Κατά Ματθαίον - Κεφάλαιο 22

(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)

Η παραβολή των γάμων του υιού του βασιλέως

22Ο δε Ιησούς έλαβε το λόγο και τους μίλησε πάλι με παραβολές λέγοντας: 2 «Η βασιλεία των ουρανών έγινε ομοία με άνθρωπο βασιλέα, που έκανε το γάμο του υιού του. 3 Και έστειλε τους δούλους του, για να ειδοποιήσουν τους προσκεκλημένους να έλθουν στο γάμο, αλλά δεν ήθελαν να έλθουν. 4 Πάλι έστειλε άλλους δούλους λέγοντας: "Να ειπήτε στους προσκεκλημένους: Ιδού ετοίμασα το συμπόσιό μου, έχουν σφαγή οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια, και είναι όλα έτοιμα. Ελάτε στο γάμο". 

5 Αλλ' αυτοί αδιαφόρησαν και πήγαν, άλλος μεν στον αγρό του, άλλος δε στην εμπορική του επιχείρησι. 6 Οι δε υπόλοιποι έπιασαν τους δούλους του, και τους κακοποίησαν, και τους σκότωσαν. 7 Όταν δε πληροφορήθηκε ο βασιλεύς εκείνος, ωργίσθηκε, και έστειλε το στρατό του και εξωλόθρευσε εκείνους τους φονείς, και την πόλι τους πυρπόλησε. 8 Τότε λέγει στους δούλους του: "Το μεν τραπέζι του γάμου είναι έτοιμο, οι δε προσκεκλημένοι δεν ήταν άξιοι. 9 Πηγαίνετε λοιπόν κατα μήκος των οδών, και όσους θα βρήτε, καλέσετε στο γάμο". 10 Τότε οι δούλοι εκείνοι βγήκαν στους δρόμους, και συγκέντρωσαν όλους, όσους βρήκαν, και δυστυχείς και ευτυχείς. Και γέμισε η αίθουσα του γάμου από συνδαιτυμόνες. 11 Όταν δε μπήκε ο βασιλεύς για να ιδή τους συνδαιτυμόνες, είδε εκεί ένα άνθρωπο, που δεν ήταν ντυμένος με ένδυμα γάμου, 12 και του λέγει: "Φίλε, πώς μπήκες εδώ μη έχοντας ένδυμα γάμου;". Αυτός δε έμεινεν άναυδος. 13 Τότε ο βασιλεύς είπε στα πρόσωπα, που διακονούσαν (στο γάμο): "Δέστε του πόδια και χέρια, και σηκώστε τον και πετάξτε τον έξω στο βαθύτερο σκοτάδι". Εκεί θα κλαίη και θα τρίζη τα δόντια (από τον πόνο). 14 Πολλοί δε είναι καλεσμένοι, αλλ' ολίγοι είναι εκλεκτοί».

«Τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»

15 Τότε οι Φαρισαίοι πήγαν και έκαναν σύσκεψι και αποφάσισαν να τον παγιδεύσουν με λόγο (σε συζήτησι). 16 Και του στέλνουν τους μαθητάς τους μαζί με τους Ηρωδιανούς λέγοντας: «Διδάσκαλε, γνωρίζουμε, ότι λέγεις την αλήθεια, και διδάσκεις αληθινά το δρόμο του Θεού, και δεν φοβάσαι κανένα, διότι δεν λαμβάνεις υπ' όψιν πρόσωπο ανθρώπων. 17 Πες μας λοιπόν, ποια γνώμη έχεις; Επιτρέπεται να δίνωμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι;». 18 Κατάλαβε δε ο Ιησούς την πονηρία τους και είπε: «Γιατί με πειράζετε, υποκριταί; 19 Δείξτε μου το νόμισμα του φόρου». Τότε αυτοί του έφεραν ένα δηνάριο. 20 Και τους λέγει: «Τίνος είναι αυτή η εικών και η επιγραφή;». 21 Του λέγουν: «Του Καίσαρος». Τότε τους λέγει: «Δώστε λοιπόν στον Καίσαρα όσα οφείλονται στον Καίσαρα, και στο Θεό όσα οφείλονται στο Θεό». 22 Και όταν άκουσαν, θαύμασαν, και τον άφησαν και έφυγαν.

Ο Ιησούς αποστομώνει τους αρνητάς της αναστάσεως

23 Εκείνη την ημέρα ήλθαν σ' αυτόν Σαδδουκαίοι, οι οποίοι ισχυρίζονται, ότι δεν υπάρχει ανάστασι, και τον ρώτησαν 24 λέγοντας: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής είπε: Εάν κάποιος πεθάνη άτεκνος, να νυμφευθή ο αδελφός του τη γυναίκα του και να δημιουργήση παιδί για τον αδελφό του. 25 Ήταν δε σ' εμάς επτά αδελφοί. Και ο πρώτος, αφού ήλθε σε γάμο, πέθανε, και επειδή δεν είχε τεκνοποιήσει, άφησε τη γυναίκα του στον αδελφό του. 26 Ομοίως και ο δεύτερος και ο τρίτος, έως του εβδόμου. 27 Ύστερα δε απ' όλους πέθανε και η γυναίκα. 28 Κατά την ανάστασι, λοιπόν, τίνος από τους επτά θα είναι γυναίκα; Διότι όλοι την είχαν». 29 Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε και τους είπε: «Πλανάσθε, διότι δεν γνωρίζετε τις Γραφές και τη δύναμι του Θεού. 30 Κατά την ανάστασι βεβαίως ούτε οι άνδρες έρχονται σε γάμο, ούτε οι γυναίκες δίνονται σε γάμο, αλλ' είναι σαν άγγελοι του Θεού στον ουρανό. 31 Όσο δε για την ανάστασι των νεκρών, δεν διαβάσατε τί σας είπε ο Θεός μ' αυτό το λόγο του, 32 "Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ"; Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών (εκμηδενισμένων, ανυπάρκτων), αλλά ζώντων (υπαρκτών και συνειδητών όντων)». 33 Όταν δε άκουσαν τα πλήθη του λαού, εκπλήσσονταν για τη διδασκαλία του.

Οι δύο μεγαλύτερες εντολές

34 Οι δε Φαρισαίοι, όταν άκουσαν, ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, μαζεύτηκαν μαζί, 35 και ένας απ' αυτούς, νομοδιδάσκαλος, ρώτησε δοκιμάζοντας αυτόν και λέγοντας: 36 «Διδάσκαλε, ποιά είναι η μεγαλύτερη εντολή στο νόμο;». 37 Ο δε Ιησούς του είπε: «Ν' αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ' όλη την καρδιά σου και μ' όλη την ψυχή σου και μ' όλο το νου σου. 38 Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή. 39 Δεύτερη δε, ομοία με αυτή, είναι: Ν' αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. 40 Σ' αυτές τις δύο εντολές στηρίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες (η διδασκαλία των προφητών)».

Ο Μεσσίας απόγονος, αλλά και Κύριος του Δαβίδ!

41 Όταν δε οι Φαρισαίοι ήταν συγκεντρωμένοι, ο Ιησούς τους ρώτησε 42 λέγοντας: «Τί νομίζετε για το Μεσσία; Τίνος είναι απόγονος;». Του λέγουν: «Του Δαβίδ». 43 Τους λέγει: «Αλλά πώς ο Δαβίδ με την έμπνευσι του Πνεύματος τον ονομάζει Κύριο, όταν λέγη, 44 "Είπεν ο Κύριος στον Κύριό μου, κάθησε στα δεξιά μου έως ότου κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου"; 45 Αφού λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει Κύριο, πώς είναι απόγονός του;». 46 Και κανείς δεν μπορούσε να του απαντήση λέξι, ούτε τόλμησε κανείς απ' εκείνη την ημέρα να του υποβάλη πλέον ερώτησι.