ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Η επίσημη επίσκεψη του "Πατριάρχου" των Αρμενίων Αράμ του Α΄ στην Ελλάδα

 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 27 Οκτωβρίου 2014.

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΑΡΑΜ ΤΟΥ Α΄ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Πολλοί πιστοί της τοπικής μας Εκκλησίας εξέφρασαν την έκπληξή τους και την εύλογη αγανάκτησή τους, όταν πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ τον τρόπο, με τον οποίο ορισμένοι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος υποδέχθηκαν τον «Πατριάρχη» των Αρμενίων Αράμ τον Α΄, ο οποίος επισκέφτηκε την χώρα μας, πριν από λίγες ημέρες. Κι’ αυτό διότι, όπως οι πάντες γνωρίζουν, οι Αρμένιοι ακολουθούν μέχρι σήμερα, εδώ και 15 αιώνες, την αρχαία αίρεση του Μονοφυσιτισμού, (όχι βέβαια του ακραίου Μονοφυσιτισμού του Ευτυχούς, αλλά του μετριοπαθούς του Σεβήρου του Ακεφάλου), την οποία καταδίκασε η αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, και την οποία καταδίκη ανανέωσαν οι μεταγενέστερες Ε΄, ΣΤ΄, και Ζ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι: «...Και τας δύο φύσεις ομολογούμεν του σαρκωθέντος δι ημάς εκ της αχράντου Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, τέλειον αυτόν Θεόν και τέλειον άνθρωπον γινώσκοντες, ως η εν Χαλκηδόνι Σύνοδος εξεφώνησεν, Ευτυχή καί Διόσκορον δυσφημήσαντας της θείας αυλής εξελάσασα, συναποβάλλοντες αυτοίς Σεβήρον, Πέτρον και την πολυβλάσφημον αυτών αλληλόπλοκον σειράν...». (Όρος της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου). Μια καταδίκη η οποία μάλιστα έχει αποτυπωθεί και στα υμνογραφικά μας κείμενα.

"Αφιέρωμα στον Παπα Φώτη Λαυριώτη, τον δια Χριστόν σαλό της Λέσβου"

 
Εσπερίδα αφιερωμένη στη μεγάλη και αγία προσωπικότητα του παπά Φώτη Λαυριώτη, που έμεινε γνωστός ως ο δια Χριστόν σαλός της Λέσβου, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.





"Παπα-Φώτης ο Λαυριώτης"




Ομιλεί ο διάδοχος του παπα-Φώτη στον Άγιο Αντώνιο Πλωμαρίου, πατήρ Δημήτριος Αφαλωνιάτης




"Πατήρ Φώτιος Λαυριώτης ο ελεήμων & πτωχός" (Βίντεο)

Άγιοι Απόστολοι Ελευσίνας 16/12/2013
Ομιλία Αδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου
κ. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου,Δρος Θεολογίας



Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Αβραάμ" (Φιλοκαλία - Αλφαβητικό Απάνθισμα)


(Ν. Πουρναράς)

Το νόημα της θυσίας του Αβραάμ, βρίσκεται στο ότι αυτός, στα γεράματά του, τόσο προσκολλήθηκε στο γιο του Ισαάκ που του είχε υποσχεθεί ο Θεός, ώστε η αγάπη του προς το Θεό έχασε την πληρότητά της. Για να γίνει και πάλι η αγάπη «ακρογωνιαίος λίθος» της ζωής του, ο Αβραάμ όφειλε να προσφέρει θυσία. Να σφαγιάσει τον αγαπημένο Υιό. Όταν όμως εσωτερικά συντελέστηκε αυτή η πράξη, τότε ο θάνατος του Ισαάκ δεν ήταν αναγκαίος: Μπορούσε αυτός να παραμείνει κοντά στον πατέρα του.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

"Ἀπέναντι εἰς τὴν δυστυχίαν τῶν ἀδελφῶν"


(Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση)

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πολύ συχνά ἀντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις, ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές, οἱ ὁποῖες τούς πικραίνουν καί τούς ὁδηγοῦν στήν κατάθλιψη, κάτι πού εἶναι πολύ ἀνησυχητικό. Πολλές φορές καταφεύγουν καί σέ εἰδικούς ἐπιστήμονες, ἀλλά καί σέ ἀνθρώπους ἀμφιβόλου καταρτίσεως καί ἱκανότητος. Τά ἀποτελέσματα εἶναι συνήθως πενιχρά καί διαρκοῦν λίγο. Τά πράγματα θά ἦταν καλύτερα, ἐάν ὑπῆρχε ἀναφορά στό Θεό.

"Επιστολή της Π.Ε.Θ. Λάρισας για την ίδρυση Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογικὴ Σχολὴ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης"

 
Νέα διαμαρτυρία ὑπὸ τῆς Π.Ε.Θ. Λαρίσης διὰ τὴν Ἰσλαμικὴν Σχολήν εἰς τὴν Θεολογικὴν Θεσσαλονίκης

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (Παράρτημα Νομοῦ Λαρίσης) ἀπέστειλε τὴν 6ην Ὀκτωβρίου ἐπιστολὴν πρὸς τοὺς ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν καὶ Παιδείας κ.κ. Εὐάγγελον Βενιζέλον καὶ Ἀνδρέαν Λοβέρδον, μὲ τὴν ὁποίαν διαμαρτύρονται ἐντόνως διὰ τὴν ἵδρυσιν τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ἡ Ἕνωσις θέτει εὔλογα ἐρωτηματικὰ πρὸς τοὺς ὑπουργοὺς διὰ τὴν ἀπόφασίν των νὰ ἱδρύσουν Ἰσλαμικὴν Σχολὴν εἰς τὴν Θεολογικήν, διότι τὸ Ἰσλὰμ δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Χριστὸν ὡς Θεόν, ἀλλὰ ὡς προφήτην κατώτερον καὶ αὐτοῦ τοῦ Μωάμεθ.

Ἡ ἐπιστολή
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς ἀκολούθως:


"Ερμηνεία της λέξεως «ειρήνη» στο Ματθαίον 10, 12-13"


(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)

«Εἰσερχόμενοι δέ εἰς τήν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν λέγοντες· εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτω(1). Καί ἐάν μέν ᾖ ἡ οἰκία ἀξία, ἐλθέτω ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπ' αὐτήν· ἐάν δέ μή ᾖ ἀξία, ἡ εἰρήνη ὑμῶν πρός ὑμᾶς ἐπιστραφήτω».

Ὁ ὅρος «εἰρήνη» ἐν τῇ Γραφῇ, ἐκτός τῆς βασικῆς καί συνήθους σημασίας του, ἔχει καί πλῆθος ἄλλων σημασιῶν. Ὅπως δέ ἀποδεικνύεται ἐν τῇ ἑρμηνεία τοῦ χωρίου Λουκ. 2:14 ἐν τῷ οἰκείῳ τόπῳ τοῦ παρόντος βιβλίου, μεταξύ τῶν πολλῶν σημασιῶν τῆς λέξεως εἶνε καί αἱ ἑξῆς συγγενεῖς πρός ἀλλήλας σημασίαι: «καλόν», «εὐλογία», «πρόοδος», «προκοπή», «εὐδοκίμησις», «εὐημερία», «χαρά», «εὐτυχία». Ὁ ὅρος δηλαδή «εἰρήνη» σημαίνει καί πᾶν ἀγαθόν. 

Ἐν τῷ ὑπ' ὄψιν δέ χωρίῳ τοῦ Ματθαίου ὁ ὅρος «εἰρήνη» ὡς χαιρετισμός καί εὐχή δέν ἔχει ἁπλῶς τήν βασικήν, συνήθη καί στενήν σημασίαν του, ἀλλά σημαίνει πᾶν ἀγαθόν, τό ὁποῖον δύναταί τις νά εὐχηθῇ εἰς οἶκον. Διά τοῦτο ὁ ὅρος οὗτος δέν πρέπει ἐνταῦθα νά ἀφήνεται ὡς ἔχει ἐν τῷ κειμένῳ, ἀλλά νά μεταφράζεται δι' ἄλλου ὅρου, ὁ ὁποῖος ἐν τῇ συγχρόνῳ γλώσσῃ σημαίνει πᾶν ἀγαθόν. Ἐπιτυχέστερος δέ ἐνταῦθα εἶνε ὁ ὅρος «εὐλογία», ὡς καί ἐν Ἱερ. 16 : 6 («ἀφέστακα τήν εἰρήνην μου» = ἀπέσυρα τήν εὐλογίαν μου).

Κατά ταῦτα τό Ματθ. 10 : 12 - 13 δέον νά μεταφράζεται:
«Ὅταν δέ εἰσέρχεσθε εἰς τήν οἰκίαν, χαιρετίσατε αὐτήν λέγοντες: Εὐλογία εἰς τόν οἶκον τοῦτον! Καί ἄν μέν ἡ οἰκία εἶνε ἀξία, ἄς ἔλθῃ ἡ εὐλογία σας εἰς αὐτήν. Ἄν ὅμως δέν εἶνε ἀξία, ἡ εὐλογία σας ἄς ἐπιστραφῇ εἰς σᾶς».


Σημειώσεις
(1). Κατά τό ἐκκλησιαστικόν κείμενον. Ὁ Nestle παραλείπει τό λέγοντες· εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτω. 
----------------------------------------------------
πηγή: Ερμηνεία Δύσκολων χωρίων της Γραφής, Νικόλαου Ι. Σωτηρόπουλου, τόμος Α΄, 1985.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

"Ερμηνεία της λέξεως "δίκαιος" στο Κατά Ματθαίον 1,19"



(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)
«Ἰωσήφ δέ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, δ ί κ α ι ο ς ὤν καί μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι(1), ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν».

Ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ οἱ ἑρμηνευταί δέν ἀποδίδουν ὀρθῶς τό «δίκαιος». Τό ἐπίθετον τοῦτο οὔτε «δίκαιος» σημαίνει ἐνταῦθα ὑπό τήν νομικήν ἔννοιαν τῆς λέξεως, διότι ἐν τοιαύτη περιπτώσει ὁ Ἰωσήφ θά ἔπρεπε νά καταγγείλῃ τήν γυναῖκά του πρός τιμωρίαν· οὔτε «καλός» ἤ «ἐνάρετος» σημαίνει ὑπό τήν γενικήν ἔννοιαν τῆς λέξεως, ὑφ' ἥν περιλαμβάνεται πάσα ἀρετή· οὔτε «ἐπιεικής» σημαίνει.
Τό «δίκαιος» ἐνταῦθα σημαίνει «εὔσπλαγχνος, σπλαγχνικός». Μετά τοιαύτης σημασίας εὐρίσκομεν τό ἐπίθετον εἰς ἱκανόν ἀριθμόν χωρίων τῆς Γραφῆς. Παραθέτομεν εἰς τήν συνέχειαν καί σχολιάζομεν τοιαῦτα χωρία:
«Κύριε ὁ Θεός Ἰσραήλ, δίκαιος σύ, ὅτι κατελείφθημεν διασῳζόμενοι ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη (Β' Ἔσδρ. 9:15. Ἰδέ καί στίχ. 8 - 9, ὅπου γίνεται λόγος περί ἐλέους τοῦ Θεοῦ πρός τόν παραβάτην Ἰσραηλιτικόν λαόν).

Ὁ Θεός εἶνε «δίκαιος», ἤτοι εὔσπλαγχνος, διότι δέν ἠφάνισε τόν ἁμαρτωλόν λαόν, ἀλλ' ἄφησεν ὑπόλοιπον, ἔσωσε μέρος τοῦ λαοῦ.
«Δίκαιος εἶ, Κύριε, καί πάντα τά ἔργα σου καί πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἐλεημοσύναι καί ἀλήθεια, καί κρίσιν ἀληθινήν καί δικαίαν σύ κρίνεις εἰς τόν αἰῶνα» (Τωβ. 3 : 2).

Τό «ἐλεημοσύναι» δεικνύει, ὅτι τό «δίκαιος» σημαίνει «ἐλεήμων, εὔσπλαγχνος». Ἀλλά καί τό «ἀλήθεια» δεικνύει τό αὐτό, διότι ἡ λέξις αὕτη σημαίνει καί «τήν καλωσύνην, τό καλόν». Συναφώς δέ καί ἡ φράσις «κρίσις ἀληθινή καί δικαία» σημαίνει «κρίσις μετά καλωσύνης καί εὐσπλαγχνίας».

«Γενοῦ φιλελεήμων καί δίκαιος, ἵνα σοι καλῶς ᾖ» (Τωβ. 14 : 9)
Τό «φιλελεήμων» καί τό «δίκαιος» χρησιμοποιοῦνται συνωνύμως καί ἐκφράζουν τῆν ἔννοιαν τῆς εὐσπλαγχνίας καί ἐλεημοσύνης.

«Κύριε Κύριε ὁ Θεός ὁ πάντων κτίστης, ὁ φοβερός καί ἰσχυρός καί δίκαιος καί ἐλεήμων, ὁ μόνος βασιλεύς καί χρηστός, ὁ μόνος χορηγός, ὁ μόνος δίκαιος καί παντοκράτωρ καί αἰώνιος, ὁ διασώζων τόν Ἰσραήλ ἐκ παντός κακοῦ» (Β' Μακ. 1 : 24 - 25).
Τό «δίκαιος» εἶνε συνώνυμον τοῦ «ἐλεήμων», σχετικόν δέ καί πρός τά «χρηστός», «χορηγός» καί «διασώζων». Ὁ Θεός εἶνε «δίκαιος» ἤ ἄλλως «ἐλεήμων», τουτέστιν «εὔσπλαγχνος», διό καί δεικνύεται «χρηστός», «χορηγός» καί «διασώζων», ἤτοι κάνει τό καλόν, χορηγεῖ τά ἀγαθά καί διασώζει τούς ἀνθρώπους. Τά δύο πρώτα ἐπίθετα τοῦ ἐδαφίου ἀντιτίθενται πρός τά δύο ἑπόμενα:

«Ὁ φοβερός καί ἰσχυρός, ἀλλά καί δίκαιος (= εὔσπλαγχνος) καί ἐλεήμων».
 «Ἐλεήμων καί οἰκτίρμων καί δίκαιος» (Ψαλμ. 111(112] : 4).

Τό «δίκαιος» χρησιμοποιεῖται συνωνύμως πρός τά δύο προηγούμενα ἐπίθετα «ἐλεήμων» καί «οἰκτίρμων». Ἰδέ καί τούς δύο ἑπομένους στίχ. 5 καί 6.

«Ἐλεήμων ὁ Κύριος καί δίκαιος, καί ὁ Θεός ἡμῶν ἐλεεῖ» (Ψαλμ 114[116] : 5).
Τό «δίκαιος» εἶνε συνώνυμον πρός τό «ἐλεήμων» καί σχετικόν πρός τό «ἐλεεῖ». Ὁ Κύριος εἶνε «δίκαιος» ἤ ἄλλως «ἐλεήμων», τουτέστιν «εὔσπλαγχνος», καί διά τοῦτο «ἐλεεῖ».

«Οὐκ ὠφελήσουσι θησαυροί ἀνόμους, δικαιοσύνη δέ ρύσεται ἐκ θανάτου. Οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχήν δικαίαν» (Παροιμ. 10 : 2 - 3).
Ἐνταῦθα «δικαιοσύνη» εἶνε ἡ «ἐλεημοσύνη» (Ἰδέ καί 11 : 4), καί «ψυχή δικαία» εἶνε «ἡ ἐλεήμων ψυχή, ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος». Ἡ δέ ἔννοια τοῦ χωρίου εἶνε: Ὁ ἄνομος θησαυρισμός δέν ὠφελεῖ, δέν σῲζει, ἐνῷ ἡ ἐλεημοσύνῃ σῲζει ἐκ θανάτου. Ὁ Κύριος δέν ἀφήνει τόν ἐλεήμονα ἄνθρωπον νά λιμοκτονήση. Ὁ ἐλεῶν ἐλεεῖται ὑπό τοῦ Κυρίου.

«Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυξον, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καί σῲζων αὐτός, πραΰς καί ἐπιβεβηκώς ἐπί ὑποζύγιον καί πώλον νέον» (Ζαχ. 9 : 9).
Καί ἐνταῦθα, νομίζομεν, τό «δίκαιος» σημαίνει «εὔσπλαγχνος», σχετίζεται δέ πρός τό «σῲζων» κατά τήν ἑξῆς ἔννοιαν: Ὁ βασιλεύς - Μεσσίας εἶνε εὔσπλαγχνος καί διά τοῦτο σῲζει (Ἰδέ καί Ἡσ. 45 : 21, «δίκαιος καί σωτήρ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ».

Τό «δίκαιος» σημαίνει «εὔσπλαγχνος» ἤ «σπλαγχνικός» καί εἰς τά χωρία τῆς Καινῆς Δ ιαθήκης Α΄ Ἰωάν. 1: 9 καί 2 : 1.

Κατά ταῦτα τό Ματθ. 1:19 δέον νά μεταφράζεται:
« Ὁ δέ Ἰωσήφ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, ἐπειδή ἦτο σπλαγχνικός καί δέν ἤθελε νά διαπομπεύσῃ αὐτήν, ἐσκέφθη νά δώσῃ εἰς αὐτήν διαζύγιον μυστικῶς(2).


Σημειώσεις
1. Κατά τό ἐκκλησιαστικόν κείμενον. Ὁ Nestle προτιμᾷ τήν γραφήν δειγματίσαι.

2. Ἄς σημειωθῇ, ὅτι ἡ μνηστεία παρ' Ἰσραήλ νομικῶς ἦτο ἰσοδύναμος τοῦ γάμου, διό καί ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ λέγεται «ἀνήρ» τῆς Παρθένου καί γίνεται λόγος περί διαζυγίου πρός τήν μνηστήν» («ἀπολῦσαι αὐτήν»).

----------------------------------------------------
Πηγή: Ερμηνεία Δύσκολων χωρίων της Γραφής, Νικόλαου Ι. Σωτηρόπουλου, τόμος Α΄, 1985.


Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». Πρόσεχε μή σέ πλανήσει…. Εἶναι μιά μεγάλη αἵρεση, εἶναι «παναίρεση».

 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Φυλλάδιο 2
Ἀγαπητέ μου,
1. Σοῦ εὔχομαι ὁλόκαρδα νά βρεῖς τόν Θεό, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί νά γευθεῖς τήν γλυκειά Του ἀγάπη, ἀνώτερη ἀπό τήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἄλλη. Ἔχουμε γίνει γιά τόν Θεό, φίλε μου, ὅπως τό ψάρι ἔγινε γιά τό νερό.

2. Τό ξεκίνημά σου γιά νά βρεῖς καί νά γευθεῖς τόν Θεό νά τό ἀρχίσεις μέ τήν προσευχή. Ὅταν ξυπνᾶς τό πρωΐ ἤ προτοῦ νά πλαγιάσεις τό βράδυ, πές τό «Πάτερ ἡμῶν». Εἶναι προσευχή πού ἔχουμε ἐντολή ἀπό τόν Ἴδιο τόν Χριστό νά τήν λέμε. Ἐπίσης ἀπό τήν προσευχή σου νά μήν ἀπουσιάζει ἡ Παναγία. Ἡ ὡραιότερη προσευχή στήν Παναγία, ποῦ σοῦ συνιστῶ νά τήν λές κάθε ἡμέρα, εἶναι ἡ ἑξῆς: «Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ. Εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Καί ἄν δέν ἔχεις χρόνο νά λές ἄλλες προσευχές, πές αὐτήν τήν πεντάλογη προσευχή, πού εἶναι καλύτερη ἀπό ὅλες: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ με».

3. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, αὐτός πού ἀγαπάει πραγματικά τόν Θεό, ἀγαπάει καί τόν συνάνθρωπό του καί θυσιάζεται γι᾽ αὐτόν. Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέει ὅτι οἱ κύριες καί μεγάλες ἀρετές εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό καί ἡ ἀγάπη στόν πλησίον. Καί ὅταν ἡ Ἁγία Γραφή λέει «πλησίον», ἐννοεῖ κάθε ἄνθρωπο, καί τόν ἐχθρό μας ἀκόμη. Καί ἡ ἀγάπη στόν πλησίον ἐκφράζεται μέ τήν οἰκονομική βοήθεια σ᾽ αὐτόν καί τήν συμπαράστασή μας στόν πόνο του καί τήν χαρά μας μέ τήν χαρά του. Ὡς μεγάλη ἀρετή, φίλε μου, ἡ Ἁγία Γραφή πάλι μᾶς λέει ὅτι εἶναι τό νά μήν κατηγοροῦμε κανέναν, ἀλλά νά ἀγαποῦμε ὅλους καί νά προσευχόμαστε γιά ὅλους. Τό δέ ὕψος τῆς ἀγάπης στόν πλησίον εἶναι τό νά συγχωροῦμε τούς ἐχθρούς μας καί νά προσευχόμαστε γι᾽ αὐτούς.

3. Ἀγαπητέ μου, μήν ξεχνᾶς ὅτι εἶσαι βαπτισμένος στήν Ἅγια Κολυμπήθρα καί εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἀνήκεις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει τήν ἀληθινή πίστη. Ρώτα, διάβασε καί θά δεῖς μόνος σου ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή. Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». Πρόσεχε μή σέ πλανήσει τό δόλιο αὐτό κίνημα. Εἶναι μιά μεγάλη αἵρεση, εἶναι «παναίρεση». Ἡ αἵρεση αὐτή θέλει νά ἑνώσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστης μας μέ τά ψέματα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, γιά ἀγάπη τάχα, γιά ἑνότητα τάχα. Ἀλλά, ὅπως τό καταλαβαίνεις, δέν μπορεῖ τό ψέμα νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀλήθεια, οὔτε τό φῶς νά ἑνωθεῖ μέ τό σκοτάδι. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τό βάπτισμά μας ὁρκιστήκαμε ὅτι θά κρατήσουμε τήν πίστη μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀκόμη, ἀγαπητέ μου, καί ἄν ἔρθουν χρόνια, πού μᾶς βάλουν τό μαχαίρι στόν λαιμό γιά τήν πίστη μας, ἐμεῖς νά ποῦμε αὐτό πού ἔλεγαν οἱ ἅγιοι μάρτυρες: «Πιό βαθιά τό μαχαίρι· δέν ἀρνοῦμαι τήν ἀγάπη μου στόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μου».

4. Πρέπει νά βρεῖς, ἀδελφέ μου, ἕνα «παππούλη», ἕνα πνευματικό καθοδηγό, πού νά σοῦ λέει γιά τά ὡραῖα τῆς πίστης μας καί τήν μέθοδο πῶς νά βρεῖς καί πῶς νά ζήσεις τόν Θεό. Ἄν καί ἐγώ μπορῶ νά σέ βοηθήσω σ᾽ αὐτό, γράψε μου, σέ παρακαλῶ, ἕνα γράμμα καί θά σοῦ ἀπαντήσω.

Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,
Ἰερεμίας

------------------------------------------------------
πηγή: aktines.blogspot.gr

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

"Βαρλααμισμός"

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

(τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου)

Ὁ βαρλααμισμός εἶναι ἕνα συγκεκριμένο ρεῦμα, τό ὁποῖο προηγήθηκε τοῦ Βαρλαάμ καί ἀκολούθησε μετά ἀπό αὐτόν. Στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ θεωρία καί ἡ πράξη τοῦ σχολαστικισμοῦ, πού ἀναπτύχθηκε ἀπό τόν 11ο αἰώνα στόν δυτικό χῶρο καί ἀπέβη ἡ κύρια ἔκφραση τῆς λατινικῆς θεολογίας. Γιά πρώτη φορά οἱ ὀρθόδοξοι ἀνατολικοί γνώρισαν τήν κίνηση αὐτή στό πρόσωπο τοῦ Βαρλαάμ. Ἡ πλειονότητα ἀπό αὐτούς, μέ ὑπέρμαχο τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τόν ἀντιμετώπισαν ἐπιτυχῶς, μερικοί δέ ἄλλοι ἐπηρεάσθηκαν ἀπό μερικές ἀπόψεις του. 

"Σήμα κινδύνου από την Μητρ. Γλυφάδας για το «Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας»


(Μητρόπολη Γλυφάδας)

Όπως αναφέρει η Μητρόπολη Γλυφάδας σε ανακοίνωσή της σήμερα Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014 ξεκινά στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού το τρίτο «Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας». Το φεστιβάλ αυτό, όπως και τα προηγούμενα των περασμένων ετών, χρησιμοποιεί το μανδύα της αλληλεγγύης και της συνεργασίας, για να προωθήσει θεωρίες, μεθόδους και δίκτυα που ανήκουν στο χώρο των ανατολικο-θρησκευτικών δοξασιών και του αποκρυφισμού.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

"Η σεπτή Ιεραρχία δοκιμάζει τις αντοχές του πιστού λαού, οι ευθύνες της μεγάλες και η εκκοσμίκευσή της ολοκληρωτική"

 

Η σεπτή Ιεραρχία δοκιμάζει τις αντοχές του πιστού λαού, οι ευθύνες της μεγάλες και η εκκοσμίκευσή της ολοκληρωτική.

Η πολυαναμενόμενη σύγκλιση της σεπτής Ιεραρχίας ανάδειξε το πολύ μεγάλο θέμα των ευθυνών της, για τα δεινά του πιστού λαού. Τεράστιες ευθύνες που δεν κρύβονται με τη μετριοπάθεια και τη συναίνεση.

Η λαίλαπα της εκκοσμίκευσης στους κόλπους της, δηλητηριάζει όλα τα ζωτικά της μέλη και χρησιμοποιεί το Χριστό κατά το δοκούν. Το μεγαλύτερο αμάρτημα που τεκμηριώνει την ευθύνη της σεπτής Ιεραρχίας είναι η σιωπή της.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Μητροπολίτης Γόρτυνος: ''Δεν μπορώ να δω παπά με κομμένα γένια και να καπνίζει'' (ΒΙΝΤΕΟ)

gor


Σχόλιο Διαχειριστή: Τελικά ο Μητροπολίτης Γόρτυνος έχει απομείνει η μόνη μας παρηγοριά σε όλον αυτόν τον κατακλυσμό του Οικουμενισμού και της εκκοσμίκευσης. Ο Θεός να τον φωτίζει και να τον ευλογεί! Το άρθρο που ακολουθεί είναι από τη "Ρομφαία".

Άστραψε και βρόντηξε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Ιερεμίας, κατά το κήρυγμά του, την περασμένη Κυριακή, από την εκκλησία της Στεμνίτσας.

Σε υψηλούς τόνους, είπε ότι αν και είναι 8 χρόνια Επίσκοπος δεν έχει καταφέρει να βάλει την Αγία Γραφή σε όλα τα σπίτια της Γορτυνίας, λέγοντας παράλληλα ότι αντίθετα ο κόσμος … γουρλώνει τα μάτια του για να δουν τους Υπουργούς και να χειροκροτήσουν!

Μετά έκανε αυστηρές συστάσεις στους ιερείς που κόβουν τα γένια τους, λέγοντας: «Τι έχουν πάθει οι σημερινοί παπάδες; Δεν μπορώ να δω παπά με κομμένα γένια και να καπνίζει».

Ενώ, μιλώντας για την αδερφή του Αρχιμανδρίτη Αστέριου Χατζηνικολάου, που έχει 11 παιδιά, είπε ότι οι σημερινοί μανάδες κάνουν ένα ή δύο παιδιά και ευχήθηκε να μην γίνει πόλεμος Ελλάδας – Τουρκιάς γιατί θα μας πνίξουν …




Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

"Ουνίτες βανδαλίζουν ορθόδοξους ναούς στην Ουκρανία"

 https://christianvivliografia.files.wordpress.com/2014/10/10169175_260191247438137_6337573034143976028_n.jpg

(Δ. Πορφύρης/Π. Σταφυλᾶ)
 
. Στὴν Οὐκρανία συνεχίζονται οἱ διώξεις καὶ οἱ ἐπιθέσεις στὶς ὀρθόδοξες ἐνορίες ποὺ ὑπάγονται στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας. Τὴν 1η Ὀκτωβρίου, μία ὁμάδα περίπου 50 ἀτόμων μὲ τὴν ἀνοχὴ τῆς τοπικῆς ἀστυνομίας ἐπιτέθηκαν στὸ ναὸ τῆς Παναγίας στὴν περιοχὴ Turka τῆς ἐπαρχίας τοῦ Lviv στὴ δυτικὴ Οὐκρανία. Χτύπησαν τοὺς ἱερεῖς, ἔβαλαν λουκέτο στὴν ἐκκλησία καὶ ἀπείλησαν ὅλους τοὺς ἐνορίτες ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ. Σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς μαρτυρίες οἱ δράστες τῶν βίαιων ἐπεισοδίων ἦταν Οὐνίτες ἢ οἱ λεγόμενοι ἑλληνοκαθολικοί.

. Πρὶν ἀπὸ αὐτὸ τὸ περιστατικό, ποὺ ὁδήγησε στὴ βεβήλωση τῆς ἐκκλησίας καὶ στὸ κλείσιμό της, ἤδη ἀπὸ τὸν Μάρτιο οἱ πρῶτες κρούσεις στὸν πάτερ Ἀλέξιο Σλόμποντα εἶχαν γίνει ἀπὸ ἕναν ἐπιχειρηματία τουρκικῆς καταγωγῆς: «Πάτερ Ἀλέξιε, μὲ ὅλην τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ ποὺ τρέφουμε γιὰ τὸ πρόσωπό σας, ὀφείλετε νὰ ἀκολουθήσετε τὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Κιέβου».


Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

"Η Εκκλησία πενθεί δια την κοίμησιν του ομολογητού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου"


(Χρήστος Κ. Λιβανός)

«Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἐκοιμήθη». Ἡ θλιβερὴ εἴδησι μεταδόθηκε ἀστραπιαίως ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ πόλι τῶν Πατρῶν, ὅπου διέμενε τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ὁμολογητὴς θεολόγος, στὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ βύθισε στὸ πένθος χιλιάδες ἀνὰ τὸν κόσμο Ὀρθοδόξους πιστούς. Σοβαρὴ καρδιακὴ ἀνεπάρκεια, ποὺ ἀντιμετώπισε μὲ ἰώβειο ὑπομονὴ τὰ τελευταῖα ἔτη, σταμάτησε τὰ ξημερώματα τῆς 28/8/2014, κατὰ παραχώρησι Θεοῦ, τοὺς δεῖκτες τοῦ ρολογιοῦ τῆς ζωῆς τοῦ ὑπερεπάρκεια καὶ πλουτισμὸν Ὀρθοδόξου θεολογίας ἔχοντος καὶ ἀφειδῶς προσφέροντος ἐπὶ 60 καὶ πλέον ἔτη θεολόγου, σὲ καιροὺς κρισιμωτάτους καὶ χαλεποὺς γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος μας, καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους «ὁ Νόμος ἠτόνησε, ἀργεῖ τὸ Εὐαγγέλιον, τὰ τῶν φίλων ἄπιστα, τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα, ὁ πλοὺς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει». Ἡ εὐαίσθητη καρδιά του, ποὺ ἔπαλλε ἀπὸ φλογερὴ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, αὐτή, ποὺ χωροῦσε ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθροὺς καὶ διῶκτες του, ἔπαυσε πλέον νὰ κτυπᾷ. Τὰ μάτια του ἔπαυσαν νὰ βλέπουν τὸ λιγοστό, λόγῳ τραγικοῦ παιδικοῦ ἀτυχήματος, φυσικὸ φῶς, καὶ βλέπουν τώρα «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α´ Κορ. 2:9). Ἡ Χρυσοστομικὴ φωνή του, ποὺ ἐκήρυττε μὲ θαυμαστὴ παρρησία τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ «ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης», ἐσίγησε γιὰ πάντα. Ἡ χαρισματική του πέννα, ποὺ μετέφερε στὸ χαρτὶ μὲ τὸν ἄνωθεν φωτισμὸ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες δυσκόλων χωρίων τῆς Ἁγ. Γραφῆς, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ἱερὰ ἐπανάστασι στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἑρμηνευτικῆς Θεολογίας, μιὰ ἐπανάστασι, τὴν ὁποία ὀλίγοι εἶχαν τὶς ἀπαραίτητες πνευματικὲς προϋποθέσεις νὰ ἐκτιμήσουν, σταμάτησε νὰ γράφῃ. Οἱ «ὡραῖοι πόδες τοῦ εὐαγγελιζομένου εἰρήνην, τοῦ εὐαγγελιζομένου τὰ ἀγαθά» ἱεραποστόλου, ἀκινητοποιήθηκαν. Μία ἀπὸ τὶς φωτεινότερες λαμπάδες τῆς Ὀρθοδοξίας ἔσβησε σὲ μιὰ ἐποχή, ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα ἀναζητεῖ ἀγωνιωδῶς λίγο φῶς, βυθιζομένη, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν της, σὲ «μαυροφόρα ἀπελπισιά» καὶ «πικρῆς πνευματικῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι».

Πνευματικὸς πατέρας καὶ σοφὸς διδάσκαλος
Ἔφυγε λοιπὸν γιὰ πάντα ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Ἡ μεγάλη αὐτὴ ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότης ἐγκατέλειψε τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὴν αἰωνιότητα, τὴν ὕπαρξι τῆς ὁποίας ἐκήρυττε εὐκαίρως ἀκαίρως μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς του.

Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχὴ τοῦ γράφοντος αὐτὲς τὶς γραμμὲς γιὰ τὴν μεγάλη αὐτὴ ἀπώλεια ἑνὸς πολυαγαπημένου ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, σοφοῦ διδασκάλου καὶ πολυτιμοτάτου συνεργάτου, -γιατί ὄχι;- καὶ πνευματικοῦ πατέρα. Ἂς μὴ φανῇ παράδοξο αὐτό. Μπορεῖ ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος νὰ ἦταν λαϊκὸς καὶ ὄχι κληρικός, ἀλλὰ ἐὰν ὁ λόγος τοῦ Παύλου «ἐὰν μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλ' οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα» εἶναι ἀληθινός, -καὶ εἶναι ἀληθινός-, ὁ ἐκλιπών, «διὰ τοῦ εὐαγγελίου», μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, ἐγέννησε πολλὰ τέκνα καὶ ἔγινε πνευματικὸς πατέρας πολλῶν.

Τί νὰ πρωτοθυμηθῇ κανεὶς ἀπὸ τὴν 50ετῆ οἰκογενειακὴ γνωριμία μας μαζί του καὶ τὴν 25ετῆ σχεδὸν συνεργασία μας στὸ ἔργο τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς; Τὰ φλογερὰ κηρύγματά του; Τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κατὰ τῶν αἱρέσεων; Τοὺς διωγμούς, ποὺ ὑπέστη στὴν Αὐστραλία, στὸν Καναδᾶ, στὴ Γερμανία; Τὶς συκοφαντίες; Τὶς διαβολές; Τὶς πλαστογραφίες ἐναντίον του; Τὶς δικαστικὲς περιπέτειες; Τὸν πόλεμο ἀπὸ ψευδαδέλφους; Τὰ ὑβριστικὰ συνθήματα ἐναντίον του σὲ τοίχους κτιρίων τῆς ὁδοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς; Τὰ ἀνώνυμα λιβελλογραφήματα, ποὺ πετοῦσαν σκοτεινάνθρωποι στὴν ἴδια ὁδὸ τὴν ὥρα, ποὺ αὐτὸς ἐκήρυττε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ; Τὸν ἐμπτυσμό του ἀπὸ ἕνα ταλαίπωρο ἀρχιμανδρίτη, τὴν ὥρα ποὺ ἐκήρυττε σὲ αἴθουσα στὴ Γερμανία, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐμπτυσμὸ εὐχαρίστησε τὸν ἄθλιο κληρικό, διότι τὸν ἀξίωσε νὰ ὁμοιάσῃ λίγο μὲ τὸν Κύριό του, τὸν ὁποῖο καὶ αὐτόν, ὡς γνωστόν, ἐνέπτυσαν οἱ φθονεροὶ Ἰουδαῖοι; Νὰ ἐνθυμηθοῦμε τὸν ἄδικο καὶ παράνομο ἀφορισμό του ἀπὸ τὴν «Μείζονα» σὲ παρανομία καὶ ἀντικανονικότητα ἐκείνη Σύνοδο τοῦ Φαναρίου τὸ 1993, ἢ τὶς ἐξομολογήσεις ἀκαθάρτων πνευμάτων μέσῳ δαιμονιζομένων προσώπων σὲ διάφορα προσκυνήματα, ὅτι αὐτὰ εὑρίσκονται πίσω ἀπὸ τοὺς διωγμούς του, καὶ τὶς ἀπειλές τους, ὅτι θὰ τὸν τυφλώσουν τελείως καὶ θὰ τὸν ἐξοντώσουν, ἐὰν δὲν παύσῃ νὰ κηρύττῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ; Νὰ ἐνθυμηθοῦμε τέλος τὶς σοφὲς συμβουλές του σὲ πάμπολλα θέματα ἢ τὴν ἰώβειο ὑπομονή, ποὺ ἔδειξε στὶς ἀσθένειές του; «Ὁ ὑπομείνας χρονίαν ἀσθένειαν ἀγογγύστως, ὡς μάρτυς παραληφθήσεται», λέγει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς. Σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου, καὶ μόνο γιὰ τὴν ὑπομονή, ποὺ ἔδειξε ὁ Νικόλαος στὶς ἀσθένειές του, παρελήφθη ὡς μάρτυς στοὺς οὐρανούς.

Ὁ «ἡρωικότερος τῶν θεολόγων»
Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Μυρτιᾶς Τριχωνίδος, κοντὰ στὸ Ἀγρίνιο, ὅπου καὶ ἐνταφιάσθηκε. Ἂν καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ναυπακτία καὶ κοιμήθηκε στὴν Πάτρα, τὸν κέρδισε ἡ γῆ τῆς Αἰτωλοακαρνανίας. Ὁποία τιμὴ καὶ εὐλογία γι’ αὐτή! «Καὶ σὺ γῆ τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ» ὡς πρὸς τὶς ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος. Διότι σὺ ἀξιώθηκες νὰ φιλοξενήσῃς στὰ σπλάγχνα σου ἕναν ἥρωα τῆς Πίστεως. Ἐσύ, ἂν καὶ ἄψυχη, εἶσαι ἀνώτερη ἀπὸ πολλὲς ἀφιλόξενες καὶ ἐμπαθεῖς καρδιὲς ἀρχιερέων, ποὺ διώκουν καὶ φονεύουν τοὺς δικαίους καὶ ἐναγκαλίζονται τοὺς μασόνους καὶ αἱρετικούς. Ἐσὺ γνωρίζεις νὰ φιλοξενῇς τοὺς ἥρωες. Στὴν πρωτεύουσά σου ἄλλωστε εὑρίσκεται ὁ Κῆπος τῶν Ἡρώων τοῦ Μεσολογγίου, μοναδικὸ μνημεῖο ἡρώων στὸν κόσμο. Καὶ ἂν ἡ γῆ τῆς Ἀλεξανδρείας φιλοξένησε κάποτε τὸν «ἡρωικώτερο τῶν ἁγίων καὶ ἁγιώτερο τῶν ἡρώων» Μέγα Ἀθανάσιο, ἐσὺ φιλοξενεῖς σήμερα τὸν ἡρωικώτερο τῶν θεολόγων καὶ θεολογικώτερο τῶν συγχρόνων ὁμολογητῶν Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Ἂς μὴ θεωρηθῇ ὑπερβολικὸς ὁ λόγος. Διότι ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος χαρίτωσε πλουσίως καὶ σκανδαλωδῶς, θὰ λέγαμε, τὸν διαπρεπῆ θεολόγο καὶ ὁ πολυκύμαντος βίος του εἶχε ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ βίου μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Χιλιάδες θεολόγους ἔχει ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία. Πόσοι ὅμως γνωρίζουν τὴν Ἁγία Γραφὴ ἀπὸ στήθους καὶ δύνανται νὰ ἐμβαθύνουν τόσον ὅσον αὐτὸς στὰ θεόπνευστα κείμενά της καὶ νὰ ἑρμηνεύσουν δυσνόητα χωρία της, τὸ ὀρθὸ νόημα τῶν ὁποίων ἔκρυβαν οἱ αἰῶνες; Πόσοι ἠμποροῦν νὰ ὁμιλοῦν ἐκτὸς χειρογράφου ἐπὶ δύο καὶ τρεῖς ὧρες ἑρμηνεύοντες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ; Πόσοι ἔχουν τὴν θεολογικὴ δεινότητα νὰ καλοῦν πάσης φύσεως αἱρετικοὺς σὲ δημόσιο διάλογο καὶ νὰ κονιορτοποιοῦν τὶς πλάνες τους μὲ τὰ ἐπιχειρήματά τους; Πόσοι ἔχουν τὸ χάρισμα νὰ μεταστρέφουν ἑτεροδόξους στὴν Ὀρθοδοξία; Πόσοι ἔχουν τὴν παρρησία νὰ ἐλέγξουν παράνομες καὶ ἀντικανονικὲς πράξεις καὶ κακοδοξίες ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν; Πόσοι τολμοῦν νὰ παρουσιασθοῦν σὲ τηλεοπτικοὺς σταθμούς, νὰ θηριομαχήσουν μὲ ἐκκλησιομάχους δημοσιογράφους καὶ νὰ διαλεχθοῦν μὲ τοὺς πολεμίους τῆς Πίστεως καὶ ἀρνητὰς τοῦ Χριστοῦ; Πόσοι, τέλος, θεολόγοι διώκονται στὶς ἡμέρες μας γιὰ τὴν Πίστι τους καὶ ἀφωρίσθηκαν γιὰ τὸν Χριστό; Ἂς τὸ παραδεχθοῦμε, ὅτι πνευματικὰ ἀναστήματα τοῦ ὕψους τοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου ἀποστέλλει ὁ Θεὸς κάθε ἑκατὸ χρόνια, ἴσως καὶ περισσότερα, στὴ γῆ.

Οὐράνιες σημειολογικὲς συμπτώσεις
Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε κάποιες λεπτομέρειες, ποὺ σημάδευσαν τὴν κοίμησί του, ἀλλὰ καὶ τὴ ζωή του, τὶς ὁποῖες κατέγραψε ἡ ἀπλανὴς συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας, μὲ σκοπὸ νὰ τὶς διαφυλάξῃ καὶ νὰ τὶς ἀξιολογήσῃ ἐν καιρῷ, ὅταν τὴν Ἐκκλησία θὰ ποιμαίνουν ἄξιοι τῆς ἀρχιερωσύνης τους ἐπίσκοποι, φίλοι καὶ ὄχι διῶκτες τῶν δικαίων καὶ εὐσεβῶν, ποὺ θὰ τιμοῦν ἀντὶ νὰ λιθοβολοῦν τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ.

1. Ὁ ἐκλεκτὸς θεολόγος ἔφυγε τὴν ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου ἑορτάζει τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου! Μήπως αὐτὸ δείχνει τὴν εὔνοια τῆς Θεομήτορος πρὸς τὸν ἁγνὸ καὶ ἀνιδιοτελῆ κήρυκα καὶ ἱεραπόστολο, ποὺ ἀδικήθηκε, συκοφαντήθηκε, διώχθηκε καὶ ἀφωρίσθηκε ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ της καὶ τοῦ Εὐαγγελίου; Ὅπως δὲ «ἐν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπε» ἡ Θεοτόκος, ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς δοῦλος της Νικόλαος Σωτηρόπουλος μὲ τὴν ἰδική του κοίμησι δὲν ἐγκατέλειψε τοὺς πιστοὺς συνεργάτας καὶ ἀκροατάς του, τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ τὸν ἠχογραφημένο καὶ βιντεοσκοπημένο λόγο του, τὰ φωτισμένα συγγράμματα, πρὸ πάντων ὅμως μὲ τὴν ἀριστουργηματικὴ μετάφρασι τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ ἀποτελεῖ ἀνεκτίμητο θησαύρισμα τῆς Ἐκκλησίας, θὰ συνεχίζῃ νὰ τοὺς στηρίζῃ καὶ ἐνισχύῃ στὸν ἀγῶνα τους κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ στὶς προσπάθειές τους γιὰ τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν κατάκτησι τῆς ἐπουρανίου βασιλείας.

2. Ἡ Ἐκκλησία προέπεμψε τὸν πιστὸ ἐργάτη της στὴν αἰωνιότητα τὴν ἑπομένη τῆς κοιμήσεώς του, ἡμέρα πένθους καὶ αὐστηρᾶς νηστείας, κατὰ τὴν ὁποία μιμνήσκεται τὴν ἀποτομὴ τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου, ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου! Μήπως μὲ αὐτὴ τὴν σύμπτωσι θέλει νὰ τονίσῃ καὶ ἐπιδοκιμάσῃ ὁ οὐρανὸς τὰ κοινὰ γνωρίσματα τῶν δύο ἀνδρῶν, τὴν παρθενία, τὴν ἀφιέρωσι, τὸν ζῆλο, ἰδιαιτέρως δὲ τὸ προφητικὸ καὶ ἐλεγκτικὸ κήρυγμά τους; Ἤλεγξε ὁ Ἰωάννης τοὺς ὑποκριτὰς Φαρισαίους μὲ γλῶσσα σκληρή, ἀποκαλώντας τους «γεννήματα ἐχιδνῶν». Ἤλεγξε καὶ τὸν Ἡρώδη. Καὶ ὁ ἔλεγχος αὐτὸς τοῦ στοίχισε τὸν ἀποκεφαλισμό του. Ἤλεγξε καὶ ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἀσέβειες, ἐκκλησιαστικὲς παρανομίες καὶ αἱρέσεις. Ἤλεγξε δὲ πρὸ πάντων τοὺς Οἰκουμενιστὰς ἀρχιερεῖς γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό τους. Καὶ ὁ ἔλεγχος αὐτὸς τοῦ στοίχισε τὸν ἀφορισμό του! «Μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Μείζων ἐν θεολόγοις καὶ κήρυξι τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ ἄξιος μιμητὴς τοῦ Προδρόμου Νικόλαος Σωτηρόπουλος!

3. Ὁ ἀγωνιστὴς θεολόγος ἐκοιμήθη τὴν ἰδία ἀκριβῶς ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία πρὸ τετραετίας εἶχε κοιμηθῆ καὶ ὁ πνευματικός του πατέρας, ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης! Τὴν ὥρα, ποὺ στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου στὴ Φλώρινα ἐτελεῖτο ἀγρυπνία γιὰ τὰ 4 ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμησι τοῦ μεγάλου ἱεράρχου, στὴν Πάτρα ἀναχωροῦσε ἀπὸ τὴ ζωὴ τὸ πλέον πιστὸ καὶ ἀφωσιωμένο τέκνο του! Ἀλλὰ καὶ ἡ κοίμησι τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου σημαδεύθηκε ἀπὸ ἕνα ἄλλο σημεῖο. Κοιμήθηκε τὴν ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία πρὸ 1580 ἐτῶν εἶχε κοιμηθῆ ὁ προστάτης του ἅγιος, ὁ Ἱερὸς Αὐγουστῖνος! Ἡ κοίμησι τοῦ πιστοῦ τέκνου τὴν ἰδία ἡμέρα, ποὺ κοιμήθηκε ὁ πνευματικὸς πατέρας του, καταδεικνύει, ὅπως πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ἐν Χριστῷ ἀδελφός, «πόσο στενὰ συνυφασμένη ἦταν ἡ μοῖρα καὶ πόσο παράλληλος ὁ βίος τῶν δύο ἀνδρῶν». Ἡ θαυμαστὴ αὐτὴ σύμπτωσι ὁμοιάζει μὲ τὴ νεφέλη τοῦ ὄρους Θαβώρ, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀκούεται ἡ φωνὴ τοῦ π. Αὐγουστίνου: «Οὗτος ἐστὶν ὁ υἱός μου ὁ πιστὸς καὶ ἀγαπητός, καὶ ὄχι κάποιοι ἄλλοι, ποὺ ἀρνήθηκαν τὶς ἀρχές μου, ἔχουν συμμαχήσει μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἐτόλμησαν νὰ ἐμφανισθοῦν οὔτε στὴν κηδεία τοῦ ἀδελφοῦ τους»!

4. Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ὅπως εἶναι φυσικό, ἑώρταζε στὶς 6 Δεκεμβρίου, κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Πόσοι ἆραγε ἔχουν παρατηρήσει, ὅτι ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει νὰ ἀναγιγνώσκεται τὴν ἡμέρα αὐτὴ στοὺς ναούς, εἶναι τὸ Λουκ. 6:17-23, στὸ ὁποῖο περιέχεται ὁ ἐφαρμοσθεὶς καὶ στὸν μακαριστὸ Νικόλαο λόγος τοῦ Κυρίου «Μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ. Κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν»; Ὑπάρχει καὶ ἑτέρα σχέσι τοῦ ἐκλιπόντος μετὰ τοῦ προστάτου του Ἁγίου Νικολάου. Ράπισε ἀπὸ ἱερὰν ἀγανάκτησι ὁ Ἅγιος Νικόλαος τὸν αἱρεσιάρχη Ἄρειο γιὰ τὶς βλασφημίες του καὶ τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα μὲ φυλάκισι. Ράπισε καὶ ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος γραπτῶς καὶ προφορικῶς συγχρόνους ἀρχιερεῖς γιὰ τὶς κακοδοξίες τους καὶ αὐτοὶ τὸν ἀφώρισαν!

5. Ὁ θάνατός του ἦταν εἰρηνικός. Ἐκοιμήθη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὕπνου του, ἀφοῦ τὶς προηγούμενες ἡμέρες εἶχε μεταλάβει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου του, ὡς «ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου», καὶ εἶχε δεχθῆ πλουσίως ἀπὸ Ὀρθοδόξους κληρικούς, ποὺ τὸν ἀγαποῦσαν, ὅλες τὶς προβλεπόμενες εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὸν μικρὸ θάνατο, ὅπως ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τὸν ὕπνο, μετέβη στὸν μεγάλο ὕπνο, ὅπως ὀνομάζει ὁ ἴδιος ἅγιος τὸν θάνατο! Ἔτσι ἀθόρυβα καὶ εἰρηνικά. Δίχως ἀγωνία καὶ ταραχή, δίχως φόβο καὶ ἀδημονία. Ἐντύπωσι προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ τὶς προηγούμενες ἡμέρες ζητοῦσε ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ τὸν διακονοῦσαν νὰ παραμένουν κοντά του γιὰ νὰ τοῦ κρατοῦν συντροφιά, τὴν νύκτα τῆς κοιμήσεώς του, γύρω στὶς 12 τὰ μεσάνυκτα, τοὺς εἶπε νὰ ἀποσυρθοῦν στὰ δωμάτιά τους, διότι ἤθελε νὰ μείνῃ μόνος! Ἴσως διότι προαισθανόταν, ὅτι πλησίαζε τὸ τέλος του.

6. Σύμφωνα μὲ ἀξιόπιστες μαρτυρίες παρόντων στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία προσώπων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, μέσα στὸ φέρετρο εἶχε μία «γλυκύτητα», μία «χαμογελαστὴ ὄψι καὶ τὸ πρόσωπό του ἦταν ροδαλό», τὸ δὲ σκήνωμά του, ἀνέδιδε ἄλλοτε μία ἁπαλὴ καὶ ἄλλοτε μία ἔντονη εὐωδία, ποὺ ἔγινε αἰσθητὴ σὲ κάποια πρόσωπα τὴν ὥρα, ποὺ τοῦ ἔδιδαν τὸν τελευταῖο ἀσπασμό. Τὴν εἰκόνα καὶ κατάστασι τοῦ σκηνώματός του συνοψίζει μὲ παραστατικότητα καὶ γλαφυρότητα ἕνας ἐκ τῶν παρευρεθέντων ἀρχιερέων, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος σὲ βαρυσήμαντο ἀνακοινωθὲν τῆς 1/9/2014 μεταξὺ ἄλλων γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: «Τὸ ἱλαρὸν τοῦ σκηνώματος τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου καὶ τὸ χαρίεν τοῦ προσώπου του ὡς καὶ ἡ εὐλογία τῆς μοναχικῆς εὐκαμψίας ποὺ εἶχε καταδεικνύουν καὶ στὸν πλέον δύσπιστο ὅτι ὁ μακάριος δοῦλος τοῦ Θεοῦ ἤδη προγεύεται τῆς αἰωνίου δόξης καὶ ὅτι τελικὸς κριτὴς ὅλων μας εἶναι ὁ “ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς Κύριος”».

Διωγμὸς καὶ μετὰ θάνατον!
Ὅπως ἡ κηδεία τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ τρόμαξε τοὺς Γερμανοὺς κατακτητές, καὶ ἡ κηδεία τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου τοὺς Ἀπριλιανοὺς δικτάτορες, καὶ ἡ κηδεία τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τῆς Κριμαίας τοὺς Ρώσους Κομμουνιστές, ἔτσι καὶ ἡ κηδεία τοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου τρόμαξε τοὺς οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, κάνοντας κατάχρησι τῆς ἐξουσίας του, ἐπεμβαίνοντας ἀντικανονικῶς σὲ ξένη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία, καὶ συμπεριφερόμενος ὡς σουλτάνος, ἐξέδωσε «φιρμάνι», διὰ τοῦ ὁποίου ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐνεργὸς συμμετοχὴ ἀρχιερέων στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, ἐπετράπη ἡ τέλεσι τῆς ἀκολουθίας ἀπὸ ἕνα μόνον ἱερέα καὶ ἡ ἐκφώνησι ἑνὸς μόνον ἐπικηδείου λόγου, ἐδόθη δὲ ἐντολὴ ὁ κοιμηθεὶς θεολόγος νὰ ἐνταφιασθῇ ἐκτὸς τοῦ κοιμητηρίου τῆς μονῆς! Χιλιάδες αὐτόχειρες θάπτονται τὰ τελευταῖα ἔτη ἐντὸς τῶν κοιμητηρίων καὶ οὐδεὶς διαμαρτύρεται. Μόνον ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἔπρεπε νὰ ταφῇ ἐκτὸς τοῦ κοιμητηρίου! Ὢ τῆς δεσποτικῆς ἐμπαθείας καὶ ἐκδικητικότητος!

Γνωρίζαμε βεβαίως, ὅτι ὁ δίκαιος «βαρύς ἐστι καὶ βλεπόμενος» (Σοφ. Σολ. 2:14). Δὲν μπορούσαμε ὅμως νὰ φαντασθοῦμε, ὅτι γιὰ μερικοὺς εἶναι βαρὺς καὶ ἀνυπόφορος καὶ ὅταν ἀκόμη εἶναι νεκρός. «Ἀθανάσιον, καὶ θανόντα, ζῇν λέγω· οἱ γὰρ δίκαιοι ζῶσι καὶ τεθνηκότες», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸν Στῦλο τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν Μ. Ἀθανάσιο. Ζῇ καὶ ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καλῶς οἱ διῶκτες του, ὅπως ἐπίσης γνωρίζουν, ὅτι ὁ μεγάλος αὐτὸς ἄνδρας ἐνέπνευσε μὲ τοὺς ἀγῶνες του πολλούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ τὸν μιμηθοῦν καὶ νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο του. Καὶ αὐτὸ δὲν τὸ ἐπιθυμοῦν οἱ οἰκουμενιστές. Καὶ προσπαθοῦν μὲ τρομοκρατικὰ μέτρα νὰ ἐκφοβίσουν τοὺς ἀγωνιζομένους πιστούς. Ὅμως δὲν θὰ τὸ ἐπιτύχουν.

Παρὰ τὴν δεσποτικὴ τρομοκρατία, ἑκατοντάδες πιστοί, δεκάδες κληρικοὶ καὶ μοναχοί, καθὼς καὶ τέσσαρες ἀρχιερεῖς συνώδευσαν μέσα στὸν Αὐγουστιάτικο καύσωνα τὸν ὁμολογητὴ θεολόγο στὴν τελευταία του κατοικία. Οἱ ἀρχιερεῖς αὐτοὶ ἦταν οἱ μητροπολῖτες Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶς, Πειραιῶς Σεραφείμ, Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας καὶ Δρυϊνουπόλεως & Κονίτσης Ἀνδρέας. Μπορεῖ δὲ νὰ ἐκφωνήθηκε ἕνας μόνον ἐπικήδειος λόγος, αὐτὸς τοῦ ἀρχιμανδρίτου π. Δανιὴλ Ἀεράκη, τὸ περιεχόμενό του ὅμως συνεκίνησε τοὺς παρευρισκομένους, ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσοι τὸ διάβασαν στὸ διαδίκτυο.

Στὴν τελευταία ἐντολή, νὰ ταφῇ δηλαδὴ τὸ σκήνωμα ἔξω ἀπὸ τὸ κοιμητήριο, οἱ τέσσαρες ἀρχιερεῖς δὲν ὑπήκουσαν. Δὲν τοὺς τὸ ἐπέτρεψε ἡ ἀρχιερατική τους συνείδησι, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγάπη καὶ ἐκτίμησι, ποὺ ἔτρεφαν πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ ἐκλιπόντος ἀδελφοῦ τους. Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἐνταφιάσθηκε ἐντὸς τοῦ κοιμητηρίου. Ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ ἐὰν ἐνταφιαζόταν, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι δὲν θὰ ἐβλάπτετο διόλου ἡ ψυχή του. Ἀντιθέτως θὰ εὐφραινόταν περισσότερο, διότι θὰ ὡμοίαζε περισσότερο μὲ τὸν Κύριό του, ὁ ὁποῖος «ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε», θυσιάσθηκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, ὑποφέροντας ἀνυπόφορο χλευασμὸ καὶ ἐξευτελισμό (Ἑβρ. 13:12-13). Τὸ μόνο ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ διῶκτες τοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου ἦταν νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὶς ἀρχὲς κουστωδία γιὰ νὰ ἀσφαλίσουν καὶ νὰ σφραγίσουν τὸν τάφο τοῦ θύματός τους, μήποτε ἐλθόντες οἱ συνεργάτες καὶ ἀκροατὲς τῶν κηρυγμάτων του νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν!

Ἡ Ἱστορία μαρτυρεῖ, ὅτι τοιοῦτος διωγμός, ποὺ ὑπέστη ὁ μαρτυρικὸς θεολόγος καὶ κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου μετὰ θάνατον, παρατηρεῖται σὲ περιπτώσεις ἢ μεγάλων ἀσεβῶν καὶ αἱρετικῶν ἢ μεγάλων ἁγίων. Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος οὔτε ἀσεβὴς ἦταν οὔτε αἱρετικός. Ἀντιθέτως ὑπῆρξε μέγας καὶ σφοδρὸς πολέμιος τῆς ἀσεβείας καὶ τῶν αἱρέσεων. Μήπως ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία μας προέπεμψε πρὸ ἡμερῶν ἕνα μεγάλο σύγχρονο ἅγιο; Εὔκολα θὰ ἀναγνωρίζαμε τὴν ἁγιότητα ἑνὸς προσώπου, ἐάν μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ ἀνέσταινε νεκροὺς σωματικῶς ἀνθρώπους. Γιατί νὰ μὴν ἀναγνωρίσουμε καὶ τὴν ἁγιότητα ἑνὸς πιστοῦ καὶ ἐκλεκτοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ σπάνιο κηρυκτικὸ καὶ ἑρμηνευτικὸ χάρισμά του ἀνέστησε ἑκατοντάδες ἢ καὶ χιλιάδες πνευματικῶς νεκροὺς συνανθρώπους μας, ἁλιεύοντας αὐτοὺς ἀπὸ τὰ νερὰ τῆς ἁμαρτίας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης καὶ μεταφέροντάς τους μέσα στὴν σωτήρια Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας;

Σὲ εὐχαριστοῦμε, Νικόλαε
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις στὸ νοῦ μας, ἱστάμεθα μὲ δέος καὶ εὐλάβεια νοερῶς ἐπάνω ἀπὸ τὸ φρεσκοσκαμμένο μνῆμα του, καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν μεγάλο θεολόγο καὶ εὐεργέτη μας.

Σὲ εὐχαριστοῦμε, ἀγαπητέ μας πατέρα καὶ διδάσκαλε, γιὰ ὅσα μᾶς προσέφερες. Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸ Θεό, ποὺ σὲ ἔστειλε στὴ ζωή μας. Πενθοῦμε βεβαίως γιὰ τὴν κοίμησί σου καὶ θλιβόμεθα γιὰ τὸν ἀποχωρισμό σου. Τὸ πένθος μας ὅμως εἶναι χαροποιόν, διότι γνωρίζουμε, ὅτι πορεύεσαι γιὰ νὰ κληρονομήσῃς βασιλεία αἰώνια καὶ ἀσάλευτη καὶ ὅτι ἀπὸ τὰ οὐράνια σκηνώματα θὰ πρεσβεύῃς καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς «περιλειπομένους» στὴν κοιλάδα τούτη τοῦ κλαυθμῶνος. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ψάλλῃ τὸ «μακαρία ἡ ὁδός, ᾗ πορεύῃ σήμερον» σὲ ὅλους τοὺς κεκοιμημένους, ἀκόμη καὶ σὲ αἱρετικούς, ἀπίστους καὶ ἀθέους, τί ἔπρεπε νὰ ψάλλῃ σὲ ἐσέ, ποὺ σὲ μακαρίζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός σου ὡς μισηθέντα, διωχθέντα καὶ ἀφωρισθέντα διὰ τὸ ὄνομά Του; Ὑπέστης τὰ πάνδεινα γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Τὰ βάσανά σου ὅμως ἔχουν μετατραπῆ τώρα σὲ στεφάνια. Μυρτιὰ λέγεται ἡ Παναγία, ποὺ δέχθηκε νὰ φιλοξενήσῃ μὲ χαρὰ τὸ σκήνωμά σου. Μυρτιὲς ἀμάραντες καὶ δάφνες μυρωδάτες στεφανώνουν τώρα καὶ τὴν ἁγνὴ ψυχή σου, ὡς βαρύτιμα ἔπαθλα γιὰ τοὺς διωγμούς, ποὺ ὑπέστης καὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς Πίστεως νικηφόρους ἀγῶνες σου.

Εἴκοσι Ἱερὲς(;) Σύνοδοι πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τότε, ποὺ ἀφωρίσθηκες, καὶ καμμία δὲν εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἀκυρώσῃ τὸν παράνομο ἀφορισμό σου! Ὁ Θεὸς «ἠγάπησε δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησεν ἀνομίαν» (Ψαλμ. 44:8). Οἱ ἐκπρόσωποί του ὅμως ἔκαναν τὸ ἀντίθετο. Ἠγάπησαν ἀνομίαν καὶ ἀδικίαν καὶ ἐμίσησαν δικαιοσύνην! Γι΄αυτοὺς «φίλη μὲν ἀλήθεια, φίλτατος δὲ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος»! Βέβαια γνωρίζουμε, ὅτι ἐσύ, δίχως νὰ σοῦ ζητήσουν ποτὲ συγγνώμη, τοὺς εἶχες συγχωρήσει. Θὰ ἔλθῃ ὅμως κάποια ἡμέρα καὶ ἡ ἐπίσημη ἀποκατάστασί σου. Τότε ἀντιπροσωπεία κάποιας μελλοντικῆς Συνόδου θὰ σταθῇ ἐπάνω ἀπὸ τὸν τάφο σου καὶ θὰ σοῦ ζητήσῃ συγγνώμη γιὰ τὴν ἀδικία, ποὺ διέπραξαν ἐναντίον σου οἱ προκάτοχοί τους. Τὸ ἔκαναν στὸν Ἅγιο Νεκτάριο 77 ἔτη μετὰ τὴν κοίμησί του. Θὰ τὸ κάνουν καὶ σὲ σένα, ὅταν ἔλθῃ τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου.

Τὸ κυνηγημένο πουλί
Ἐνθυμούμεθα, σεβαστέ μας πατέρα καὶ διδάσκαλε, τὸν συγκινητικό σου λόγο κατὰ τὴν ἀποχαιρετιστήρια ὁμιλία σου στὶς 2/4/1992 στὸν Καναδᾶ. «Ἀναχωρῶ γιὰ τὴν Πατρίδα», μᾶς εἶπες μὲ τρεμάμενη ἀπὸ τὴν συγκίνησι φωνή, «Σᾶς παρακαλῶ μέμνησθε τῶν διωγμῶν μου. Νὰ ἐνθυμῆσθε τοὺς διωγμούς μου. Παντοῦ, ὅπου κηρύττω τὸ Εὐαγγέλιο, ἰδίως στὸ Ἐξωτερικό, κάνω δρόμο μετ’ ἐμποδίων. Κηρύττω τὸ Εὐαγγέλιο ἢ νὰ ἐκφρασθῶ ἔτσι, σὰν θεολόγος, ψάλλω τὸ τραγούδι τοῦ Χριστοῦ σὰν κυνηγημένο πουλὶ ἀπὸ κλαρὶ σὲ κλαρὶ καὶ ἀπὸ δένδρο σὲ δένδρο»! Πόσον ἀληθὴς ἦταν ὁ λόγος σου! Τώρα ὅμως, κυνηγημένο πουλὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ἡ ψυχή σου φτερούγισε στὸν οὐρανὸ τῶν οὐρανῶν, σὲ ὑπερκόσμιους κόσμους, καὶ εὑρίσκεσαι στὴ χώρα τῶν πνευμάτων καὶ στὴν περιοχὴ τῆς ἀπόλυτης δικαιοδοσίας τοῦ Θεοῦ (καὶ ὄχι ἀναξίων ἐκκλησιαστικῶν «ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων»)· τώρα, ποὺ οἱ πέτρες, ποὺ ἐξαπολύουν οἱ ἀρχιερατικὲς σφενδόνες τῆς γῆς, δὲν μποροῦν νὰ σὲ φθάσουν καὶ νὰ σὲ πληγώσουν· τώρα, ποὺ ἔπαυσες νὰ τέρπῃς καὶ νὰ εὐφραίνῃς μὲ τὰ θεολογικά σου κελαηδήματα τοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς· τώρα, ποὺ μὲ τὸν μελωδικὸ αὐλὸ τῆς θεολογίας σου ὑμνεῖς καὶ δοξολογεῖς τὸ Θεό, μὴ μᾶς ξεχνᾷς, μὴ μᾶς λησμονεῖς. Τώρα σὲ ἔχουμε περισσότερο ἀνάγκη. Διότι «ἐσχάτη ὥρα ἐστιν». Ὁ Ἀντίχριστος πλησιάζει. Ἀλλὰ «καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι» (Α´ Ἰωάν. 2:18). Γι’ αὐτὸ σὲ παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύῃς ἀδιαλείπτως γιὰ μᾶς στὸ Θεό, νὰ ἀξιωθοῦμε «ἐκφυγεῖν πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Λουκ. 21:36).

Ἐμεῖς οἱ συνεργάτες σου ὑποσχόμεθα, ὅτι θὰ συνεχίσουμε τοὺς ἀγῶνες σου, θὰ ἀξιοποιήσουμε τὸ ἔργο σου, θὰ διαδίδουμε τὸν λόγο σου. Ἂς μαίνωνται οἱ διάφοροι Ἡρῶδες καὶ Ἡρωδιάδες καὶ ἂς ταράττωνται.

Ἀναπαύου ἐν Κυρίῳ, ἀγαπημένε μας Νικόλαε Σωτηρόπουλε. «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισαι, τὸν δρόμον τετέλεκας, τὴν πίστιν τετήρηκας· λοιπὸν ἀπόκειταί σοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει σοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ σοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Β´ Τιμ. 4:7-8).

Υ.Γ.: Πληροφοροῦμε τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα, ὅτι στενοὶ συνεργάτες τοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου σκοπεύομε νὰ ἐκδώσωμε στὸ μέλλον, Θεοῦ ἐπιτρέποντος, βιογραφία τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου. Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦμε ὅσοι συγγενεῖς καὶ φίλοι του γνωρίζουν βιογραφικὰ στοιχεῖα ἢ κάποια θαυμαστὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωή του νὰ μᾶς τὰ στείλουν. Ἂς μὴ τὰ κρατήσουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους ἢ τὰ παραδώσουν στὴ λήθη τοῦ χρόνου. Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκα οἰκογένειά του, ἀνήκει καὶ στὴν μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας μας. Πολλοὶ ἐπίσης ἑτερόδοξοι, ἄπιστοι κ.ἄ., ἀκούοντες τὰ κηρύγματά του καὶ ὁμιλώντας μαζί του, μετεστράφησαν στὴν Ὀρθοδοξία. Θεωροῦμε τὴν μαρτυρία τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν πολυτιμοτάτη. Ἀλλὰ καὶ φωτογραφίες τοῦ ἀειμνήστου θὰ εἶναι εὐπρόσδεκτες, ἀρκεῖ νὰ μᾶς σταλλοῦν σὲ ὑψηλὴ εὐκρίνεια καὶ νὰ συνοδεύωνται, εἰ δυνατόν, μὲ κάποια σχόλια (π.χ. χρονολογία, τόπος κ.λ.π.). Τὸ ὑλικὸ αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἀποσταλῇ στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσι clivanos@primus.ca ἢ στὴν ταχυδρομικὴ διεύθυνσι: Ἀντώνιος Μάρκου, Καζαντζάκη 14, Τ.Κ. 264 42 Πάτρα.

----------------------------------------

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

"Σάν ποιηματάκι να λέτε: «Ο Παπισμός είναι αίρεση και ο Οικουμενισμός παναίρεση»!

 
(Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Ιερεμίας)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,
Χαίρετε καί ὑγιαίνετε!

1. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι εἴμαστε βασπισμένοι στήν ἅγια Κολυμβήθρα καί μπήκαμε ἔτσι στήν Οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ πού λέγεται «Ἐκκλησία». Ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι, τόν Θεό δέν τόν ἔχουμε ἁπλᾶ δημιουργό, ἀλλά τόν ἔχουμε Πατέρα, τόν ἔχουμε τόν πιό κοντινό συγγενῆ μας! Εἴμαστε χριστιανοί, βαπτισμένοι καί μυρωμένοι, ἔχουμε τήν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐπάνω μας. Ἀνήκουμε στόν Θεό καί στήν Μία, τήν ἀληθινή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του. 

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

"Ο μεγαλύτερος εχθρός της πίστεως"

 
(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)

Tὸ γράψαμε καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, καὶ σὺν Θεῷ θὰ τὸ ἐπαναλαμβάνωμε, ὡς τὸ σοβαρώτερο θέμα Πίστεως, γιὰ τὸ ὁποῖο οἱ πλεῖστοι βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Xριστιανοὶ εἶνε ἀκατήχητοι καὶ ἀπληροφόρητοι. Kαὶ τὸ Eὐαγγέλιο, λακωνικὸ βιβλίο, ἐπαναλαμβάνει ἰδιαιτέρως μεγάλα καὶ σπουδαῖα πράγματα πρὸς γνῶσιν καὶ ἐπίγνωσιν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ.

Ποιός εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως; Δὲν θὰ ὑπερβάλω οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς καὶ οἱ Oἰκουμενιστές, δημιουργήματα τοῦ Διαβόλου κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς προφητευμένης ἀποστασίας τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας. Ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ σήμερα εἶνε ἀξιωματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λέγεται κορυφὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' εἶνε οὐρά.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

"Ἐπιστολὴ τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ στοὺς γονεῖς του"


(Στὶς 14 Ἰουνίου τοῦ 1964, μία ἑβδομάδα ἀφότου κατέθεσε τὴ διπλωματική του ἐργασία, ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ ἔγραψε στοὺς γονεῖς του αὐτὸ τὸ γράμμα μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς ἐξηγήσει τοὺς λόγους γιὰ τὸ σχέδιό του)

«Ἀγαπητοὶ γονεῖς,

Εἶναι μία καυτὴ μέρα - γιὰ τὸ Σὰν Φρανσίσκο μοιάζει πολὺ μὲ καλοκαίρι. Κατάφερα νὰ τελειώσω τὴν μεταπτυχιακὴ ἐργασία μου καὶ τὴν παρέδωσα τελικὰ τὴν προηγούμενη Παρασκευή, ἀλλὰ συνήθως γιὰ κάποιο λόγο δὲ στέλνουν τοὺς βαθμοὺς πρὶν ἀπὸ τὸ Σεπτέμβριο. Ἀσχολοῦμαι ἀκόμα μὲ τὰ κινέζικα, βοηθάω τὸν Κινέζο πρώην καθηγητή μου [Τζὶ-Μὶνγκ Σιὲν] νὰ μεταφράσει ἕνα ἄρθρο (ἀπὸ τὰ κινέζικα) μὲ θέμα τὴν κινέζικη φιλοσοφία, γιὰ ἕνα περιοδικὸ φιλοσοφίας. Ἢ ὑποκρισία τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ κόσμου δὲν ὑπῆρξε ποτὲ τόσο ἀπροκάλυπτη ὅσο στὴν περίπτωσή του. Ὁ καθηγητής μου γνωρίζει περισσότερα γιὰ τὴν κινέζικη φιλοσοφία, ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλο στὴν χώρα καὶ ἔχει σπουδάσει δίπλα σὲ ἀληθινοὺς φιλοσόφους καὶ σοφοὺς στὴν Κίνα.

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

"Ο Επιτάφιος του Αγίου Αντωνίου στον Τρύγωνα Λέσβου"

Φωτογραφία του Επιταφίου (Μ. Παρασκευή 2014) του Ιερού Ναού Αγ. Αντωνίου στον Τρύγωνα Λέσβου που ήταν εφημέριος ο παπα-Φώτης. 


Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

«Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου διὰ τοῦ καθημερινοῦ ἁγίου μαρτυρίου»


(Πρεσβύτερου Αθανασίου Μηνά)

Μὲ δάκρυα πικρὰ καὶ μετάνοια οἱ Πρωτόπλαστοι ἀντιμετώπισαν τὸν πόνο καὶ τὴ λύπη ἐξαιτίας τῆς πτώσεως καὶ τῆς ἐκπτώσεως ἐκ τοῦ Παραδείσου κρατώντας τὴν ἐλπίδα τῆς ἐπαγγελίας, δηλαδὴ τῆς ἐπικείμενης συντριβῆς τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος ποὺ τοὺς ξεγέλασε καὶ τῆς ἐν καιρῷ ἀναγεννήσεως τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

"Σύντομη βιογραφία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά"


 (Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 16 Mαρτίου 2014

ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω μέ λίγα ἁπλᾶ λόγια γιά κάποιον μεγάλο πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, πατέρα τοῦ 14ου αἰ., πού καί ὁ βίος του καί ἡ διδασκαλία του εἶναι θαυμαστή. Θά σᾶς μιλήσω γιά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Πάντοτε, ἀλλά σήμερα ἰδιαίτερα, πρέπει νά διαβάζουμε τούς λόγους τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, γιατί ὁ ἅγιος πολέμησε δυνατά τήν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ, ἀπό τήν ὁποία κινδυνεύουμε περισσότερο ἀπό τίς ἄλλες αἱρέσεις, χωρίς μάλιστα νά γίνεται καί πολεμική ἐναντίον της ἀπό ἐκεῖ πού πρέπει νά γίνεται, ἀπό μᾶς τούς ἱερεῖς καί ποιμένες σας δηλαδή. Ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀγαπητοί, ἐτίμησε πολύ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, γι᾽ αὐτό καί ἑορτάζει τήν μνήμη του τήν Β´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, σάν συνέχεια δηλαδή τῆς Α´ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Θεωρεῖται δηλαδή ὁ ἅγιος ὡς ἐκφραστής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους πατέρες καί διδασκάλους.


Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

"Νέο βιβλίο του π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου για τον παπα-Φώτη"

 
Ἡ διὰ Χριστὸν σαλότης εἶναι εἰδικὸ χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μοναδικὸ στὸ εἶδος καὶ στὴ μέθοδο. Προσφέρεται ὅμως σὲ ἐλάχιστους καὶ ἐκλεκτούς. Τί εἶναι ὅμως οἱ ἅγιοι ποὺ χαρακτηρίσθηκαν ὡς διὰ Χριστὸν σαλοί; Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι γιὰ νὰ κατακτήσουν τὴν κορυφὴ τῆς ἁγιότητος κάνουν τὸν σαλό, δηλαδὴ τὸν τρελλό. Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ δὲν θέλουν νὰ ἔχουν καμμιὰ ὑπόληψι, καμμία τιμή, κανένα ἔπαινο μέσα στὸν κόσμο αὐτόν. Θέλουν καὶ ποθοῦν μάλιστα τὴν ἀνυποληψία, τὴν περιφρόνησι, τὴν κατηγορία, τὴ συκοφαντία, πράγματα ποὺ τόσο ἀντιπαθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, οἱ τάχα λογικοὶ καὶ ἀξιοπρεπεῖς. Ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ ἀρνοῦνται τὶς τιμές, τὶς ἐπίσημες θέσεις, τὶς καλὲς συστάσεις γιὰ τὸν ἑαυτό τους, τὶς δόξες καὶ τοὺς ἐπαίνους, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐπιθυμοῦν διακαῶς καὶ ζητοῦν ἐπιμόνως τὴν καταφρόνησι τοῦ κόσμου, τὴν κάθοδο «ἕως τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς», τὸ βίωμα τοῦ ψαλμικοῦ ἐκείνου ποὺ λέει: «ἐγώ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ» (Ψαλμ. 21, 7)...

Κυκλοφόρησε τό νέο βιβλίο τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου ἀφιερωμένο στήν σύγχρονη Ὁσιακή μορφή τοῦ παπα-Φώτη, τοῦ διά Χριστόν σαλού τῆς Λέσβου.

Πρόκειται γιά τόν Β’ τόμο μέ νέα ἐντελῶς στοιχεία καί ἐμπειρίες ἀπό τήν ζωή αυτού τοῦ σύγχρονου ἀσκητοῦ. Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου εἶναι: «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ὁ περιφρονημένος καί ἀνυπόληπτος γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας».

Μιά καλαίσθητη καί περιποιημένη ἒγχρωμη ἒκδοση, μέ πολλές φωτογραφίες τοῦ παπα-Φώτη.
Ἕνα ὄμορφο δῶρο γιά τίς γιορτές καί τό Πάσχα. Τιμᾶται 10 Ευρώ καί τά ἔσοδα τῆς ἐκδόσεως ἐνισχύουν, ὅπως καί τά ἄλλα βιβλία τοῦ π. Θεμιστοκλέους, τήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολή στή Μαδαγασκάρη.

Παραγγελίες στο τηλέφωνο 6936716605 ἢ
στό email: fr.them@gmail.com

-----------------------------------------------
πηγή: orthmad.gr

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο (Κυριακή του Ασώτου)


Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

‹‹Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν››
Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου, ποὺ διαβάζεται σήμερα στὶς Ἐκκλησίες, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς ἑρμηνευτὲς ὡς ἕνα μαργαριτάρι ἀνάμεσα στὶς παραβολὲς ἢ ὡς Εὐαγγέλιο ἀνάμεσα στὸ Εὐαγγέλιο. Μερικοὶ τὴν ὀνομάζουν παραβολὴ τοῦ πρεσβύτερου (μεγαλύτερου) υἱοῦ. Πράγματι, χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση τοῦ πρεσβύτερου υἱοῦ, ὅταν ἦλθε στὸ σπίτι καὶ πληροφορήθηκε τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ νεότερου ἀδελφοῦ του.Δὲν ἤθελε νὰ μπεῖ καὶ κατηγοροῦσε τὸν πατέρα του ὅτι τάχα τὸν ἀδικεῖ. Ἡ κατηγορία ἑστιαζόταν στὸ ὅτι αὐτὸς δούλευε νύχτα καὶ ἡμέρα καὶ δὲν ἀμειβόταν ἐπαρκῶς, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ ποὺ ἔφαγε τὸ βίο του μετὰ πορνῶν, καὶ στὸ τέλος, ὅταν γύρισε, ἔτυχε καὶ καλῆς ὑποδοχῆς. Ἂς δοῦμε τὸν πρεσβύτερο υἱὸ τῆς παραβολῆς.


Ποιὸς εἶναι ὁ πρεσβύτερος υἱός;
Οἱ περισσότεροι ἑρμηνευτὲς λέγουν πὼς ὁ μεγαλύτερος υἱὸς ἦσαν οἱ Φαρισαῖοι.Ἐπειδὴ οἱ τελῶνες κι οἱ ἁμαρτωλοὶ πλησίαζαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἄκουγαν, καὶ προφανῶς μερικοὶ μετανοοῦσαν, αὐτὸ δὲν ἄρεσε στοὺς Φαρισαίους. ‹‹Διεγόγγυζον οἳ τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντας ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς›› (Λουκ.15,2). Ἡ κατηγορία αὐτὴ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ ἦταν μόνιμη καὶ διαρκῆς, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τέτοιου εἴδους παραβολές, ὅπως τοῦ χαμένου προβάτου καὶ τῆς χαμένης δραχμῆς, προσπάθησε νὰ τοὺς ἀλλάξει τὴν ἀντίληψη. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει πὼς ‹‹πάντα ἐστὶν φορητὰ διὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀδελφού››, δηλ. ὅλα εἶναι ἐπιτρεπτὰ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀδελφοῦ μας. Τόσο περισπούδαστη εἶναι ἡ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου ἀπέναντι στὸ Θεό, ὥστε νὰ θυσιάσει καὶ τὸν Υἱό Του, τὸ μόσχο τὸ σιτευτό, γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Μία ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ πρεσβύτερου εἶναι καὶ ἡ ἀκόλουθη. Ὁ υἱὸς αὐτὸς συμβολίζει τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ποὺ βάσταξαν τὸ βάρος καὶ τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας καὶ ποὺ δούλεψαν στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου ἀπ’ τὴν πρώτη ὥρα, αὐτοὶ ποὺ ὑπάκουσαν στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτοῦν νὰ ἐφαρμοσθεῖ δικαιοσύνη. Νὰ ἀμείψει ὁ Θεὸς τοὺς εὐσεβεῖς ἢ νὰ καταδικάσει τοὺς ἀσεβεῖς. Οἱ Ἅγιοι μένουν κατάπληκτοι μπρὸς στὴ μεγάλη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συγχωρεῖ ἀμέσως αὐτοὺς ποὺ ἐπιστρέφουν μετανοώντας σ’Αὐτόν. Μάλιστα τοὺς δίνει τὰ ἴδια δῶρα ποὺ χαρίζει καὶ στοὺς Ἁγίους. Σὰν νὰ διαμαρτύρονται οἱ Ἅγιοι (παραβολικὰ βέβαια ὅλα αὐτὰ κι ὄχι πραγματικά), ποὺ ὁ Θεὸς δείχνει μία ‹‹σκανδαλιστική›› συμπεριφορὰ ἐλέους καὶ εὐσπλαχνίας στοὺς ἁμαρτωλούς. Ἀποδεικνύεται ἔτσι πὼς ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.


Μία παρανόηση τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων
Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐργάζονται πνευματικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία, αἰσθάνονται μία ὑπεροχὴ ἀπέναντι στοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ δὲν μποροῦν νὰ παραδεχθοῦν πῶς μπορεῖ κι οἱ ἁμαρτωλοὶ νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν ζωὴ καὶ στὸ τέλος νὰ σωθοῦν. Νομίζουν πὼς ἔχουν περισσότερα δικαιώματα ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπέναντι στὸ Θεό. Ἔχουν, λένε, κάνει καλὰ ἔργα καὶ δὲν πρόδωσαν ποτὲ τὴν ἐμπιστοσύνη τους στὸ Θεό. Ὅμως ἔρχεται ὁ Κύριος καὶ τονίζει πὼς ἡ μετάνοια εἶναι πιὸ σπουδαία ἐργασία ἀπὸ τὰ νομιζόμενα καλά μας ἔργα. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἶναι χάρισμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα πολλῶν ἢ λίγων καλῶν πράξεων.

Ἄλλα τὰ μέτρα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ κρίνει καὶ καταδικάζει σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπει, καὶ ἄλλα τὰ μέτρα τοῦ Θεοῦ. Σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα κριτήρια ὁ ληστὴς ἢ ἡ πόρνη ἢ ὁ τελώνης ἢ καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ σωθοῦν. Ὁ Θεὸς ὅμως μὲ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του καὶ μὲ τὸ μέτρο τῆς δικαιοσύνης Του τοὺς σώζει. Ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ἔλεγε: ‹‹Μπορεῖ ὁ θεὸς νὰ ὀνομάζεται δίκαιος, ἀλλὰ περισσότερο εἶναι χρηστὸς καὶ ἀγαθός››. Ἀπὸ μᾶς ζητάει νὰ Τοῦ δώσουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ Τοῦ δώσουμε ὅλην τὴν πνευματικὴ ἰκμάδα καὶ ζωντάνια μας. Ἕνας ἀναστεναγμὸς ἔχει μεγαλύτερη βαρύτητα, ὅταν προέρχεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας, παρὰ ἕνα δοχεῖο συναισθηματικὰ δάκρυα, ἔλεγε ὁ Γέροντας Παίσιος. Ἂς πλησιάσουμε τὸν Θεὸ μὲ ταπείνωση καὶ μὲ διάθεση συντριβῆς τοῦ ἐγωισμοῦ μας, γιὰ νὰ σωθοῦμε.

----------------------------------------------------
πηγή: agiazoni.gr

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

"Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ο Σέρβος"



Μαρτύρησε στη Σόφια στις 11 Φεβρουαρίου 1515
 
Ο Άγιος ήταν στην καταγωγή Σέρβος από την πόλη Κράτοβα. Οι γονείς του, Δημήτριος και Σάρρα, ήσαν ευσεβείς Χριστιανοί και φρόντισαν ο γιος τους από μικρός να μάθει γράμματα και την τέχνη του χρυσοχόου.

Έμεινε ορφανός από πατέρα και επειδή ήταν πολύ όμορφος και έξυπνος φοβήθηκαν οι δικοί του μήπως τον πάρουν οι Τούρκοι για το παλάτι του σουλτάνου και τον έστειλαν στη Σόφια. Εκεί έμεινε στο σπίτι ενός καλού ιερέως, ονόματι Πέτρου, και εργαζόταν την τέχνη του χρυσοχόου. Ο ιερέας βλέποντας ότι ο Γεώργιος ήταν έξυπνος, φιλομαθής και προπάντων ευλαβής, τον δίδασκε την Αγία Γραφή και γενικά την ορθόδοξη πίστη, την οποία προσπαθούσε ο νεαρός Γεώργιος να κάνει πράξη.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

"Ο ταπεινός και ανεξίκακος Επίσκοπος Τριμυθούντος"


 (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Το νησί της Κύπρου ήταν η γενέτειρα αλλά, και ο τόπος όπου διακόνησε την Εκκλησία ο έξοχος αυτός άγιος. Ο Σπυρίδων γεννήθηκε σε μία οικογένεια απλών χωρικών και έτσι απλός και ταπεινός παρέμεινε σε όλη τη ζωή του μέχρι την κοίμησή του. Νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία και απέκτησε παιδιά, αλλά όταν πέθανε η γυναίκα του εκείνος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού. Χάρις στην ιδιαίτερη ευλάβεια που τον διέκρινε, εξελέγη επίσκοπος στην πόλη της Τριμυθούντος. Αλλά και ως επίσκοπος δεν άλλαξε τον απλό τρόπο ζωής του. Συνέχισε να φροντίζει ο ίδιος τα ζωντανά του και να καλλιεργεί με τα χέρια του τη γη.

Στηρίξτε......

  • Η σαλάτα του Νεοέλληνα - Δεν θέλω να μπω στο γαϊτανάκι του πολέμου που (για ακόμα μια φορά σε αυτή τη χώρα) έχει ξεσπάσει σχετικά με την επικείμενη συμφωνία των Πρεσπών, μα δεν μπο...
    Πριν από 5 χρόνια