Είχα τήν τύχη (ναι, την τύχη) πριν ασχοληθώ με την Ορθοδοξία να έχω διαβάσει το πλείστον των βιβλίων της Μπλαβάτσκυ και της Αλίκης Μπέϊλυ. Ειλικρινά, εάν δεν ξέρεις την Ορθοδοξία, γοητεύεσαι. Όταν όμως γνωρίσεις την Ορθοδοξία όχι απλώς απογοητεύεσαι αλλά θυμώνεις. Θυμώνεις με την προδοσία που ετοιμάζουν κάποιοι. Θυμώνεις με όλους αυτούς που ενώ θα έπρεπε να μας "ξυπνήσουν"μάς αφήνουν να "κοιμόμαστε. Θυμώνεις με όλους αυτούς που ενώ θα έπρεπε να μας βγάλουν από τό σκοτάδι, ὁχι μόνο δεν μάς βγάζουν από αυτό αλλά αντιθέτως κάνουν ότι μπορούν για να κλείσουμε τα μάτια και να μην τα ξανανοίξουμε.
Το χειρότερο όμως απ' όλα είναι ότι ενώ υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προσπάθουν να μας δείξουν την αλήθεια, αποκαλούνται γραφικοί, ψυχωτικοί, νευρωτικοί.
Με όλους αυτούς λοιπόν, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ἡ είναι παντελώς άσχετοι ή είναι προδότες. Μέση λύση δεν υπάρχει. Επομένως ένα μόνο μπορούμε να πούμε. Ο Θεός να τους λυπηθεί.
Και για να σας προλάβω, όχι, δεν είμαι ούτε ζηλωτής, ούτε παλαιοημερολογίτης (με τους οποίους βεβαια δεν έχω τίποτα). Απλά είμαι από τους τυχερούς που έχουν εντρυφήσει στη θεοσοφία πριν ασχοληθούν με την Ορθοδοξία. Και στενοχωριέμαι αφάνταστα βλέποντας με πόση ευκολία όλα αυτά που έγραφε η Μπλαβάτσκυ και η Μπέυλη πραγματοποιούνται σήμερα. Και με πόση άνεση τους αφήνουμε να τα πραγματοποιήσουν. Εύχομαι να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.