"Το πρώτο κήρυγμα του Ιησού στη Ναζαρέτ"

 (τοῦ Μιχαὴλ Χούλη)



«Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀπαντᾶ στὸ σπουδαιότερο ἐρώτημα: Ποιό ἦταν τὸ ἔργο ποὺ εἶχε νὰ κάνει ὁ Ἰησοῦς καὶ ποιός ἦταν πραγματικά».

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς, μετὰ τὴν νικηφόρα ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν τοῦ διαβόλου, εἰσῆλθε στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα Του, τὴ Ναζαρέτ, ζήτησε στὴ Συναγωγὴ τὸ εἰλητάριο τῶν Γραφῶν, καὶ ἀφοῦ τὸ ξετύλιξε, διάβασε ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠσαΐα τὰ κυριότερα σημεῖα ποὺ θὰ ἔκανε ὁ Μεσσίας ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Ὕστερα τύλιξε τὸ χειρόγραφο, τὸ ἔδωσε στὸν ὑπηρέτη καὶ κάθισε. Τὰ μάτια ὅλων στὴ Συναγωγὴ ἦταν προσηλωμένα πάνω του. Ἄρχισε τότε νὰ τοὺς λέει: «Σήμερα βρίσκει τὴν ἐκπλήρωσή της ἡ προφητεία ποὺ μόλις ἀκούσατε». Ὅλοι τότε θαύμαζαν γιὰ τὰ γεμάτα χάρη λόγια ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του, καὶ ρωτοῦσαν: «Μὰ αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ γιὸς τοῦ Ἰωσήφ;»

 Στὴν παροῦσα εὐαγγελικὴ περικοπή, ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀπαντᾶ στὸ σπουδαιότερο ἐρώτημα: Ποιό ἦταν τὸ ἔργο ποὺ εἶχε νὰ κάνει ὁ Ἰησοῦς καὶ ποιός ἦταν πραγματικά; Τὸ κείμενο ποὺ διάβασε ὁ Ἰησοῦς ἦταν βαθύτατα προφητικὸ καὶ ἀναφερόταν στὸ ἀπελευθερωτικὸ ἔργο τοῦ Μεσσία, ὅταν θὰ ἐρχόταν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ. Ὁ Ἰησοῦς ἀποκαλύπτει εἰλικρινῶς καὶ χωρὶς ὑπεκφυγὲς στοὺς ἀκροατές Του, ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ὁ Μεσσίας, ποὺ γεννήθηκε ἐπιτέλους στὸν κόσμο γιὰ νὰ γιατρέψει τὶς πληγὲς τῶν ἀνθρώπων, νὰ ξαναδώσει τὴ χαμένη ἐλπίδα, νὰ ἀπελευθερώσει ψυχοσωματικοὺς αἰχμαλώτους, νὰ προσφέρει ὅραση θείου φωτὸς στοὺς πνευματικὰ τυφλούς, νὰ μοιράσει τὸ θάρρος στοὺς πονεμένους καὶ ἀδικημένους, νὰ ἀποκαλύψει πὼς ἡ σωτηρία ἦρθε σὲ ὅλους διὰ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Πατρός.

 Οἱ Ναζαρηνοί, οἱ συμπατριῶτες του, δὲν μποροῦσαν νὰ ἐννοήσουν στὴ συνέχεια πῶς ξαφνικὰ ὁ Ἰησοῦς εἶχε τέτοιες ἀξιώσεις καὶ θεωροῦσε ἑαυτὸν Μεσσία. Ὁ Ἰησοῦς, ναί, εἶχε χάρη Θεοῦ, ναί, ἔκανε πολλὰ θαύματα, ναί, ἦταν πολὺ ταλαντοῦχος ὁμιλητής, ἀλλὰ πῶς ἀπαιτοῦσε, ἔλεγαν, γιὰ τὸν ἑαυτό του τέτοια τιμὴ καὶ ἀξίωση; Δὲν ἦταν ἐξ ἄλλου ὁ γιὸς τῆς Μαρίας, μὲ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὲς -παιδιὰ βέβαια τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ προηγούμενο γάμο του- ποὺ ζοῦσαν ἀνάμεσά τους; Ὁ ἴδιος δὲν ἦταν μαραγκὸς καὶ οἰκοδόμος τόσα χρόνια; Σκανδαλίζονταν λοιπὸν καὶ βρισκόντουσαν σὲ σύγχυση. Γιατί; Ἐπειδὴ ἐκεῖνοι περίμεναν ἕναν πολεμιστὴ ἐξ οὐρανοῦ, ἀρχηγὸ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ στρατοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ τοὺς ἀπελευθέρωνε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους καὶ θὰ ἐγκαθίδρυε κοσμικὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀκόμη καὶ τὸ χωριὸ τοῦ Ἰησοῦ, ἡ φτωχὴ Ναζαρέτ, ἦταν ἄσημη.

 Ὁ πρῶτος θαυμασμὸς λοιπὸν τῶν Ναζαρηνῶν μετατράπηκε σὲ ὀργισμένη ἀντίδραση καὶ φανερὴ ἀπέχθεια, γιατί ὁ Ἰησοῦς ἀποκάλυψε, ἔφερε στὸ φῶς, τὴν αἰτία τῶν ἀντιρρήσεών τους, καὶ τοὺς ρώτησε εὐθέως: Θέλετε θαύματα νὰ κάνω μπροστὰ σας γιὰ νὰ πιστέψετε, ὅπως ἔκανα καὶ στὴν Καπερναούμ; Μὰ ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πίστη ἀληθινή, ἐνῶ ἐδῶ, ποὺ εἶναι καὶ ἡ πατρίδα μου, δὲν πιστεύετε σὲ μένα. Τὸ ἴδιο ἔγινε δυστυχῶς καὶ μὲ τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τὸ μαθητή του Ἐλισσαῖο, τοὺς εἶπε. Καὶ αὐτοὶ ἔδρασαν μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα τους καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δόθηκε στοὺς ξένους. Τότε οἱ Ναζαρηνοί, φανερὰ ἐξοργισμένοι, προσπάθησαν νὰ ρίξουν τὸν Ἰησοῦ στὸ γκρεμό, ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Αὐτὸς ὅμως πέρασε ἀπὸ ἀνάμεσά τους, μὲ πλήρη αὐτοσυνειδησία γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν καὶ μὲ ἁγιοπνευματικὴ γαλήνη στὸ πρόσωπό του. Ἀφοῦ ἑπομένως ἔτσι τοὺς ἀφόπλισε, ἔφυγε ἀπ’ αὐτούς.

 Οἱ Ναζαρηνοὶ καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι, ἀκόμη καὶ χριστιανοί, ἀρνοῦνται νὰ πιστέψουν πραγματικά, γιὰ τρεῖς κυρίως λόγους:

 Καταρχάς, περιμένουν ἀπὸ τὸν Θεό: μεγάλα καὶ τρανταχτὰ ἔργα, δύναμη, καλοπέραση, ὑγεία καὶ ἄμεσα ἀποτελέσματα. Ὁ Θεὸς ὅμως ἀποκαλύπτεται στοὺς ταπεινοὺς καὶ στὴν ἁπλότητα, ἐνῶ σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις, ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἀσθένεια ἀνακαλύπτουν οἱ ἄνθρωποι τὸν χαμένο τους Θεὸ καὶ τὴ γνήσια πίστη τους. Κατὰ δεύτερον, πολλοὶ ἄνθρωπο ἀρνοῦνται, γιατί δειλιάζουν, νὰ ἀλλάξουν τὸν τρόπο ζωῆς τους, δηλαδὴ νὰ μετανοήσουν. Ὅπως καὶ οἱ Ναζαρηνοί, δὲν ἔχουν διάθεση νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δὲν κάνουν ἔτσι τὰ ἀπαραίτητα βήματα γιὰ νὰ συναντηθοῦν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεανθρώπου καὶ τελικὰ νὰ σωθοῦν. Θέλουν νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος, ἀλλὰ δὲν προσπαθοῦν, καὶ περιμένουν μαγικὰ τὴν ἀτομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀλλαγή. Ὁ Χριστὸς ὅμως κήρυττε πρωτίστως τὴν μετάνοια ὡς προϋπόθεση τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ νέου κόσμου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τρίτον, ἀρκετοὶ χριστιανοί, ὅπως καὶ οἱ συμπατριῶτες τοῦ Ἰησοῦ, δὲν ἐντρυφοῦν στὸν ἐσωτερικό τους κόσμο, ὥστε διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῶν μυστηρίων νὰ βροῦν τὸν Θεὸ μέσα τους, ἀλλὰ μένουν σὲ μία ἐπιφανειακὴ καὶ ἐξωτερικὴ κυρίως εἰκόνα περὶ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ μεγαλείου, τοῦ σπουδαίου τυπικοῦ, τῆς τάξης, τοῦ ἀπαστράπτοντος περιβάλλοντος, τῶν ποιοτικῶν διὰ τοῦ ἄμβωνος κηρυγμάτων. Ὅλα χρειάζονται καὶ ὅλα εἶναι ἀπαραίτητα, ἀλλὰ τὸ ἄκρως ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι ἡ προσωπική μας συνάντηση καὶ σχέση μὲ τὸν Κύριο, ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ πρόσωπό του, ἡ λαχτάρα τῆς καθημερινῆς ἀναζήτησης.

Πολλοὶ ἄνθρωποι θεωροῦν καὶ σήμερα τὸν Ἰησοῦ, ὅπως καὶ στὴν ἐποχή Του συνέβαινε, σὰν ἕνα μεγάλο μεταρρυθμιστή, ἕνα μοναδικὸ προφήτη, ἕνα σπουδαῖο διδάσκαλο ἢ φιλόσοφο. Δὲν προχωροῦν ὅμως παραπέρα, καὶ δὲν τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς Κύριο καὶ Θεό. Αὐτὸ ὀφείλεται στοὺς τρεῖς κυρίως λόγους ποὺ εἰπώθηκαν προηγουμένως. Χωρὶς ταπείνωση, μετάνοια καὶ ἁγνὴ καρδιὰ εἶναι ἀδύνατον σὲ κάποιον νὰ ἀποκαλυφθεῖ ὁ Θεός, ἐνῶ μόνο μέσῳ τῆς προσευχῆς, τῆς μυστηριακῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης κατοικεῖ ἀληθινὰ στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, καὶ μετατρέπει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων σὲ θρόνους τῆς χάριτός Του.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

-Π.Ν. Τρεμπέλα: “Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον”, ἔκδ. ὁ Σωτήρ, Ἄθ. 1995

-Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἐταιρίας, Ἄθ. 2003

-Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Σάββα Ἀγουρίδη – Σωκράτη Νίκα, βιβλίο Β΄ Γυμνασίου, ἔκδ. Θ΄, 1993

-ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ἀρχιμ. Τιμοθέου Κιλίφη, Α΄ τόμος, Ἀθ. 1999

----------------------------------------------------------------------------
πηγή: christianvivliografia