351.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.