αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου: Η μετάστασι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Στις εικοσιέξι του Σεπτεμβρίου εορτάζομε τη Μετάστασι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ήταν γιος του Ζεβεδαίου και τη Σαλώμης, της κόρης του Ιωσήφ του μνήστορος, εγγονός δηλαδή το προστάτου της Υπεραγίας Θεοτόκου γέροντος Ιωσήφ και ανεψιός κατά το ανθρώπινο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όχι μόνο γιατί ήταν συγγενής του Κυρίου, αλλά γιατί ήταν παρθένος και ολόψυχα αφιερωμένος στο Χριστό ήταν ο πιο αγαπητός σ' Εκείνον.
Αυτός έπεσε στο στήθος του Κυρίου μας τη βραδυά του Μυστικού δείπνου, αυτός παρακολούθησε την ανάκρισι του Κυρίου, αυτός βρέθηκε συλλυπούμενος την Πανάγια μας κάτω από το Σταυρό του Κυρίου. Αυτός με κλήρο εξελέγη από τους αποστόλους για να κηρύττει στην Ασία.

Έτσι έφθασε στην Έφεσο όπου μια κακοήθης γυναίκα ονομαζομένη Ρομάνα τον έκαμε υπηρέτη στο δημόσιο λουτρό μαζί με το μάθητή του Πρόχορο. Στο λουτρό αυτό ένα πονηρό δαιμόνιο τρεις φορές το χρόνο έπνιγε και από ένα νέο ή νέα. Ύστερα από καιρό έπνιξε και το Δόμνο το γυιό της Ρομάνας, ο δε πατέρας του και σύζυγος της Ρομάνα Διοσκορίδης απέθανε από λύπη. Αλλά δόθηκε έτσι η ευκαιρία στον Ευαγγελιστή να αγρεύση στο Χριστό τις τρεις αυτές ψυχές τις παραδομένες στα είδωλα και την αμαρτία. Ανάστησε και το Δόμνο και το Διοσκορίδη, το δε δαιμόνιο το απεδίωξε από το λουτρό με αποτέλεσμα και η Ρομάνα και ο γυιός και ο σύζυγος να γίνουν χριστιανοί και ο Ιωάννης με τον Πρόχορο να ελευθερωθούν. 

Ελεύθερος πια ο Ευαγγελιστής αναλαμβάνει εκστρατεία ενάντιοι των ειδώλων. Σε μια γιορτή της Άρτεμης στέκεται δίπλα στο ψυχρό άγαλμα της για να ομιλήσει για την απάτη των ειδώλων. Οι ειδωλολάτρες εξεσφενδόνιζαν σωρηδόν πέτρες κατ' επάνω του αλλά όλες έπεφταν στο άγαλμα και το μετέβαλαν σε συντρίμμια. Μανιώδεις όπως ήταν οι ειδωλολάτρες εσυνέχισαν το λιθοβολισμό, αλλά τώρα οι πέτρες γύριζαν και έπεφταν κατ' επάνω τους. Περίπου διακόσοι απέθαναν και οι υπόλοιποι έντρομοι εζήτησαν έλεος και γι΄ αυτούς και για τους νεκρούς. 

Πράγματι ο Ιωάννης γεμάτος αγάπη για τις πονεμένες εκείνες ψυχές ανάστησε τους νεκρούς όλους και όλοι βαπτίστηκαν χριστιανοί. Τον δαίμονα δε πού κατοικούσε στο ναό της Άρτεμης και πού ξεσήκωσε έξαλλους τους ειδωλολάτρες εναντίον του Αποστόλου τον έκαμε να ομολογήσει το επί χρόνια πολλά αποπλανητικό του έργο και τον εξέβαλε μια για πάντα από το ναό και από την πόλι της Εφέσου. Όλα αυτά τα θαύματα έγιναν αφορμή ο περισσότερος κόσμος της Εφέσου να πιστέψη στο Χριστό αλλά και αίτια να εξόριστη ο Απόστολος του Κυρίου στη νήσο Πάτμο.

Εκεί στον τόπο της εξορίας πολλά δαιμόνια έβγαλε, πολλούς ανέστησε και όλους στο Χριστό «προσήγαγε», «πάντων των την νήσον οικούντων πειθήνιων τω ευαγγελικώ κηρύγματι γενομένων» κατά το Συμεών το Μεταφραστή. Εκεί έγραψε προς χάρι των πιστών το Ιερό του Ευαγγέλιο εκεί εμπνεύστηκε και την Ιερή Αποκάλυψι.

Επανήλθε πάλι στην Έφεσο και υστέρα από δράσι ιεραποστολική μεγάλη και πάμπολλα υπερφυή θαύματα, πολλά πλήθη έφερε κοντά στο Χριστό. Τότε έγραψε και τις τρεις Καθολικές του επιστολές. Έφθασε ενενήντα πέντε χρονών και μόνος του προετοίμασε τα της κοιμήσεως του. Από το σπίτι του Δόμνου, οπού έμενε, πήρε τους μαθητές του, επτά τον αριθμό, και βγήκε έξω από την πόλι. Απομακρύνθηκε λίγο, προσευχήθηκε θερμά στο Θεό και επέστρεψε κοντά τους. Τους παρακάλεσε να ανοίξουν λάκκο τόσο στο μήκος, όσο ήταν το ύψος του. Εκείνοι υπάκουσαν. Ο ευαγγελιστής τους έδωσε τις τελευταίες συμβουλές, τους κατεφίλησε και εκείνοι «δάκρυσι κατέβρεξαν αυτόν». Μπήκε στο μνημείο παρέδωκε το πνεύμα στον αγαπημένο διδάσκαλο και οι μαθηταί του εκάλυψαν με σεντόνι το πρόσωπο και με χώμα το σώμα. Αυτός ο ένδοξος Ευαγγελιστής ο Πρεσβύτερος και στην ηλικία και στο αποστολικό αξίωμα Ιωάννης Θεολόγος όχι μόνο με την ολόφωτη ζωή του και με την πάμφωτη μνήμη του, αλλά και με τα θεία συγγράμματα αφού και σήμερα έρχεται να μας διδάξει και να μας υπενθύμιση εκείνα πού υπενθυμίζει με τη δεύτερη του καθολική επιστολή σε μια εκλεκτή κυρία σε μια διαλεχτή Εκκλησία της Μικράς Ασίας. Τι;

Πρώτο το καθήκον της χριστιανικής προς τους αδελφούς μας αγάπης. «Ερωτώ σε κυρία, ... ίνα αγαπώμεν αλλήλους» «και αυτή εστίν η αγάπη ίνα περιπατώμεν κατά τας εντολάς αυτού».

Δεύτερο «πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν ουκ έχει» κάθε ένας δηλαδή πού βγαίνει έξω από την ορθή διδασκαλία και δεν μένει πιστός στη διδαχή του Χριστού δεν έχει προστάτη το Θεό, δεν ημπορεί να λέγεται χριστιανός. Τόσο πολύ πρέπει —λέγει ο άγιος Ευαγγελιστής— να είμαστε προσεκτικοί στα θέματα της πίστεως, ώστε να αποφεύγωμε και ακόμη ούτε να χαιρετούμε εκείνους πού δεν κρατούν την ορθή πίστι, γιατί διαφορετικά με την επαφή μαζί τους γινόμαστε και μείς συμμέτοχοι στην πλάνη τους. «Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αύτω μη λέγετε».

Ευσεβείς χριστιανοί, ας προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στις εκκλήσεις του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Ας αφήσωμε τα μίση και ας εγκολπωθούμε την αγάπη ας παραμερίσωμε τα πάθη και ας ενωθούμε εν Χριστώ με όλους. Ας κλείσωμε τ' αυτιά μας στην αθεΐα, στον μοντερνισμό, στην αίρεσι και στην αμαρτία και ας ενδυθούμε το θώρακα της πίστεως, για να αποκρούωμε όλα τα βέλη των αιρετικών και του διαβόλου και να στηρίζωμε την αγία μας ορθοδοξία μέσα στην οποία και μόνο υπάρχει η σωτηρία. Αμήν.

------------------------------------------------

Η μετάστασι του Θεολόγου

(26 Σεπτεμβρίου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

www.zoiforos.gr