"Διακυβεύεται ἡ πίστις ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ οἰκουμενισμοῦ"

"Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες καὶ οἱ ἀδιάλειπτες προσευχὲς τῶν πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, θὰ διώξουν πολὺ μακριὰ τὰ οἰκουμενιστικὰ μαῦρα σύννεφα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως".

(Τοῦ μοναχοῦ Νικολάου, Ἁγιορείτου)

Η ΕΙΣΟΔΟΣ στὴ Μ. Τεσσαρακοστή μᾶς καλεῖ ἐπάνω ἀπ᾽ ὅλα γιὰ ἐξομολόγηση καὶ μετάνοια. Ἀλλὰ ὅταν ἡ πίστη μας κινδυνεύει, ἀπὸ τὰ πυκνὰ καὶ μαῦρα οἰκουμενιστικὰ σύννεφα, ἡ ἐξομολόγηση ἀρχίζει ἀπὸ τὰ ὅσα παράνομα γίνονται στὸ χῶρο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, ἀπὸ τὶς συχνὲς παράνομες καὶ προκλητικὲς συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς. Σὰν ἐξομολόγηση ἀναφέρουμε ὅτι μικρὴ μερίδα ρασοφόρων πατέρων ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ συμπροσευχὲς αὐτὲς γίνονται, διότι ὁ Πατριάρχης δέχεται πιέσεις ἀπὸ τὸ παρασκήνιο, ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὶς κάνει γιὰ λόγους πολιτικῆς, καὶ ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτὰ ἐγίνοντο καὶ παλαιότερα.

Σὲ αὐτὲς τὶς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις ἡ ἀπάντησή μας εἶναι ἡ ἑξῆς. Πρῶτον σὲ ὅλο τὸ διαρρεῦσαν χριστιανικὸ παρελθόν, οἱ Νεομάρτυρες, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ἱεράρχες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Δίκαιοι καὶ οἱ Προφῆται, ἐδέχοντο ἀφόρητες πιέσεις, ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ τὸ παρασκήνιο, ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς ἀνομίας καὶ τοῦ σκότους, ἀλλὰ δὲν ἐνέδιδαν σὲ ὅ,τι ἐπίστευαν στὰ βάθη τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς τους, καὶ μᾶς ἄφησαν ὡς παρακαταθήκη τὴν ἁγία καὶ ἀμώμητο ὀρθόδοξο πίστη. «οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς πίστεως».

"Βλέπουμε γύρω μας μια διάχυτη αγαπολογία, έναν απνευμάτιστο χριστιανικό λόγο"

 Σήμερα βλέπουμε γύρω μας μια διάχυτη αγαπολογία, έναν απνευμάτιστο χριστιανικό λόγο, αποκομμένο από την ορθή πίστη. Καί ο,τι είναι κομμένο από την ορθή πίστη είναι αμαρτία.

(Δημήτριος Τσελεγγίδης)

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε από το παράρτημα Λάρισας της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων με την Χριστιανική Εστία Λαρίσης την Β’ Κυριακή των Νηστειών 8 Μαρτίου 2015 στην κατάμεστη αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας «Ο Απόστολος Παύλος».

Ομιλητής ήταν ο διακεκριμένος καθηγητής της Δογματικής στη Θεολογική Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα:

Υπάρχει γνήσια αγάπη χωρίς ορθή πίστη; Η περίπτωση του Οικουμενισμού.

Ο ομιλητής μεταξύ άλλων τόνισε ότι θεμέλια για τη χριστιανική μας ζωή είναι η ορθή πίστη και η έμπρακτη αγάπη, η οποία κατά τον απόστολο Παύλο είναι ο σύνδεσμος όλων των αρετών.

"Μεγάλη Σύνοδος" και κωλύματα του γάμου

 Ἡ μεθόδευση πού ἤδη ἐπιχειρεῖται στό νά συμπεριληφθεῖ τό θέμα αὐτό στά ὑπό συζήτηση θέματα καί ἐκείνη πού σχεδιάζεται νά ἐπιχειρηθεῖ, προϊούσης τῆς διαδικασίας περατώσεως, στήν οἰκουμενιστικῶν ἀρχῶν Μεγάλη Σύνοδο τό 2016, ὥστε νά περάσει τό θέμα τῶν μικτῶν γάμων, ἤδη καταδεικνύουν ὅτι ἡ ''Μεγάλη Σύνοδος'' δέν θά ἐμφορεῖται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

 

(Χριστοΰφαντος)

Ἕνα ἀπό τά θέματα πρός συζήτηση στήν "Μεγάλη Σύνοδο" τό 2016 θά εἶναι καί τά κωλύματα τοῦ γάμου σέ ἕνα πολυπολιτισμικό καί διαθρησκειακό περιβάλλον.

Σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν τάξη καί Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, γάμος μπορεῖ νά γίνει μόνο μεταξύ ἄνδρα καί γυναίκας πού ἔχουν Ὀρθόδοξη πίστη. Σέ περίπτωση χηρείας ἤ διαζυγίου ἐπιτρέπεται κατ᾽ οἰκονομίαν καί δεύτερος γάμος καί κατά ἄκραν οἰκονομίαν καί τρίτος γάμος.

Ἐπειδή ὅμως τά σημερινά κέντρα ἐξουσίας στόν πλανήτη ἔχουν βάλει σκοπό νά ξεθεμελιώσουν τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές παραδόσεις τῶν λαῶν, καί κυρίως τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπιχειρεῖται συστηματικά ἡ μεθόδευση κατάλυσης τῶν παραδοσιακῶν μορφῶν τῆς οἰκογένειας καί ἀλλοτρίωσης καί διαφοροποίησης τῆς μέχρι τώρα γνωστῆς ἔννοιας τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου. Αὐτό φοβούμεθα ὅτι θά γίνει κατά κάποιο τρόπο καί φαίνεται ὅτι μεθοδεύεται νά ἐπιχειρηθεῖ στήν προγραμματισμένη "Μεγάλη Σύνοδο" τό 2016. 

Ο Παπισμός παραμένει αμετακίνητος στις κακοδοξίες του!

 Όταν οι δικοί μας Ορθόδοξοι πασχίζουν να δώσουν «Ορθόδοξη ερμηνεία» στο «παπικό πρωτείο», έρχεται ο ίδιος ο φορέας του, ο πάπας να διαλύσει κάθε αυταπάτη περί αποβολής αυτής της κορυφαίας κακοδοξίας, η οποία αλλοιώνει απόλυτα αυτή την ίδια την ουσία της Εκκλησίας, την οποία μεταβάλλει σ’ έναν εγκόσμιο πολιτικό, και στην καλλίτερη περίπτωση, θρησκευτικό οργανισμό, απογυμνωμένο από τη Θεία Χάρη και την σώζουσα δύναμη του Χριστού.

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 16η Μαρτίου 2015.

(Σχολιασμός πρόσφατης προσφώνησης του πάπα Φραγκίσκου)

Τη στιγμή που οι θιασώτες του Οικουμενισμού, Ορθόδοξοι επίσκοποι ,αναζητούν στα πλαίσια των Διαλόγων με τους παπικούς, την «ερμηνεία» του επάρατου «παπικού πρωτείου» σύμφωνα «με την παράδοση της πρώτης χιλιετίας», οι ίδιοι οι παπικοί, με προεξάρχοντα τον πάπα Φραγκίσκο τον Α΄, διακηρύσσουν τοις πάσι, ότι η μοναδική«ενότητα», που δέχεται ο Παπισμός, είναι η «ενότητα με τον διάδοχο του αποστόλου Πέτρου», δηλαδή με τον πάπα!

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατη προσφώνηση του πάπαΦραγκίσκου του Α΄, προς τους έλληνες «καθολικούς ιεράρχες», οι οποίοι επισκέφτηκαν το Βατικανό στις 5 Φεβρουαρίου ε. ε. η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα«Καθολική», (φυλ.16.2.2015). Στην εν λόγω επίσκεψη συμμετείχαν εκτός από τους παπικούς «επισκόπους» και οι εν Ελλάδι Ουνίτες «επίσκοποι», πράγμα που σημαίνει ότι η Ουνία στην Ελλάδα κατέχει κυρίαρχη θέση στην προσηλυτιστική δράση του Βατικανού, μέσω τη οποίας προσπαθεί να αλώσει και να εκπορθήσει την Ορθοδοξία. Διαπιστώνουμε πως, παρά τις επανειλημμένες δυναμικές αντιδράσεις από μέρους των Ορθοδόξων, ο Παπισμός, όχι μόνο δεν περιστέλλει και περιορίζει τη δράση της Ουνίας, αλλά την καλλιεργεί και την προάγει ως τον κύριο τρόπο διείσδυσης του Παπισμού στην Ορθοδοξία. Ως τον πιο πρόσφορο τρόπο «ένωσης των εκκλησιών», σύμφωνα με τις αποφάσεις της ληστρικής ψευδοσυνόδου Φεράρας - Φλωρεντίας, η οποία για τους παπικούς συγκαταλέγεται στις «οικουμενικές» της «συνόδους» και άρα οι αποφάσεις της είναι εφαρμοστέες.

"Ο Σταυρός, το λυτρωτικό σύμβολο του Αρχιερέως Χριστού"

Γιατί το Πάσχα της ζωής προς το οποίο κατευθύνεται και καταλήγει η μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι Πάσχα σταυρώσιμο και αναστάσιμο. Ο Σταυρός εκβάλλει στην Ανάσταση· η Ανάσταση ριζώνεται στο Σταυρό. Το ένα δεν αποχωρίζεται από το άλλο.

(Ανδρέας Θεοδώρου - Ομιλία που έγινε στη σειρά «Λαϊκό Κήρυγμα» της Εταιρείας Φίλων του Λαού [απόσπασμα])

Η γιορτή της Σταυροπροσκυνήσεως είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας, την οποία ιδιαιτέρως ευλαβείται και τιμά το χριστεπώνυμό της πλήρωμα.

Κατ’ αυτήν προβάλλεται -και καλούνται oι πιστοί να προσκυνήσουν- τον τίμιο Σταυρό, πάνω στον οποίο ο Χριστός, αφού άπλωσε τις άγιες πα­λάμες του, “ήνωσε τα το πριν διεστώτα”, απέθανε κατά τη σάρκα του ο Θεός και με την υπέρτατη θυσία του, την αγάπη του και την υπακοή του, στις οποίες κορυφώθηκε το μυστήριο της θείας του κενώσεως, εξιλέωσε τον αμαρτωλό άνθρωπο ενώπιον του αγίου Θεού, ικανοποίησε τη θεία δικαιοσύνη για τις αμαρτίες και την ενοχή ολοκλήρου του κόσμου, εξαγόρασε το πλάσμα του από την κακότητα του διαβόλου και την αρπάγη(δίκτυ) του θανάτου, καταβάλοντας ως λύτρο το πανάγιο αίμα του, αίμα όχι ενός “ψιλού” (=απλού) ανθρώπου, αλλά το αίμα του Υιού της Παρθένου και του Θεού, και κατάργησε με το πάθος του το μεσότοιχο της έχθρας, που δημιουργήθηκε μεταξύ Θεού και ανθρώπου, από τότε που ο τελευταίος με την αλόγιστη παρακοή του εκδιώχθηκε από τον αρχαίο παράδεισο της Εδέμ. Με το σταυρικό θάνατό του ο Χριστός κατέλυσε τη δύναμη του διαβόλου, θανάτωσε το θάνατο και άνοιξε διάπλατα την οδό που οδηγεί στα φωτεινά σκηνώματα της θείας βασιλείας! Επί του σταυ­ρού ο άνθρωπος έγινε και πάλι πολίτης του Παραδείσου, γύρισε πίσω στην αληθινή του πατρίδα, στήθηκε στο πραγματικό βάθρο της υπάρξεώς του και απέβαλε τα ράκη της φθοράς, με τα οποία τον έντυσε το αλόγιστο πταίσμα της Εδέμ.[…]

Ἡ προσευχὴ τῆς μετανοίας

 "Τέλος, ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ὅποιος ἔχει σωφροσύνη, ἔχει καὶ ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη. Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη, ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Θεός".

(Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λεγᾶτος)

Ἡ περίοδος τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι περίοδος πνευματικοῦ ἀγώνα καὶ περισυλλογῆς. Σκοπὸς ἡ σωστὴ προετοιμασία γιὰ τὰ μεγάλα γεγονότα τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ γιορτάσουμε σὲ λίγο.

Ἡ προσευχὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μέσα τῆς ὁλοκληρωμένης ἐν Κυρίῳ προετοιμασίας. Αὐτὴ τὴν περίοδο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει πλῆθος προσευχῶν, ποὺ προσφέρει στὰ μέλη της. Μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου. «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου....».

Ομιλίες στη Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

Ευαγελλική περικοπή Γ΄ Κυριακής των Νηστειών

Αποστολική περικοπή Γ΄ Κυριακής των Νηστειών

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: "Ομιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των Νηστειών"

Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας: "Λόγος εις την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως"

Ι.Μ. Δημητριάδος: Λόγος εις την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως

Ι.Μ. Παροναξίας: "Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως" 

Ι.Μ. Σερβίων και Κοζάνης: Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Ι.Μ. Τριμυθούντος: Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας: "Η θεολογία του Σταυρού"

+Μητροπολίτου Νικαίας Γεωργίου (Παυλίδου): Το "Τρόπαιον"

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος: Κήρυγμα στην Αποστολική περικοπή της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως

π. Αλέξανδρος Σμέμαν: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

π. Γεώργιος Δορμπαράκης: Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως: Ο Σταυρός του Χριστού η Ωραιότης της Εκκλησίας!

Μοναχός Ιωακείμ Σεραφειμιάτης: "Ομιλία στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

Ανδρέας Θεοδώρου: "Ο Σταυρός, το λυτρωτικό σύμβολο του Αρχιερέως Χριστού"

Ορθόδοξο περιοδικό "ο Σωτήρ": Μαθητές του Σταυρού

"Μαθητές του Σταυρού"

Ἐπιπλέον, ὅποιος ­ἀκο­λουθεῖ τὸν δρόμο τῆς ­αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστὸ παύει νὰ ζεῖ ­ἐγωκεντρικὰ καὶ ἀπολαμβάνει τὴ χαρὰ τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ἀγάπης καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Ἀλλὰ τὸ πιὸ παράδοξο εἶναι ὅτι αὐτὸς ποὺ ζεῖ μὲ αὐταπάρνηση καὶ φαινομενικὰ ζημιώνεται, τελικὰ ­ὠφελεῖται πολλαπλάσια. Αὐτὸ ἀκριβῶς τόνισε ὁ Κύριος στὴ συνέχεια τῆς ­διδασκαλίας Του.

(Περιοδικό ο "Σωτήρ")

1. Ὁ δρόμος τῆς θυσίας

Ὁ Τίμιος Σταυρός, τὸν ὁποῖο προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουμε, καθὼς βρισκόμαστε στὸ μέσον τῆς «Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς», ἀποτελεῖ γιὰ τὸν καθένα μας σταθερὴ πυξίδα ποὺ δείχνει τὴν πορεία ζωῆς ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ πετύχουμε τὴ σωτηρία μας. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴ μεγάλη ἀλήθεια μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα.

Εἶχε ἀντιδράσει ὁ Πέτρος, ὅταν ἄκουσε τὸν Κύριο νὰ προειδοποιεῖ ὅτι πρόκειται νὰ καταδικασθεῖ καὶ νὰ θανατωθεῖ πάνω στὸ Σταυρό. Κι ὁ θεῖος Διδάσκαλος, ἀφοῦ τὸν ἐπετίμησε αὐστηρὰ γιὰ τὴν ἀντίδρασή του, κάλεσε κοντὰ Του ὅλους τοὺς μαθητές Του καὶ ὅσους ἄλλους Τὸν ἀκολουθοῦσαν καὶ τοὺς εἶπε:

Κήρυγμα στην Αποστολική περικοπή της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως

 Μακριὰ λοιπὸν ἀπὸ οἱαδήποτε μορφὴ ἀπογνώσεως καὶ ὡς ἀπὸ προσώπου πυρὸς μακριὰ ἀπὸ κάθε ἴχνος ἀπελπισίας, ἀφοῦ γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἦλθε ὁ Χριστὸς καὶ λειτούργησε τὸ μυστήριο τῆς ἀναδημιουργίας γιὰ τὴν δική μας προσωπικὴ σωτηρία.

(Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος)

«Προσερχώμεθα μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος»

Ἂν καὶ οὐδέποτε ὁ ἄνθρωπος θὰ κατορθώσει νὰ κατανοήσει τὸ μέγεθος τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ ὅμως διά τῆς πίστεως στὸ ἄπειρον αὐτὸ ἔλεος καὶ μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας νὰ προσεγγίσει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ δεχθεῖ διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὴν ἀπολύτρωση.

Αὐτὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων μᾶς τονίζει καὶ τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Παρουσιάζει θεοπνεύστως τὸν Χριστὸ ὡς τὸν μέγα καὶ αἰώνιο ἀρχιερέα μας, ὁ ὁποῖος αἴρει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ταυτοχρόνως μεσιτεύει ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Θεὸ Πατέρα, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν σωτηρία.

"Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

Στην Χριστιανική ιδιότητα, όμως, δεν ταιριάζει η ντροπή. Αντίθετα, τής πρέπει η εν Χριστώ καύχηση, γιατί δεν υπάρχει στον κόσμο αυτό ανώτερη ιδιότητα, καθαρότερη πίστη, αυθεντικότερη ζωή από την Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή, στην οποία κυριαρχεί και εμπνέει όλους και όλα το πνεύμα του Θεού.

(Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος)

Έχοντας προ οφθαλμών το ανυπέρβλητο σύμβολο της θυσίας του Θεανθρώπου, τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, αδελφοί μου, κατά τη σημερινή Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, ακούσαμε στην Ευαγγελική περικοπή τον Κύριό μας να καλεί όλους μας σε ανάληψη του προσωπικού μας σταυρού, αν θέλουμε να νοούμαστε και να είμαστε πραγματικοί και όχι ψευδεπίγραφοι μαθητές Του. Τον ακούσαμε να διακηρύσσει ότι η σωτηρία της ψυχής δε μπορεί να συγκριθεί ούτε με την απόκτηση του κόσμου όλου. Τον είδαμε να στηλιτεύει εκείνους που θα ντραπούν σ’ αυτή τη ζωή για την Χριστιανική τους ιδιότητα και πίστη. Γι’ αυτούς και ο Χριστός θα νιώσει ντροπή εν ημέρα κρίσεως. Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο θα επικεντρώσουμε τη σκέψη μας και την προσοχή μας.

"Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

 Βέβαια, ὁ σταυρός εἶναι σταυρός. Ὅσο κι ἄν τόν ὀμορφήνουμε, ὁ σταυρός παραμένει τό ματωμένο ξύλο, τό θανατικό ὄργανο, τό σύμβολο τῆς αὐταπάρνησης καί τῆς θυσίας. Δέν κερδίζουμε τίποτα καί λέμε λόγια στόν ἀέρα, ὅταν θέλουμε νά παρουσιάσουμε τό κήρυγμα τοῦ σταυροῦ γιά εὔκολο πράγμα.

(Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης)

Ἡ ἑβδομάδα ποῦ ξεκινάει ἀπό αὔριο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ τέταρτη τῶν Νηστειῶν, εἶναι τό μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Φτάνουμε, δηλαδή, στά μέσα τῆς νηστείας καί τῆς πνευματικῆς μας ἄσκησης. Εἶναι φυσικό νά αἰσθανόμαστε κάποια κόπωση καί εἶναι δίκαιο νά πάρουμε μία ἐνίσχυση, γιά νά συνεχίσουμε τόν δρόμο μας. Αὐτή τήν ἐνίσχυση μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία σήμερα, προβάλλοντάς μας νά προσκυνήσουμε τόν τίμιο Σταυρό. Μᾶς θυμίζει ἔτσι πώς, ἄν ἐμεῖς κοπιάσαμε λίγο νηστεύοντας, ὁ Σωτήρας Χριστός πέθανε γιά τήν σωτηρία μας πάνω στόν Σταυρό. Μᾶς δίνει νά καταλάβουμε πώς, αὐτό πού λέμε πνευματική ἀνακαίνιση καί προκοπή, δέν μπορεῖ νά γίνει παρά μέ σταύρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἔτσι, οἱ ἱεροί πατέρες ὅρισαν νά διαβάζεται στήν σημερινή Θεία Λειτουργία ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, ὅπου ὁ Ἰησοῦς μιλάει γιά αὐταπάρνηση καί γιά σταυρό.

"Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

 Δὲν πρέ­πει νὰ πε­ρι­ο­ρί­ζου­με τὴν πνευ­μα­τι­κή μας ἐρ­γα­σί­α μό­νο στὶς ἐ­ξω­τε­ρι­κὲς ἐκ­δη­λώ­σεις τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἀλ­λὰ πρω­τί­στως νὰ ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε νὰ καλ­λι­ερ­γοῦ­με τὴν ψυ­χή μας στὴν τή­ρη­ση τῶν ἐν­το­λῶν καὶ στὴν κα­τα­πο­λέ­μη­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ στά­δι­ο τῶν λο­γι­σμῶν.

(Ιερά Μητρόπολις Τριμυθούντος)

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τὴν Γ΄ Κυ­ρι­α­κὴ τῶν νη­στει­ῶν ἑ­ορ­τά­ζει τὴν προ­σκύ­νη­ση τοῦ Σταυ­ροῦ τοῦ Κυ­ρί­ου, ὑ­πεν­θυ­μί­ζον­τάς μας πό­σο ἀ­ναγ­καῖ­ος εἶ­ναι αὐ­τὸς γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α μας. Ὁ Σταυ­ρὸς ἀ­πο­τε­λεῖ μυ­στή­ρι­ο, δι­ὰ τοῦ ὁ­ποί­ου κα­ταρ­γεῖ­ται ἡ ἁ­μαρ­τί­α καὶ σώ­ζε­ται ὁ κό­σμος. Ὁ σταυ­ρὸς εἶ­ναι ὁ ἀ­γώ­νας καὶ ἡ ἀν­τί­στα­ση κα­τὰ τῶν σαρ­κι­κῶν πα­θῶν, τῶν ἐ­φά­μαρ­των ἐ­πι­θυ­μι­ῶν, τοῦ ἐ­γω­ι­σμοῦ, τῆς ὑ­πε­ρη­φά­νειας, τῆς κε­νο­δο­ξί­ας, τῆς φι­λο­δο­ξί­ας καὶ ἐν γέ­νει κά­θε πράγ­μα­τος ποὺ εἶ­ναι ἐ­νάν­τι­ο στὸ θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ. Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, καυ­χώ­με­νος γιὰ τὸν Σταυ­ρὸ τοῦ Κυ­ρί­ου, λέ­ει ὅ­τι «δι᾽ οὗ (τοῦ Σταυ­ροῦ) ἐ­μοὶ κό­σμος ἐ­σταύ­ρω­ται κα­γὼ τῷ κό­σμῳ». Τὸ πρῶ­το τμῆ­μα τῆς ἐ­πι­σή­μαν­σης τοῦ Ἀ­πο­στό­λου (δι᾽ οὗ (τοῦ Σταυ­ροῦ) ἐ­μοὶ κό­σμος ἐ­σταύ­ρω­ται), ἀ­φο­ρᾶ στὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸ κό­σμο καὶ τὰ θέλ­γη­τρά του, τὶς ἁ­μαρ­τω­λὲς κα­τα­στά­σεις καὶ τὶς πολ­λὲς αἰ­τί­ες γιὰ τὴν ἐ­πι­τέ­λε­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἐ­νῶ τὸ δεύ­τε­ρο (κα­γὼ τῷ κό­σμῳ), ποὺ εἶ­ναι καὶ τὸ πι­ὸ δύ­σκο­λο καὶ ἐ­πί­πο­νο, ἀ­φο­ρᾶ στὴ δι­κή μας σταύ­ρω­ση σὲ σχέ­ση μὲ τὸν κό­σμο, δι­ὰ τῆς ἀ­πο­βο­λῆς τῶν πα­θῶν καὶ τῆς νέ­κρω­σης ὡς πρὸς τὴν ἐ­πι­τέ­λε­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας.

"Κήρυγμα στη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

  Είναι τέτοια η λάμψη που σκορπίζεται από το δράμα του Γολγοθά, ώστε αρκεί να πούμε «Σταυρόν», και το μυαλό μας πάει αμέσως στον Τίμιο Σταυρό του Χριστού μας. Ο Κύριος ποτέ δεν αρνήθηκε το Σταυρό Του. Αντίθετα βίωσε τον πόνο, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό.

(Ιερά Μητρόπολη Παροναξίας)

15 Μαρτίου 2015

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Σαρακοστής και σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Εκκλησία μας υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό στο μέσο του Ναού για να τον προσκυνήσουμε όλοι οι πιστοί. Με αυτό τον τρόπο θέλει η Εκκλησία να μας παρακινήσει σε περισσότερη προσπάθεια και πνευματικό αγώνα, ενώ ταυτόχρονα θέλει να δώσει κουράγιο και δύναμη στους οδοιπόρους της Σαρακοστής, προβάλλοντας το Σταυρό του Κυρίου ως σημείο νίκης και χαράς.

"Λόγος εις την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως"

 Ας προσκυνήσουμε το υποπόδιο του Σταυρού του Χριστού με όλη την ψυχή μας. Αυτός είναι ο απαλός ζυγός του Χριστού, να ακολουθήσουμε τον δρόμο του μαρτυρίου και των διωγμών ο οποίος οδηγεί εκεί όπου αιώνια λάμπει ο Σταυρός του Χριστού μας.

(Άγιος Λουκάς, επίσκοπος Κριμαίας)

«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν Μου εφ' υμάς και μάθετε απ' Εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν» (Ματθ. ΙΑ.28 – 30).

Μεγάλη είναι η αγκαλιά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τόσο μεγάλη που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ο Κύριος έχει στην αγκαλιά του όλους όσους υποφέρουν στη ζωή τους από τις θλίψεις και τις στενοχώριες. Τί βάθος έχει η καρδιά Του και πόσο δυνατή είναι η αγάπη Του, αφού μπορεί όλους αυτούς που κοπιάζουν και είναι φορτωμένοι να τους αναπαύσει, να τους παρηγορήσει και να τους δώσει δύναμη να υπομένουν τις θλίψεις και να μην απελπίζονται όταν αδικούνται στη ζωή τους!...

Τὸ «τρόπαιον»!

Ἀχαριστία ἀχαρακτήριστη! Φέρομεν τὸν σταυρὸν εἰς τὰ πηλήκιά μας, εἰς τὸ στῆθος μας, κρεμασμένον μὲ χρυσῆν ἁλυσίδα εἰς τὸν λαιμόν μας, ἀλλὰ δυσκολευόμεθα νὰ τὸν στερεώσωμεν εἰς τὴν καρδιά μας. Ὁ Σταυρὸς διὰ τοὺς περισσοτέρους μας εἶναι μόνον ἐξωτερικὸν κόσμημα. Δὲν ἔγινε στολίδι τῆς ψυχῆς μας καὶ σύμβολον ἀφοσιώσεως καὶ εὐγνωμοσύνης. Δὲν ἔγινε. Καὶ πρέπει νὰ γίνῃ ἀπὸ σήμερον. Χωρὶς καμμίαν ἀναβολήν....

+Μητροπολίτου Νικαίας Γεωργίου (Παυλίδου)

Καὶ πάλιν ὁ Σταυρός. Δύο χιλιάδας τώρα χρόνια ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι τὸ ἱερὸν σύμβολον, τὸ ὁποῖον αἰῶνες καὶ γενεαὶ περιβάλλουν μὲ εὐλάβειαν καὶ πίστιν. Ἀπὸ ξύλον ἀτιμώσεως καὶ κατάρας, ἔγινε σῆμα ἁγιότητος καὶ εὐλογίας.

Ἤλλαξεν ἐπανειλημμένως ἡ ὄψις τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Σταυρὸς ὅμως ἔμεινεν ἀμετάβλητος. Ἔγιναν πόλεμοι, ποὺ ἐσώρευσαν ἐρείπια καὶ συντρίμματα. Ὁ Σταυρὸς πάλιν ἔμεινεν ὄρθιος. Πυρκαϊαὶ καὶ καταποντισμοὶ ἰσοπέδωσαν χώρας καὶ ἀπετέφρωσαν ἐκτάσεις. Ὁ Σταυρὸς ἔμεινε μέσα στὶς φλόγες ἡ μοναδικὴ πηγὴ δροσιᾶς, μέσα στὸ χαλασμὸ τὸ εὐλογημένον καταφύγιον σωτηρίας.

"Η θεολογία του Σταυρού"

Εἶναι μεγάλη λοιπόν, σᾶς ξαναλέγω, ἡ θεολογία τοῦ Σταυροῦ, εἶναι ὅλη ἡ θεολογία τῆς πίστης μας καί θά ἤθελα αὐτό νά σᾶς τό ἀποδείξω τώρα. Ὅλη-ὅλη ἡ πίστη μας, ἀδελφοί μου, εἶναι αὐτά τά τρία: (α) Δημιουργηθήκαμε σταυροειδῶς· (β) ἁμαρτήσαμε σταυροειδῶς καί (γ) σωθήκαμε σταυροειδῶς.

(Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ Γ´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔχει ἕνα ἰδιαίτερο ὄνομα. Λέγεται «Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως». Ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον τό γιατί ἡ Κυριακή αὐτή ἔχει τό ὄνομα αὐτό. Νομίζω σᾶς τό εἶχα ἐξηγήσει ἄλλοτε. Σᾶς εἶχα πεῖ αὐτό πού ξέρετε ἤδη, ὅτι τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή δέν ἑορτάζονται μνῆμες ἁγίων, γιατί ἡ Θεία Λειτουργία ἐπιτρέπεται μόνο τό Σάββατο καί τήν Κυριακή. Ἄν δέ σέ κάποια μέρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πέσει μία μεγάλη ἑορτή, αὐτή ἡ ἑορτή μετατίθεται σέ κάποια Κυριακή τῆς Τεσσαρακοστῆς, γιά νά ἑορταστεῖ μέ Θεία Λειτουργία. Ὁ Μάρτης δέν λείπει ἀπό τήν Τεσσαρακοστή! 

"Συνέντευξη του Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη" (Περιεχόμενα)

Τήν Πέμπτη στίς 8-1-2015, τό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ εἶχε τήν τιμή νά συναντήσει τόν Μοναχό π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀρσενίου Χαλκιδικῆς καί νά τοῦ πάρει μία μεγάλη καί ἄκρως ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη γιά φλέγοντα πνευματικά ζητήματα, πού τόσο προσφάτως, ὅσο καί συνεχόμενα δυστυχῶς, ἀπασχολοῦν τό χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Το 1ο μέρος: "Τί εἶναι ἡ γιόγκα"

Το 2ο μέρος: "Παγκόσμια ἐνέργεια" & διαλογισμός - Ἀπωανατολικές τεχνικές, θεραπεῖες &  ὁμοιοπαθητική  

Το 3ο μέρος: "Θετική & Ἀρνητική ἐνέργεια"  

Το 4ο μέρος: Ἰσλαμικές Σπουδές &  Οἰκουμενισμός - αἱρέσεις 
 

"Τί εἶναι ἡ γιόγκα"

Το 1ο μέρος της συνέντευξης του Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη στό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ἐρώτηση 1η:

-Ἡ Γιόγκα εἶναι ἁπλή σωματική ἄσκηση γιά ὑγεία καί εὐεξία, ὅπως πολλάκις τήν παρουσιάζουν, ἤ σχετίζεται μέ ἀποκρυφιστικές ἰδεολογίες;

Ἀπάντηση:

-Τά τελευταῖα 30-40 χρόνια, τόσο στήν Ἑλλάδα, ὅσο καί στή Δύση, γίνεται μία εὐρύτατη διαφήμιση τῆς Γιόγκα, ἡ ὁποία παρουσιάζεται ὡς «φωτεινή πλευρά τῆς ζωῆς», ὡς μία μορφή γυμναστικῆς, ὡς τρόπος γιά νά βελτιώσει κανείς τήν μνήμη του, τίς σχέσεις του μέ τούς ἄλλους κ.ο.κ..

Αὐτά δέν ἀνταποκρίνονται στήν πραγματικότητα καί εἶναι μία παραπλάνηση γιά νά παγιδευθοῦν ἀπό τούς ἐμπόρους τῆς Γιόγκα, ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν θά εἶχαν τήν πρόθεση νά πᾶνε ἐκεῖ, ἐάν ἤξεραν ἀπό τήν ἀρχή τήν ἀλήθεια. Ἡ Γιόγκα λοιπόν δέν εἶναι οὔτε γυμναστική, οὔτε ἡ «φωτεινή πλευρά τῆς ζωῆς», ὅπως τήν διαφημίζουν, οὔτε ἐπιστήμη, ὄπως ἐπίσης τήν διαφημίζουν. Αὐτοί εἶναι οἱ τρεῖς τρόποι, ἄς τό πῶς ἔτσι, διαφήμισης τῆς γιόγκα στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική: ὅτι τάχα εἶναι ἐπιστήμη, δεύτερον ὅτι εἶναι ἕνας τρόπος βελτίωσης μνήμης, σχέσεων κ.λ.π. κι ὅτι εἶναι κι ἕνας τρόπος γυμναστικῆς. 

"Παγκόσμια ἐνέργεια" & διαλογισμός- Ἀπωανατολικές τεχνικές, θεραπεῖες & ὁμοιοπαθητική

Το 2ο μέρος της συνέντευξης του Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη στό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

 

Ἐρώτηση 3η:

-Πάτερ, ὅλο αὐτό τό σύστημα μέ τόν βελονισμό, μέ τήν ὁμοιοπαθητική, μέ τίς ἀνατολικές πολεμικές τέχνες, τό ρέικι, τό φένγκ σούι κ.λ.π., ἀνήκουν στό ἴδιο πλαίσιο τοῦ ἀνατολικοῦ ἀποκρυφισμοῦ ὅπως καί ἡ γιόγκα;

Ἀπάντηση:

-Ἡ βασική ἰδέα, πράγματι εἶναι ἡ ἴδια. Δηλαδή ποιά; Οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες, κι ὅταν λέμε ἀνατολικές, καλύτερα ἀπωανατολικές, ἐκ τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, ὅπως ὁ Ἰνδουϊσμός καί ὁ Βουδισμός, στηρίζονται πάνω σέ κάποια θεμέλια. Ἕνα βασικό θεμέλιο εἶναι ἡ πίστη τους ὅτι ὑπάρχει μιά παγκόσμια ἐνέργεια. Αὐτοί δέν ἔχουν τήν ἀντίληψη γιά τόν Θεό, γιά τόν ἄνθρωπο καί γιά τόν κόσμο, πού ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι. Αὐτοί δέχονται ἕναν ἀπρόσωπο θεό ὡς συμπαντική ἀπρόσωπη ἐνέργεια. Εἶναι ἡ "πράνα" τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Δέν εἶναι ὁ Θεός γι' αὐτούς Πρόσωπο. Οὔτε ὁ ἄνθρωπος εἶναι γι' αὐτούς πρόσωπο. Ὁ Θεός δέν εἶναι οὔτε Δημιουργός, οὔτε Προνοητής, οὔτε Πατέρας, οὔτε τίποτε! Εἶναι μιά ἀπρόσωπη συμπαντική ἐνέργεια. 

"Θετική & Ἀρνητική ἐνέργεια"

Το 3ο μέρος της συνέντευξης του Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη στό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ἐρώτηση 4η:

-Εἶναι πολύ τῆς μόδας Πάτερ, νά μιλᾶνε γιά "θετική καί ἀρνητική ἐνέργεια". Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ξέρουμε ὅτι ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ δαιμονική ἐνέργεια. Ἡ "Νέα Ἐποχή" τώρα ἔχει ἀντικαταστήσει αὐτούς τούς ὅρους κι ἔχει τοποθετήσει τήν "θετική καί ἀρνητική ἐνέργεια" πού καί τά δύο δέν εἶναι δαιμονικά; Πεῖτε μας κάτι Πάτερ, διότι ὁ κόσμος πλέον συνεχῶς χρησιμοποιεῖ αὐτούς τούς ὅρους κι ἔχει ξεχάσει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ πού δρᾶ ἀνενόχλητα...

"Η αντινομία στη διδασκαλία της Εκκλησίας"

Ομιλία που έγινε την Παρασκευή της Γ΄ Εβδομάδος των Νηστειών στις 31-3-1989 στην ακολουθία των Χαιρετισμών.

 (π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Θα ήθελα απόψε στην αγάπη σας να παρουσιάσω αυτό που τόσο πολύ το ακούμε κατά την ακολουθία αυτή του Ακάθιστου Ύμνου, κατά την ακολουθία των Χαιρετισμών: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε». Βέβαια, είναι τρεις λέξεις αυτές, αλλά μέσα σ' αυτές τις τρεις λέξεις θα μπορούσα χωρίς υπερβολή να πω ότι κρύβεται όλο το μυστήριο της οικονομίας του Θεού, όλο το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού του ανθρώπου, του Υιού του Θεού, και της σωτηρίας του κόσμου.

Η Παναγία νύμφη ανύμφευτος

Η Παναγία έγινε νύμφη. Κι αυτό σημαίνει ότι γέννησε τον Χριστό· τον Χριστό που είναι η σωτηρία μας. Η σωτηρία που αρχίζει απ' αυτόν τον κόσμο και τελειούται και πληρούται στον άλλο κόσμο. Κύριος συντελεστής από την πλευρά την ανθρώπινη στο έργο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου είναι η Παναγία, η οποία έγινε νύμφη του Θεού.

"Εμπειρίες από την ασκητική ζωή στο Άγιον Όρος" (Video)

 
Ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης μιλάει για την ασκητική ζωή στην έρημο του Αγίου Όρους και την πνευματική εγρήγορση ως κατάσταση συνεχούς μετανοίας. Δείτε το βίντεο.....

"Διαφωνία της ΠΕΘ για δήλωση του Αρχιεπισκόπου για το τμήμα Ισλαμικών Σπουδών""

 Σκοπός των προαναφερόμενων μεθοδεύσεων δεν είναι άλλος από την ανίερη ανάμειξη του Χριστιανισμού με το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, στο πλαίσιο της συρρίκνωσης της Ορθοδοξίας και της επιβολής και επικράτησης της Πολυθρησκείας ή της Πανθρησκείας στη χώρα μας.

Σε Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ανακοινώθηκε, ότι στη συνάντηση της Βουλευτού Β’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης του ανωτέρω κόμματος, κας Σταυρούλας Ξουλίδου με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, στις 5 Μαρτίου 2015, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος μεταξύ των άλλων θεμάτων, αναφέρθηκε και στις Μουσουλμανικές Σπουδές στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και όπως σημειώνεται «τάχθηκε υπέρ της τροποποίησης της λειτουργίας του συγκεκριμένου Τμήματος σε Πρόγραμμα Σπουδών,όπου οι έλληνες μουσουλμάνοι θα έχουν την δυνατότητα φοίτησης και επιμόρφωσης».

Η δήλωση αυτή δεν διαψεύστηκε, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Καθόσον λοιπόν ισχύει, θεωρούμε ιστορικό και θεολογικό χρέος μας να τοποθετηθούμε έναντι αυτής.

"Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως"

Ἔτσι ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ θέτει ἕνα αἰώνιο πρόβλημα, ποὺ σκοπεύει στὸ βάθος τῆς συνειδήσεως: γιατί ἡ καλωσύνη ξεσήκωσε ὄχι μόνο ἀντίθεση, ἀλλὰ καὶ μίσος; Γιατί ἡ καλωσύνη σταυρώνεται πάντοτε σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο;

(π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν - Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἑορτολόγιο - Ἐτήσιος Ἐκκλησιαστικὸς Κύκλος»)

Ἀπὸ τὰ παμπάλαια χρόνια, τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου τῆς τρίτης ἑβδομάδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ σταυρὸς μεταφέρεται στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ, καὶ ὁλόκληρη ἡ ἀκόλουθη ἑβδομάδα εἶναι γνωστὴ ὡς ἑβδομάδα τοῦ Σταυροῦ. Ξέρουμε πὼς ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἀποτελεῖ μία προετοιμασία γιὰ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, τότε ποὺ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀνακαλέσει στὴ μνήμη τῆς τὸν πόνο, τὴ σταύρωση καὶ τὸ θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ σταυρό. Ἡ προβολὴ τοῦ σταυροῦ στὴ μέση της Σαρακοστῆς, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ σκοπὸ τῆς βαθύτερης καὶ ἐντατικότερης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Σαρακοστῆς. Ἔτσι εἶναι ὁ κατάλληλος τόπος ἐδῶ, γιὰ νὰ σκεφτοῦμε τὸ ρόλο τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ του σημαντικότατου καὶ χαρακτηριστικότατου ὅλων τῶν Χριστιανικῶν συμβόλων.

"Ομιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των Νηστειών"

Ναί! Όσο ολόκληρος ο άνθρωπος επιποθεί τον Θεό, όσο στ' α­λήθεια αγωνίζεται να απαρνηθή τον εαυτό του και να ακο­λουθή τον Χριστό, να σηκώνη τον Σταυρό, να σηκώνη τον Σταυρό του Χριστού, τότε αληθινά λαμβάνει από τον Κύριο Ιησού Χριστό την θεία δύναμι.

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυ­τόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η' 34).

Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χρι­στό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήση (Ματθ. ι' 38).

Αν ακολουθήσης τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσης το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυ­χή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίση μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττωμε την αμαρτία, εκείνη σταδια­κά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σου έδωσε, εσύ φέρνεις ένα ξένο, ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες, και εκείνο δεν ζη μέσα σου, πεθαίνει.

"Ομιλία στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως"

(Του Μοναχού Ιωακείμ Σεραφειμιάτη)

Αγαπητοί μου αδελφοί, βρισκόμαστε σε μια περίοδο ενός μεγάλου αγώνα, σε μια περίοδο εξετάσεων. Όπως και οι μαθητές και οι σπουδαστές δίνουν εξετάσεις για να περάσουν την τάξη, έτσι και εμείς αυτήν την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής δίνουμε τις δικές μας εξετάσεις για να περάσουμε την τάξη, να περάσουμε από τον θάνατο στην ζωή.

Βρισκόμαστε στη μέση αυτών των εξετάσεων, στη μέση αυτού του αγώνα, όπου η Εκκλησία μας με τη σημερινή εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως μας βοηθά, μας δίνει δύναμη, θάρρος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας αυτόν. Μας προβάλλει το μεγαλύτερο όπλο του κάθε χριστιανού που είναι ο Σταυρός του Χριστού μας, με σκοπό να μας δώσει παρηγοριά, να πάρουμε δύναμη, να μας δώσει ψυχική ανάταση και να μας κάνει άξιους να ακολουθήσουμε τον Κύριο στα Πάθη και την Ανάστασή του.

4. "Ανάβαση στο δικό μου Θαβώρ"

Η Παναγούδα"  το κελάκι του Γέροντος Παϊσίου στο Άγιο Όρος

(Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεος - Από το βιβλίο "Μια βραδυά στο Άγιο Όρος) 

Δειλινό στο Όρος. Και ενώ ο ήλιος πήγαινε να βασιλεύση, εγώ ανέβαινα για ν' ανατείλω! Η δύσι του ήλιου με βρήκε ν' ανεβαίνω με πολύ κόπο ένα στενό και δυσκολοδιάβατο μονοπάτι προς την ... ανατολή! Εμείς με την μικρή πίστι δυσκολευόμαστε πολύ σε τέτοιες αναβάσεις, που είναι χαρά για τους πιστούς που έκαναν πράξι την ηρωική τους απόφασι ν' απαρνηθούν τον κόσμο με όλα του τα θέλγητρα και τις χαρές και αγάπησαν την άσκησι. Ανέβαινα λοιπόν κάπου στην βόρεια πλευρά του Όρους. Ήθελα να εφαρμόσω τον λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου: «ως έστι σοι θερμός ούτος ο έρως (καθώς είναι θερμή ακόμη η επιθυμία σου) άπελθε προς αυτούς εκείνους τους αγγέλους, ανάκρασον αυτόν πλέον (θέρμανε περισσότερο την επιθυμία, την αγάπη). Ού γαρ ούτως ο παρ' ημών λόγος δυνήσεταί σε ανάψαι, ως η των πραγμάτων θέα».

Ευαγγελική περικοπή Γ΄ Κυριακής των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

 

Κατά Μάρκον  η´ 34 - 38 και θ΄ 1

(Η΄)34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Αποστολική περικοπή Γ΄ Κυριακής των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

Προς Εβραίους δ´ 14 - 16 και ε΄ 1-6

14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν. 1Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν.

Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως: Ο Σταυρός του Χριστού η Ωραιότης της Εκκλησίας!

 "Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί τη σωτηρία μας. Αυτός είναι η ωραιότητα της Εκκλησίας και η καθέδρα της ορθοδόξου θεολογίας".

 (Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη)

Την τρίτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας προβάλλει στους πιστούς της τον Σταυρό του Κυρίου. Κατά το συναξάρι της ημέρας: «Επειδή με τη σαρανταήμερη νηστεία, κατά κάποιο τρόπο σταυρωνόμαστε και εμείς με τη νέκρωση από τα πάθη, κι έχουμε μια αίσθηση πικρίας με το να μας δημιουργείται ακηδία και κατάπτωση, μπαίνει μπροστά μας ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, σαν αναψυχή και στήριγμά μας, και σαν υπόμνηση του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και παρηγοριά: αν ο Θεός μας σταυρώθηκε για μας, πόσα πρέπει να κάνουμε εμείς για χάρη Του; Ανακουφιζόμαστε λοιπόν από τους κόπους μας, με την παράθεση των δεσποτικών θλίψεων και με την υπόμνηση και ελπίδα της δόξας που ήρθε μέσα από τον Σταυρό». Κι είναι πράγματι μία επιπλέον ευκαιρία που δίνει η Εκκλησία για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας.

"Ἡ χαρμολύπη, ἢ τὸ χαροποιὸν πένθος"

Τὸ πένθος σὰν νερὸ σβύνει μὲ τὰ δάκρυα ὅλη τη φλόγα τῶν παθῶν καὶ ξεπλένει τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸν μολυσμὸ ποὺ προξενοῦσε στὴν ψυχή.

(Φώτης Κόντογλου)

«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνη καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῆ» (Ἰω. ιε´ 11). «Ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν θὰ γεννήση τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως, διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. Καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν.» (Ἰω. ιστ´ 20).

Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει: «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21). 

3. "Δειλινό στο Όρος"

 

(Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεος - Από το βιβλίο "Μια βραδυά στο Άγιο Όρος)  

Ο ήλιος έπεφτε στην δύσι. Τα πρωϊνά του Όρους είναι μυρωμένα· μαγεμένα. Το σκοτάδι της νύκτας διαλύεται, ενώ οι μοναχοί βρίσκονται στα Καθολικά των Ιερών Μονών, λέγοντας το «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως...». Το διώχνουν θάλεγε κανείς οι γλυκύτατες μελωδικές φωνές, τα γλυκόηχα κτυπήματα των σημάντρων και τα ζεστά κτυπήματα των ταλάντων. Αλλά και τ' απογευματινά στο Όρος είναι γεμάτα γαλήνη. Πέρασε μια μέρα πάλης και η νύκτα τώρα απλώνει το πέπλο της, μέσα στο οποίο ο μοναχός θα κρύψη πολλούς αγώνες, άφθονα δάκρυα και πολλές πνευματικές ασκήσεις. Πέφτει ο ήλιος, αλλά ο ήλιος που υπάρχει στην καρδιά των ασκητών δεν σβήνει. Μια διαρκής φωτόλουστη μέρα υπάρχει στην ολοκάθαρη καρδιά τους, χωρίς τα σύννεφα των παθών. Ω! τα δειλινά του Όρους! Δειλινά γεμάτα «μαγεία», γεμάτα Χάρι, τυλιγμένα στην σιωπή.

Η Μαρτυρική ομολογία (Μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων)

 Πώς να χαρακτηρίση τους παλμούς αυτής της χριστιανικής καρδιάς; Μητέρα αυτή, να βλέπει το πολτοποιημένο παιδί της να σπαράζη και αντί να επινοήση τρόπους να το παρηγόρηση και απαλύνη τους πόνους, αντί να επινοήση τρόπους παρηγοριάς της πληγωμένης καρδίας της από το αίσθημα της φρίκης, φοβάται μήπως δεν ολοκληρωθή η αγάπη αυτής και του παιδιού της προς τον Χριστό.

(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός - από το βιβλίο "Διδαχές από τον Άθωνα")

Εις ένα τροπάριο της ακολουθίας των εορταζομένων Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, λέγεται: «Φέροντες τα παρόντα γενναίως, χαίροντες τοίς ελπιζομένοις έλεγον οι Άγιοι Μάρτυρες».

Από την αρχή φαίνεται η ετοιμότητα της εφαρμογής του ομολογιακού χαρακτήρα του Χριστιανισμού.

«Φέροντες τα παρόντα». Ποιά είναι αυτά; Οτιδήποτε μπορεί να φαντασθή η διαβολική διάνοια, πού επινοεί τρόπους για να εμποδίση τους πιστούς να συνεχίσουν το δρόμο τους. Και αρχίζει από τις παραμικρές ενοχλήσεις, είτε εσωτερικές είτε εξωτερικές και φθάνει στο τέρμα των κακών, τον θάνατο. Γι αυτό οι χριστιανοί πρέπει να είναι έτοιμοι ακριβώς εις αυτή την έκτασι των κακών, ούτως ώστε να φέρουν «τά παρόντα» γενναίως, όχι με μικροψυχία. Και αυτό θα το κατορθώσουν, εάν ευρίσκονται «χαίροντες τοίς ελπιζομένοις».

Ομιλία στη Β΄ Κυριακή των Νηστειών (Βίντεο)

(Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ)

Το κήρυγμα της Κυριακής B´ Νηστειών από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Περαιώς κ. Σεραφείμ.

"Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς γίνεται δείκτης πορείας γιὰ τὴν θέση καὶ εὐθύνη τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν σύγχρονο κόσμο"

Εἶναι ψευδοεπιχείρημα, συνεπῶς, ὅτι δὲν ὑπάρχει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ποὺ ἔχει καταδικάσει ὡς αἱρετικὴ τὴν Λατινικὴ Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἀναμένεται νὰ τὸ δεχθεῖ καὶ διακηρύξει ἡ προετοιμαζόμενη Πανορθοδοξος Συνοδος -γιὰ μᾶς οἰκουμενικὴ- ἀναγνωρίζοντας ὡς οἰκουμενικὲς τὴν Η’ καὶ Θ’ Σύνοδο ἐπὶ Φωτίου καὶ Παλαμά. Ἂν δὲν πράξει αὐτό, θὰ συγκαταριθμηθεῖ -ὁ μὴ γένοιτο- μὲ τὶς ψευδοσυνόδους τῆς Ἐφέσου (449) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας (1438/39).

 

(Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ)

Τὸ μήνυμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

1. Ὁ Ἠσυχασμός(1) εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως, ταυτιζόμενος μὲ αὐτὸ ποὺ περικλείει καὶ ἐκφράζει ὁ ὅρος ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Ἔξω ἀπὸ τὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ ἀδιανόητη. Ἡ ἡσυχαστικὴ πράξη, ἐξ ἄλλου, εἶναι ἡ «λυδία λίθος» γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς αὐθεντικῆς χριστιανικότητας. «Νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ» -μὲ τὶς ἡσυχαστικὲς πρακτικὲς- ἀποκτῶνται τὰ οὐράνια χαρίσματα στὴν ὀρθοδοξοπατερικὴ παράδοση. Πρέπει δὲ νὰ ἀποσαφηνισθεῖ ἐξ ἀρχῆς, ὅτι ὡς ἡσυχασμὸς νοεῖται κυρίως ἡ πορεία προς τὴν θέωση καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως καὶ δευτερευόντως ἡ διερεύνηση καὶ καταγραφὴ αὐτῆς τῆς πορείας καὶ ἐμπειρίας, ἡ ἀκαδημαϊκὴ δηλαδὴ νοηματοδότηση τοῦ ὄρου «θεολογία».

"Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο σύγχρονος Νεοβαρλααμισμός της Μεταπατερικής Θεολογίας"

  Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο θεολόγος της θεώσεως και της θείας χάριτος, με τη θεολογία του καταδίκασε το δυτικό-παπικό σχολαστικισμό, τη σύγχυση μεταξύ Θείας Ουσίας και Θείων ενεργειών, τη βλασφημία του κτιστού της θείας χάριτος και των Θείων Ενεργειών και τις λοιπές καινοφανείς αιρέσεις της Δύσεως.

(Κων/νος Χαρ. Κορλός)

Η Θεία Πρόνοια ανέδειξε σε κάθε εποχή μέσα στην Εκκλησία άνδρες αγίους που με την άσκηση, την προσευχή και τη νηστεία γεύτηκαν τις άκτιστες ενέργειες της Θείας Χάριτος και έγιναν δοχεία καθαρά του Αγίου Πνεύματος. Ανέδειξε ανθρώπους φωτισμένους που ορθοτόμησαν το λόγο της αληθείας και διατήρησαν την ορθόδοξη πίστη απαραχάρακτη, ανόθευτη και αναλλοίωτη από αιρετικές διδασκαλίες της εποχής τους.

Στη χορεία αυτή των υπερασπιστών της Ορθοδόξου Πίστεως ανήκει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1269-1359), στον οποίο έχει αφιερώσει η αγία μας Εκκλησία τη Β' Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής.

"Αυτό είναι σωτηρία, αυτό είναι θέωση"

Η ομιλία έγινε στη Θ. Λειτουργία τη Β' Κυριακή των Νηστειών στις 14-3-1982

(π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Δευτέρα Κυριακή των Νηστειών σήμερα και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια δεύτερη Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί όχι τυχαία η Εκκλησία μας όρισε σήμερα, Β' Κυριακή των Νηστειών, να τελείται η μνήμη του αγίου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Παλαμά.

Όπως στα χρόνια της εικονομαχίας έγινε μεγάλος αγώνας υπέρ της πίστεως, και τελικά θριάμβευσε η πίστη, η αληθινή πίστη, και έγινε η αναστήλωση των εικόνων, και καθιέρωσε η Εκκλησία ως Κυριακή της Ορθοδοξίας την Α' Κυριακή των Νηστειών, έτσι τον 14ο αιώνα έγινε άλλος πνευματικός αγώνας υπέρ της αληθινής πίστεως και θριάμβευσε και αυτή τη φορά, νίκησε, η αληθινή πίστη, αφού έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη δύο σύνοδοι υπέρ της διδασκαλίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και εναντίον των εχθρών της αληθινής πίστεως, του Βαρλαάμ και του Ακίνδυνου. Θριάμβευσε η πίστη, νίκησε η αλήθεια, και το συνειδητοποίησε αυτό η Εκκλησία ότι ήταν μια δεύτερη μεγάλη νίκη μετά από την αναστήλωση των εικόνων και καθιέρωσε τη Β' Κυριακή των Νηστειών, όπως είπαμε, να εορτάζεται η εορτή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

2. "Η σιωπή, ο λόγος και η ζωή των μοναχών"

(Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεος - Από το βιβλίο "Μια βραδυά στο Άγιο Όρος) 

 

Το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος μυστηρίου, που μιλάει πολύ έντονα η σιωπή, δηλ. αυτή η ίδια η αιωνιότης, αφού η σιωπή είναι η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος. Όπως οι άγιοι Άγγελοι, έχουν μια άλλη ακατανόητη για μας νοερά δύναμι, που μεταδίδουν τα θεία νοήματα ο ένας στον άλλο (Μ. Βασίλειος), έτσι και οι επίγειοι Άγγελοι, που ζουν στο Άγιον Όρος και συναγωνίζονται τους ουράνιους και ασωμάτους στην ζωή και την προσευχή, έχουν μια άλλη δύναμι για να μεταδώσουν αυτά που ζουν. και αυτή είναι η σιωπή, η οποία, ιδίως στο Όρος, είναι η ευγλωττότερη ρητορεία, μια «σιωπώσα παραίνεσις». Εκεί δεν μιλούν πολύ, αλλά ζουν «εν σιωπή» τα μυστήρια του Θεού, βιώνουν την αποφατική εμπειρία της Ορθοδόξου θεολογίας.. Με την σιωπή ακούν την φωνή του Θεού και αποκτούν την αρετή. Κατά τον άγιο Συμεών το νέο θεολόγο «οδός ταχεία προς ανάληψιν αρετής η σιωπή εστι τοις εισαγωγικοίς των χειλέων και η μύσις των οφθαλμών και των ώτων η κώφευσις».

"Διώχτε τον Βαρλαάμ από το τόπο μας"

Πραγματικά, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι σφοδρός πολέμιος τῆς Παπικῆς αἱρέσεως, γι᾽ αὐτό καί οἱ Παπικοί τόν μισοῦν. Τόσο πολύ τόν ἐχθρεύονται οἱ Παπικοί, ὥστε ὁ μεγάλος καθολικός Migne (Μίγκνε), πού ἔγραψε τό γνωστό πελώριο ἔργο τῆς συλλογῆς τῶν Πατέρων, δέν ἔβαλε στήν συλλογή του αὐτή τά ἔργα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἐπειδή ὅμως ἦταν ἐπιστημονικό τό ἔργο του, δέν μποροῦσε καί νά τά παραλείψει, γι᾽ αὐτό ἀναγκάστηκε νά βάλει μερικά μόνο ἔργα τοῦ ἁγίου, καί αὐτά «κουτσουρεμένα». Καί μάλιστα γι᾽ αὐτά πού ἔβαλε ζήτησε συγγνώμη ἀπό τούς Παπικούς.

(Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ EΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΚΑΤΗΧΗΣΗ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται Β´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Ἡ Κυριακή αὐτή θεωρεῖται ὡς συνέχεια τῆς προηγούμενης Κυριακῆς, τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας τήν σημερινή Κυριακή ἐθέσπισε νά ἑορτάζουμε τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, ἐπειδή ἡ διδασκαλία του ἐκφράζει δυναμικά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Γι᾽ αὐτόν τόν ἅγιο θά ἤθελα νά σᾶς πῶ λίγα λόγια σήμερα, ἀδελφοί, καί παρακαλῶ πολύ νά τά προσέξετε.

Εισαγωγή (Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους)

(Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ιερόθεος)

Μια συνομιλία με ένα αγιορείτη Γέροντα θα παρουσιάσω στις επόμενες σελίδες. Δεν είχα πρόθεσι να την καταγράψω, αλλά μια μέρα, την ώρα που ετοιμαζόμουν να διαβάσω ένα έργο του αγίου Μαξίμου, άκουσα μια εσωτερική φωνή να με προτρέπη να γράψω την συνομιλία που είχα με τον σοφό αγιορείτη μοναχό. Και υπάκουσα σ' αυτή την φωνή, που ομολογώ ότι δεν την είχα προηγουμένως καλλιεργήσει. Άρχισα να γράφω, όπως ερχόταν στην σκέψι μον. Γι' αυτό και όσα θα ακολουθήσουν είναι γραμμές λίγων ωρών και ζητώ την συγγνώμη των αναγνωστών.

Θα ήθελα μερικές παρατηρήσεις να κάνω.

Πρώτον. να μη διαβασθούν σαν διήγημα. Ούτε σαν μια Ιστορία, αλλά σαν θεόπεμπτη διδαχή του σοφού αγιορείτου, αυτού του «κατά Χάριν» Θεού. Ο αναγνώστης πρέπει να σταματά μερικές φορές και να σκέπτεται, περισσότερο όμως να προσεύχεται. Ίσως θα χρειασθή να διαβάση για δεύτερη φορά την συνομιλία.

Ευαγγελική περικοπή Β΄ Κυριακής Νηστειών

 Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΚΥΡΙΑΚῌ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον β΄ 1 - 12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθε ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναοὺμ δι' ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ' ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;

"Αποστολική περικοπή Β΄ Κυριακής Νηστειών"

Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα α΄ 10-14, β΄ 1-3

(Α) 10Κατ᾽ ἀρχάς σὺ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· 11αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. 13Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχ θρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 14οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; 

1Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2Εἰ γὰρ ὁ δι᾽ Ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

Ερμηνευτική απόδοση υπό Ι.Θ.Κολιτσάρα

(Α) 10Και, πάλιν η Γραφή άλλου λέγει· “συ, Κυριε, εις την αρχήν της δημιουργίας εστερέωσας την γην επάνω εις ασφαλές θεμέλιον και έργα των ιδικών σου χειρών, είναι οι ουρανοί· 11 αυτοί θα χαθούν από την σημερινήν των μορφήν και θα αλλάξουν, συ όμως παραμένεις πάντοτε αιώνιος και αναλλοίωτος· τα πάντα σαν ένδυμα θα παληώσουν 12 και σαν εξωτερικόν ένδυμα θα τους περιτυλίξης και θα αλλάξουν μορφήν, συ όμως είσαι ο ίδιος πάντοτε και τα έτη σου δεν θα λάβουν ποτέ τέλος”. 13 Προς ποίον δε από τους αγγέλους είπεν ποτέ ο Θεός και Πατήρ· “κάθισε εις τα δεξιά μου έως ότου βάλω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδιά σου, σαν υποπόδιον, επάνω στο οποίον θα πατάς;” 14 Ολοι οι άγγελοι είναι πνεύματα υπηρετικά, τα οποία αποστέλλονται από τον Θεόν, δια να εξυπηρετούν αυτούς, που μέλλουν να κληρονομήσουν την σωτηρίαν.

(Β) 1Επειδή ακριβώς τόσον ασύγκριτα ανώτερος είναι ο Υιός, δια τούτο πρέπει πολύ περισσότερον να προσέχωμεν εις εκείνα, τα οποία ηκούσαμεν από το κήρυγμα των Αποστόλων, που είναι ιδικόν του κήρυγμα, μήπως τυχόν ποτέ παρεκκλίνωμεν από τον δρόμον της σωτηρίας. 2 Διότι εάν ο παλαιός νόμος, που ελέχθη στον Μωϋσήν δια μέσου των αγγέλων, απεδείχθη έγκυρος και ισχυρός και κάθε παράβασις αυτού και παρακοή έλαβε σαν μισθόν της την δικαίαν τιμωρίαν, 3 πως ημείς θα διαφύγωμεν την τιμωρίαν, εάν παραμελήσωμεν μίαν τόσον μεγάλην και ανεκτίμητον σωτηρίαν; Η σωτηρία δε αυτή ήρχισε να διδάσκεται από αυτόν τούτον τον Κυριον, παρεδόθη δε εις ημάς ως κατά πάντα βεβαία και αξιόπιστος από εκείνους, που την ήκουσαν κατ' ευθείαν από το στόμα του Κυρίου, δηλαδή από τους Αποστόλους. 

"Τί εἶναι ἕνα Ἀνάθεμα";

Μέ ἁπλές σκέψεις καί συγκρίσεις ἀπό τήν καθημερινή ζωή καί μέ ἐπίκληση τῆς κοινῆς λογικῆς ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος (Ρωσία, 1815-1894) παρουσιάζει ἀποδεικτικῶς τήν πνευματική ὠφέλεια καί ἀναγκαιότητα τῶν ἐπισήμων ἀναθεμάτων τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας (οἱ τίτλοι κεφαλαίων εἶναι πρόσθετοι, τῆς μεταφράσεως).

 

(Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Τί εἶναι ἕνα Ἀνάθεμα;

Σπανίως τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖο τώρα ἐπιτελεῖται, λαμβάνει χώρα ἄνευ ἐπικρίσεων καί ἐπιτιμήσεων ἐκ μέρους κάποιου. Καί ἀνεξαρτήτως ἀπό τό πόσες ὁμιλίες γίνονται ἐξηγώντας ὅτι στό σημεῖο αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ σοφῶς γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν της, παρά ταῦτα οἱ δυσαρεστημένοι ἁπλῶς συνεχίζουν νά ἐπαναλαμβάνουν τό στίχο τους. Εἴτε δέν ἀκοῦν τίς ὁμιλίες, εἴτε αὐτές οἱ ὁμιλίες δέν «χτυποῦν κέντρο» ὅσον ἀφορᾷ στίς παρεξηγήσεις τοῦ τελευταίου, ἤ ἴσως ἔχουν διαμορφώσει τή δική τους ἀντίληψη περί τοῦ Συνοδικοῦ αὐτοῦ καί δέν θέλουν νά τήν ἐγκαταλείψουν, ἀνεξαρτήτως ἀπό τό τί τούς λέγεις.Τά ἀναθέματά μας σέ κάποιους ἀνθρώπους φαίνονται ἀπάνθρωπα, σέ ἄλλους περιοριστικά. Τέτοιες κατηγορίες μπορεῖ νά ἰσχύουν σέ ἄλλες περιστάσεις, ἀλλά μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν στό δικό μας Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας. Θά διευκρινήσω γιά χάρη σας ἐν συντομίᾳ γιατί ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ ἔτσι, καί νομίζω ὅτι καί ἐσεῖς οἱ ἴδιοι θά συμφωνήσετε μαζί μου ὅτι ἡ Ἐκκλησία πράττοντας ἔτσι, ἐνεργεῖ μέ σοφό τρόπο.

"Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας"

Καθὼς μελετοῦμε τὴ ζωὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μᾶς ἀποκαλύπτεται ἕνας ἀπέραντος κόσμος ἀρετῆς· γι’ αὐτὸ οἱ ἱεροὶ ὑμνογράφοι τὴν ἀποκαλοῦν «κῆπον τῶν χαρίτων» καὶ «παράδεισον», μέσα στὸν ὁποῖο ἄνθισαν ὅλης τῆς ἀρετῆς τὰ πολύχρωμα καὶ μυρωδάτα λουλούδια.

(Άγνωστος συγγραφέας - Περιοδικό "Σωτήρ")

Κάθε Παρασκευή, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πλήθη πιστῶν κατακλύζουν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, νὰ ψάλουν τὸ «χαῖρε» πρὸς τὸ «εὔοσμον θυμίαμα», τὸ «μύρον τὸ πολύτιμον», τὴν Κυρία Θεοτόκο. Πλημμυρίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι ναοὶ ἀπὸ τὴν ἄρρητη εὐωδία ποὺ ἀναδίδει ἡ πάναγνος μορφὴ τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου.

Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ πιστοὶ μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνωδὸ ἀναφωνοῦν: «Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας»! Χαῖρε ἐσύ, Θεοτόκε, ποὺ ἀναδίδεις τὴν εὐωδία τοῦ Χριστοῦ. Εὐωδία Χριστοῦ! Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐξαίσιο, τὸ ὑπερουράνιο ἄρωμα τὸ ὁποῖο ἀναδίδει ἡ Παρθένος Μαρία. Μέσα σὲ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος ἀπέπνεε ἔντονη τὴ δυσοσμία τῆς ἁμαρτίας· μέσα σὲ μία ἀτμόσφαιρα ἀποπνικτικὴ ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς θρησκευτικῆς πλάνης, ἡ Παναγία ἔγινε «τῆς εὐωδίας τὸ σεπτὸν σκήνωμα», τὸ δοχεῖον τῆς Χάριτος τὸ ὁποῖο γέμισε ἀπὸ τὸ ἀκένωτο μύρο τῆς θεότητος. Τί ἦταν ὅμως αὐτὸ ποὺ κατέστησε τὴν Παρθένο Μαρία δοχεῖο κατάλληλο ποὺ ἔφερε τὴν εὐωδία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο;