Βιβλιοπαρουσίαση: Αρχιμ. Ζαχαρία (Ζάχαρου), «Πιστοί στη διαθήκη της αγάπης»

(του Γεωργίου Μαντζαρίδη)

"Προϋπόθεσις πνευματικής ωφέλειας"

(Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση)

"Η αυταπάρνηση της Θεομήτορος"

(αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου) 

Παραστατική παρουσίαση της διαφοράς μεταξύ Ορθόδοξης και Προτεσταντικής θεολογίας"

Η Ορθόδοξη Θεολογία με… καρέκλες: Η Αγάπη Νικά. Μια παραστατική παρουσίαση της διαφοράς της θεολογίας περί σωτηρίας, Προτεσταντισμού και Ορθοδοξίας, από τον υποδιάκονο Στηβ Ρόμπινσον.

π. Αντώνιος Bloom:"Προϋποθέσεις γιὰ τὴ συνάντηση"

(του πατρός Αντωνίου Bloom) 

"Ἡ χαρά στήν πνευματική ζωή μας"

(του Αλεξάντερ Σμέμαν)

Τρίτη, 12 Ὀκτωβρίου, 1976

Συναντήσεις, συζητήσεις, τηλεφωνήματα. Ἔχω κουραστεῖ ἀπὸ τὰ παράπονα, ἀλλὰ τὸ γεγονὸς παραμένει: κάτω ἀπ' αὐτὴ τὴ συνεχῆ πίεση καὶ σπουδή, εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐργαστεῖς. «Πάτερ, ποτὲ μπορῶ νὰ σᾶς δῶ;» Καμιὰ διέξοδος, ὅπως ἔχουν τὰ πράγματα. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχᾶς ὑμῶν» (Λουκ. 21,19).

Πηγὴ τῆς ψευδοῦς θρησκείας εἶναι ἡ ἀνικανότητα νὰ χαρεῖς, ἤ μᾶλλον ἡ ἄρνηση τῆς χαρᾶς, ἐνῶ ἡ χαρὰ εἶναι ἀπόλυτα οὐσιώδης ἐπειδή, δίχως ἀμφιβολία, ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ γνωρίζει ὅτι ὑπάρχει Θεὸς καὶ νὰ μὴ χαίρεται. Μόνο σὲ σχέση μὲ τὴ χαρά, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ταπείνωση εἶναι σωστός, γνήσιος καὶ καρποφόρος. Ἔξω ἀπὸ τὴ χαρά, ὅλα γίνονται δαιμονικά, μιά βαθύτερη διαστροφὴ κάθε θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. Μιά θρησκεία φόβου. Θρησκεία τῆς ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία τῆς ἐνοχῆς: τὰ πάντα εἶναι πειρασμοὶ καὶ παγίδες - ὄντως πολὺ δυνατοί, ὄχι μόνο στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Οἱ «θρησκευόμενοι» ἄνθρωποι, κατὰ κάποιο τρόπο, βλέπουν τὴ χαρὰ μὲ ὑποψία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Ομιλία Δ΄ εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον"

 

Ματθ. 1, 17-21 

"Βάλε φωτιά στίς σκέψεις μου..."!

(του Ἁγίου Ἰγνατίου Brianchaninov)

"Απλώς η πλειοψηφία της Συνόδου ή οι θεούμενοι; "

(του αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου)

Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης: "Ιστορική ομιλία στη Θεολογική Σχολή Θεσ/νίκης, 1997" , 1997

Ιστορικής σημασίας, ανέκδοτη μέχρι τώρα, ομιλία του Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου, στο Δ΄ Αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, στις 6 Νοεμβρίου του 1997.

"Το φρούριο": Το απόλυτο αριστούργημα!!!

«Το φρούριο». Ταινία αποκάλυψη. Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η καρδιά σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων. Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο;

Δείτε την ταινία....

Ο π. Νικόλαος Μανώλης σχολιάζει την εκπομπή "Αρχονταρίκι: Η χαρά του έρωτα"

Ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης σχολιάζει την απαράδεκτη εκπομπή που παρουσιάσθηκε στο Αρχονταρίκι με τίτλο "Η χαρά του έρωτα".  Ευχαριστούμε τον π. Νικόλαο για τις γνήσεις ορθόδοξες θέσεις του και δεν ακολούθησε και αυτός τον εσμό των νεοορθόδοξων - νεονικολαϊτών.

Δείτε το βίντεο.....

Σχολιασμός Ἀρχ. Σαράντη Σαράντου στήν ἐκπομπή «Ἀρχονταρίκι»: «Ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα»

 

Είναι επιβεβλημένο να ευχαριστήσουμε τον Τριαδικό Θεό που επιτέλους βγήκε κάποιος να μιλήσει για το ανοσιούργημα που είδαμε την περασμένη Κυριακή στην εκπομπή "Αρχονταρίκι": "Η χαρά του έρωτα". Οι νεοορθόδοξοι κοντεύουν πλέον να ισοπεδώσουν τα πάντα. Τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνουμε με ποιες προϋποθέσεις επανήλθε η εκπομπή αυτή στα τηλεοπτικά πράγματα.

Ακολουθεί ο σχολιασμός του αρχιμ. Σαράντη Σαράντου: 

"Αντιαιρετική Ανακοίνωση για τους «Γεδεωνίτες» ή «Φίλους της Αγίας Γραφής» από την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης"

Το έμβλημα των Γεδεωνιτών

Ευτυχώς κάποιοι (ελάχιστοι) Μητροπολίτες σέβονται την αποστολή τους και το ρόλο τους και προβαίνουν  σε ανακοινώσεις όπως αυτή της Μητροπόλεως Λαρίσσης. Διαβάστε και ενημερωθείτε καθότι στις περισσότερες Μητροπόλεις οι Γεδεωνίτες δρουν με τις ευλογίες των Μητροπολιτών. Σημεία των (οικουμενιστικών) καιρών και αυτά....

"Συμβουλές πνευματικές γιά θάρρος καί προσευχή"

 (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ἔχεις ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε καλά. Ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει. Τὴν ἀπόφασή σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες; Ὅλες εἶναι ἀπὸ τὸν ἐχθρό. Ὅλες. Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ.

Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνει; Μήπως σκέφτεσαι νὰ φτιάξεις τὴ ζωή σου μόνη σου, μὲ τὶς δικές σου ἱκανότητες καὶ προσπάθειες; Ἂν πραγματικὰ αὐτὸ σκέφτεσαι, σὲ συμβουλεύω ν' ἀλλάξεις ἀμέσως γνώμη, ἀλλιῶς δὲν θ' ἀπαλλαγεῖς ἀπό τὴ σύγχυση καὶ τὴν ταραχή.

Ἐξέτασε πάλι τὸν ἑαυτό σου ἤ θυμήσου ὅ,τι σοῦ ἔχω ὑποδείξει καὶ ὅ,τι ἔχει συμβεῖ μέσα σου σ' ὅλη τη διάρκεια τῆς ἀλληλογραφίας μας. Θυμήσου, ἐπίσης, ποιὰ ἦταν ἡ ἔκβαση τῶν προβληματισμῶν σου γιὰ τὴ ζωή. Τέλος, δῶσε στὴν αὐτοεξέτασή σου τέτοια κατεύθυνση, ὥστε νὰ καταλήξει σὲ μιά σταθερὴ ἀπόφαση ἀμετάκλητης ἐναποθέσεως τοῦ μέλλοντός σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

"Η κατάργηση της ατομικότητας μέσα στη Θεία Λατρεία"

 (του μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου) 

Η Ορθόδοξη χριστιανική λατρεία δεν είναι μια προσπάθεια εξιλέωσης ενός θυμωμένου Θεού· δεν είναι καθήκον που αν παραλείψουμε θα έχουμε νομικές συνέπειες· δεν είναι αναπαράσταση σκηνών και εικόνων που μας βοηθούν να νοιώθουμε καλύτερα· δεν είναι ανάμνηση παλαιών ιστορικών γεγονότων που δεν πρέπει να ξεχάσουμε· δεν είναι προσπάθεια να φαντασθούμε έναν πολύ ωραίο πνευματικό κόσμο για να εμπνευσθούμε· δεν είναι έξοδος στην ανάγκη συναισθηματικά κάπως να ανακουφισθούμε. Η ορθόδοξη λατρεία είναι μία κίνηση να διακρίνουμε τον αληθινό Θεό, ο οποίος διαρκώς φανερώνεται στην καθημερινότητα και πραγματικότητα της ζωής μας, να τοποθετηθούμε μέσα στους κόλπους της αγάπης Τον, να εκφράσουμε ανταποδοτικά την ευχαριστία και την αγάπη μας, να κοινωνήσουμε τελικά μαζί Του, να περιχωρήσουμε στη χάρη και ενέργειά Του, να ζήσουμε τη συγγένεια μαζί Του.

"Σκέψεις στην ακροθαλασσιά"

(του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ)

ΜΕ ΠΟΙΟΝ μοιάζει o χριστιανός, πού σηκώνει τις θλίψεις της επίγειας ζωής με αληθινή πνευματική σύνεση; Μ’ έναν οδοιπόρο, που στέκεται στην ακροθαλασσιά σε ώρα τρικυμίας.

Τα αγριεμένα άσπρα κύματα πλησιάζουν τον οδοιπόρο και, αφού σπάσουν στην άμμο, διαλύονται πάνω στα πόδια του σε αναρίθμητες μικρές σταγόνες. Η θάλασσα, φιλονικώντας με τον άνεμο, βρυχιέται, υψώνει κύματα σαν βουνά, βράζει, παφλάζει. Το ένα κύμα γεννά και στη συνέχεια καταβροχθίζει το άλλο. Οι κορυφές τους είναι στεφανωμένες με κάτασπρο αφρό. Όλη η θάλασσα είναι καλυμμένη απ’ αυτά τα κύματα, που μοιάζουν με τερά­στιο λάρυγγα φοβερού τέρατος δίχως δόντια.

Ο οδοιπόρος παρατηρεί το φοβερό θέαμα με ήρεμο λογισμό. Τα μάτια του είναι στη θάλασσα. Πού είναι, όμως, η σκέψη του; Και πού η καρδιά του; Η σκέψη του είναι στις πύλες του θανάτου. Και η καρδιά του στην κρί­ση του Θεού. Εκεί είναι ήδη με τον νου του· εκεί είναι με το αίσθημά του - εκεί είναι οι φροντίδες του· εκεί είναι ο φόβος του.

"Τὸ μεγάλο στοίχημα μεταξύ πιστῶν καὶ ἀπίστων"

(του Φώτη Κόντογλου)