Παρακλητικός Κανών εις την Αγίαν και Θαυματουργόν Εικόνα Παναγίας της Προυσιωτίσσης.

Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον Ψαλμόν ΡΜΒ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου.
Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.
Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος. Και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τα χείρας μου. η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.

Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου
Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε. προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σού ειμί.

Ήχος δ΄ 

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ. 

Την χαριτόβρυτον πιστοί της Παρθένου, θείαν Εικόνα προσκυνούντες εν πίστει, χαρμονικώς υμνήσωμεν βοώντες αυτή. χαίροις ο αέναος ποταμός των θαυμάτων, πίστει τους προστρέχοντας, άπαντας καταρδεύων, την προστασίαν έχοιμεν την σην, θλίψεσι πάσαις, Εικών θαυματόβρυτε. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσωμεν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν΄ (50) ΨΑΛΜΟΣ 

Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα. όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσεις εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθεια ηγάπησας. τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην. αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν σουαπό των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψεις με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλεις απ’ εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν. ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον. καρδία συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Αρχόμεθα του Κανόνος.

Ποίημα Διονυσίου ιερομονάχου. 

Ωδή α΄. Αρματηλάτην Φαράω.  Ήχος πλ. δ΄.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Από χειλέων ρυπαρών ευφύμνιον, δέξαι νυν μόνη Αγνή, ως πριν ο Υιός σου, ο Θεός και πλάστης μου, της χήρας κατεδέξατο, τα λεπτά και την λύσιν, των οφλημάτων παράσχου μοι, ίνα κατά χρέος γεραίρω σε.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Επιδρομαί των αλαστόρων θλίβουσιν, Ελλάδα την ταπεινήν, και πολλαί κακώσεις, εύρωσαν τους δούλους σου, ημάς Θεοχαρίτωτε, αλλά τη θεαγή σου, Εικόνι  πόθω προστρέχοντες, λύσιν των δεινών εξαιτούμεθα.  

Δόξα Πατρί και Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι.

Ο σος λαός επί το σον κατέφυγε, εκτύπωμα ιερόν, και ευλαβώς τούτο, προσκυνεί δεόμενος. μη ουν παρίδης Άχραντε, τας αυτού τυρρανίας, αιχμαλωσίας δημεύσεις τε, ας κακούργων πάσχει ωμότητι. 

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ευλογημένη η Θεόν κυήσασα, τούτον δυσώπει αεί, υπέρ των σων δούλων, των δεινά και οίκτιστα, πασχόντων Παναμώμητε, εξ ιδίων πταισμάτων, και υπερφώτω Εικόνι σου, πίστει προστρεχόντων Πανάχραντε.      

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. 

Της Ελλάδος την ζάλην, και τα φρικτά κύμματα, τα επαπειλούντα σοις δούλοις, άρδην τον όλεθρον, τρέψον Πανύμνητε, εις βαθυτάτην γαλήνη, τω αμάχω σθένει σου ως ταύτης πρόμαχος. 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

 Τους εν τήδε τη ποίμνη τη ση, Αγνή Δέσποινα, πάσης επηρείας  του βίου και περιστάσεως, τήρει απήμονας αλλά και ταύτην συντήρει, ση δυνάμει άτρωτον, ω Παναμώμητε. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι.

Ουκ ισχύει Παρθένε, το αχανές πέλαγος, των σων θαυμασίων και ξένων γλώσσα η βρότειος, εκδιηγήσασθαι, ά καθ' εκάστην δεικνύεις, τοις πιστώς προστρέχουσι θεία Εικόνι Σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Των δαιμόνων εφόδους, και τας πικράς Δέσποινα, και πολυχρονίους σων δούλων, νόσους απέλασον, ίνα δοξάζωμεν, ανευφημούντες σε πόθω, ήν αγγέλων άϋλοι γλώσσαι γεραίρουσι. 

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις παρά του ιερέως και το Κάθισμα.

Ήχος β΄. Πρεσβεία Θερμή. 

Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα,

Ωδή δ΄. Συ μου ισχύς.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Στήσον Αγνή, τον πολυτάραχο κλύδωνα, και τον σάλον τον επεγειρόμενον, κατά της σης, ποίμνης της οικτράς, και αθλίως ταύτην καταβυθίζοντα άπασαν, βυθώ της απωλείας, παγκρατεί σου δυνάμει, της σης χάριτος μόνη Πανύμνητε. 

 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τις εξειπείν, ω Υπερένδοξε Δέσποινα, εξισχύει τας τερατουργίας σου, τας υετού, πόντου τε αυτού, σταγόνας και ψάμμον, υπερβαινούσας τρανώτατα, ως Μήτηρ γαρ Υψίστου, το σθένος κεκτημένη, πάντας πράττεις εν μόνω τω βούλεσθαι. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι.

Τα πονηρά Κόρη Πανάχραντε πνεύματα, τους σους δούλους καταδυναστεύοντα, και αφειδώς άγχοντα αυτούς, απέλασον τάχος, αλλά και κινδύνων άπαντα, και νόσους ανιάτους, εκδίωξον σων δούλων, ίνά σε κατά χρέος δοξάζωμεν. 

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Συ μου ισχύς, συ μου και δύναμις Δέσποινα, εκβοά σοι ο ταλαιπωρούμενος, υπό δεινής νόσου τληπαθώς, και τη Ση Εικόνι, προσπίπτει επικαλούμενος, θεράπευσόν με Κόρη, πανταχού και κηρύξω, την οξείαν σου Άχραντε δύναμιν. 

Ωδή ε΄. Ίνα τί με απώσω.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Στεναγμοί της σης ποίμνης, θρήνοί τε και δάκρυα νυν επληθύνθησαν. αι γαρ ανομίαι κεφαλήν την αυτής υπερήραντο, άξια γουν όντως, ών περ ειργάσατο αφρόνως, τα επίχειρα ήδη κομίζεται. 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. 

Την οργήν του Υιού σου, και την αγανάκτησιν Παρθένε πρόφθασον, εξιλεουμένη, μητρικαίς σου πρεσβείαις Μητρόθεε, ίνα μη εις τέλους, αθλίως ποίμνην εξαλείψη, σην τιμώσαν Εικόνα υπέρτιμον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. 

Νοσηλείας και πάθη, χαλεπάς παρέσεις τε, ω Υπερένδοξε, και αρθρίτην νόσον, την δονούσαν τον νουν και διάνοιαν, των ανθρώπων Κόρη, τη θεϊκή σου δυναστεία, κατακοίμησον τάχος δεόμεθα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Πειρασμών και κινδύνων, και δεινών κακώσεων, Κόρη τους δούλους σου, τους πιστώς τιμώντας και την Σην προσκυνούντας πανσέβαστον, Πάναγνε, Εικόνα, δείξον Παρθένε ανωτέρους, και περίσωζε μόνη Πανάχραντε. 

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τω θείω σου νυν ναώ προστρέχομεν, οι παντίαις συνεχόμενοι νόσοις, πίστει θερμή, την Εικόνα σου Κόρη, την θαυματόβρυτον κατασπαζόμενοι, και πάντων δη των δυσχερών,θάττον λύσιν Αγνή κομιζόμεθα.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. 

Ενώτισαι νυν ημών Πανύμνητε, τας δεήσεις των εις σε προστρεχόντων, ότι δειναί, των κακών τρικυμίαι, περιεκύκλωσαν ημάς ω Μητρόθεε, και όλεθρον τον παντελή, απειλούσι διό τούτων λύτρωσαι.   

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. 

Εικόνα σου την σεπτήν Υπέραγνε, προσκυνούντας ευλαβώς τους σους δούλους, ρύσαι δεινών και παντοίων κινδύνων, και εξ εχθρών αοράτων Πανύμνητε, και ορωμένων των δεινώς, τυρρανούντων ημάς Παναμώμητε. 

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Συνάχθητε της Ελλάδος θρέμματα, και προσπέσατε εξ όλης καρδίας, τη φωταυγή της Πανάγνου Εικόνι, περιπαθώς εξαιτούντες τα πρόσφορα, και τεύξεσθε ως αληθώς, παρ' αυτής τα αιτήματα χαίροντες. 

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Κοντάκιον. Ήχος β΄.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον ώς αγαθή, εις την βοήθειαν ημών των πιστώς κραυγαζόντων σοι, Τάχυνον εις πρεσβείαν και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, των τιμώντων σε.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.

Στίχ. Άκουσον, θύγατερ και ίδε και κλίνον τό ούς σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.

Ο ιερεύς. Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Εκ του κατά Λουκάν. Κεφ. Α’ 39-49 και 56.

Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα και εισήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τόν ασπασμόν τής Μαρίας, εσκίρτησε τό βρέφος εν τή κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τουτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τά ώτά μου, εσκίρτησε τό βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον και ηγαλλίασε το πvεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τήv ταπείvωσιν τής δούλης αυτου. Ιδού γάρ από του νύv μακαριούσί με πάσαι αι γεvεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυvατός και άγιοv τό όvομα αυτου. Έμεινε δέ Μαριάμ σύv αυτή ωσεί μήvας τρείς και υπέστρεψεν εις τόν οίκοv αυτής.

Δόξα. Ήχος β'.

Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τά πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν.

Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Είτα.
Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου και κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι. 

Μη παρίδης δέησιν, των αναξίων σων δούλων, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι τάχιστα, και βοήθησον, θλίψεις γαρ πάσχομεν, φέρειν ου σθένομεν, των δαιμόνων τα τοξεύματα, σκέπην ουκ έχομεν, ουδέ που φυγείν οι πανάθλιοι. πάντοθεν πολεμούμενοι, και παραμυθίαν ουκ έστιν πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη παραβλέψης την δέησιν των παρακαλούντων σε.

Ωδή ζ΄. Παίδες Εβραίων. 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θλίψεις, οδύναι και κακώσεις, ήδη εύρωσαν Ελλάδα την αθλίαν και πιστών σου Αγνή, το πλήρωμα βοά σοι, ρύσαι ημάς Πανύμνητε, της δεινής πανωλεθρίας.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θραύσον Παρθένε των ανόμων, τα φρυάγματα και τας ορμάς Κυρία, τας ατάκτου αυτών, ημάς δε τους σους δούλους, ειρήνευσον αείποτε, εις αιώνας σε υμνούντας.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. 

Σκέπη Παρθένε τοις σοις δούλοις, και αντίληψις γενού και σωτηρία, τοις εν πίστει τη ση, προστρέχουσιν Εικόνι, και πειρασμών και θλίψεων, εξελού ημάς Κυρία.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάθη ποικίλα πυρετούς τε, καχεξίας τε και νόσους ανιάτους, τη αμάχω σου νυν και θεία προστασία σων δούλων εξοστράκισον, υπερένδοξε Κυρία.

Ωδή η΄. Τον εν Όρει αγίω.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Την Εικόνα την σην καταπλουτούντες Θεομήτορ πηγήν θαυμάτων ξένων, τω σω ναώ προστρέχοντες λαμβάνομεν, σώματος την ρώσιν, και ψυχής ομού τε αγνή Παρθενομήτορ.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ως τυφλοίς τε το φως συ εδωρήσω, και πεσόντας εξ ύψους ελυτρώσω, και νυν ημών καταύγασον τα όμματα, των εσκοτισμένων, και της αμαρτίας, ανάστησον του χάους.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. 

Οι εν νόσοις, Παρθένε ανιάτοις, ιατήρα σε έχομεν εν πάσαις, σκέπη τη ση διό νυν καταφεύγομεν, ίασιν αφθόνως, Πάναγνε παράσχου, ημίν τοις σοις ικέταις.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Τους παντοίοις δεινοίς ενοχλουμένους, και Εικόνι τη ση προσερχομένους, Παρθενομήτορ λύτρωσον τους δούλους σου, τρέπουσα εν τάχει, εις χαράν βαθείαν την τούτων αθυμίαν.

Ωδή θ΄. Εξέστη επί τούτω ο Ουρανός. 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. 

Το πένθος της Ελλάδος και κατηφές, εις χαράν μεταποίησον Άχραντε, και χαρμονήν, ότι σε προστάτην εν πειρασμοίς, λιμένα τε πανεύδιον, κέκτηται εν σάλω των συμφορών, ελπίδας σωτηρίας, προς σε Κυρία πάσας, ανατιθείσα Υπερένδοξε.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς. 

Συντήρει σους θεράποντας Αγαθή, πειρασμών και κινδύνων και θλίψεων και συμφορών, χαλεπών ορμών τε των εναγών, και μιαιφόνων Άχραντε, των κατατρυχόντων ημάς αεί, τους θείαν σου τιμώντας, Εικόνα μετά πόθου, και προσκυνούντας Κόρη Πάναγνε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. 

Ποικίλας νοσηλείας και χαλεπάς, πυρετούς ποδαλγίας, παρέσεις τε και δυσμενούς, επηρείας πάσας και προσβολάς, σων οικετών πανύμνητε, εκποδών νυν ποίησον Αγαθή, των πόθω προσιόντων, Εικόνι τη σεπτή σου, και σε πιστώς τιμώντων Πάναγνε.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Μονήν την θαυμασίαν σου και κλεινήν, ην εις θείαν κατοίκησιν Άχραντε την σην αεί, Κόρη, ηρετίσω και τους αυτή, ασκητικώς μονάζοντας, πάντιμον Εικόνα σου και σεπτήν, ως όλβον κεκτημένους, και πύργον ασφαλείας, κινδύνων σώζε Παναμώμητε.

 Άξιόν εστιν ώς αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Δεύτε την Εικόνα την ιεράν, της Προυσιωτίσσης, ασπασώμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάριν άφθονον.

Σφαίρας ουρανίους φωταγωγείς, αχράντω οικήσει, την υδρόγειον δε βολαίς, αρρήτων θαυμάτων, αυγάζεις όθεν πίστει, πάντες σε προσκυνούμεν, ω Προυσιώτισσα.

Τυφλοίς την ανάβλεψιν και κωφοίς, την ευηκοΐαν, και αλλάλοις λύσιν γλωσσών, νέμεις Θεοτόκε, πιστώς σου δεομένοις, βαβαί σων θαυμασίων, Κόρη μητράνανδρε.

Ύδωρ ανεπήγασας θαυμαστώς, εκ πέτρας ανίκμου, Θεοτόκε, τη ση Μονή, εξ ου οι πιόντες, ηδύτητος πληρούνται, Χριστόν υμνολογούντες και σε δοξάζοντες.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.



Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄).

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε ελήσον. Κύριε ελέησον.


Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου . Ελθέτω η βασιλεία σου. Γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επίτης γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος , νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Της Συνόδου της πρώτης. 

Της Ελλάδος απάσης Συ προΐστασαι πρόμαχος, και τερατουργός εξαισίων της εκ Προύσσης Εικόνι σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς, δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας, και παραλύτους δε συσφίγγεις Αγαθή. κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου τοιαύτα τέρατα.

Ο ιερεύς ποιεί την εκτενή και απόλυσιν.

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.    

Πάντων των τιμώντων σου Αγνή, την σεπτήν Εικόνα και πίστει ασπαζομένων αυτήν, Άχραντε προΐστασαι, ως προστασία πιστών, λυτρουμένη των θλίψεων, αυτούς και κινδύνων, όθεν σοι προσπίπτομεν, ταύτην τιμώντες σεπτώς, Μήτερ και βοώμεν εν πίστει, ρύσαι και ημάς τους σους δούλους, πάντων των δεινών τε και κακώσεων. 

Πάντων προστατεύεις, αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τή κραταιά σου χειρί, άλλην γάρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί πρός Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, μήτερ του Θεού του υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν, ρύσαι πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Ήχος πλ. δ'.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β'.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.