Αντώνιος ο Νέος, όσιος: Βίος (1η Δεκεμβρίου)

(ο βίος που παρατίθεται δεν υπάρχει στο διαδίκτυο -απ' όσο ξέρω)

Ο δούλος του Θεού Αντώνιος γεννήθηκε το 785 στο Φωσάτον, κωμόπολη πλησίον των Ιεροσλύμων. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε τοόνομα Ιωάννης και οι ευλαβείς γονείς του τον έβαλαν, παιδί ακόμη, να υπηρετεί έναν αναχωρητή που εγκαταβίωνε στο βουνό. Ο αναχωρητής προανήγγειλε  στο νεαρό παιδία ότι θα είχε λαμπρό μέλλον στον κόσμο και ότι θα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως μοναχός. Μετά τον θάνατο των γονέων του, ο νεαρός Ιωάννης εγκαταστάθηκε στην Αττάλεια της Μικράς Ασίας· εκεί τον διέκρινε ο πατρίκιος του βυζαντινού στόλου και τον πήρε στην υπήρεσία του. Η εξέλιξή του στην ιεραρχία υπήρξε γρήγορη και λαμπρή και ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Β΄ (820-829) τον τοποθέτησε διοικητή  του Θέματος των Κιβυραιωτών. 

Ιωάννης ο Σιναΐτης, Άγιος: Κλίμαξ - Λόγος ΙΕ΄ (Περί αγνείας)

1. Ακούσαμε την μαινάδα, δηλαδή την γαστριμαργία, πού μόλις πρό ολίγου μας ανέφερε ότι ιδικός της απόγονος είναι ο σαρκικός πόλεμος. Διότι μας το διδάσκει αυτό και ο παλαιός εκείνος προπάτωρ, ο Αδάμ, ο οποίος εάν δεν είχε νικηθή από την κοιλία, δεν θα ερχόταν σε σαρκική σχέσι με την σύζυγό του.

Πατρώνος Γεώργιος: Ο τρίτος πειρασμός του Ιησού

Διαβάστε επίσης: 
Πατρώνος Γεώργιος: Το νόημα των πειρασμών του Ιησού
Πατρώνος Γεώργιος: Ο πρώτος πειρασμός του Ιησού
Πατρώνος Γεώργιος: Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού

Τέλος ο τρίτος πειρασμός αποτελεί την αποκορύφωση όλων των πειρασμών και αποσκοπεί στην καθολική αλλοτρίωση του πνευματικού ανθρώπου με το δέλεαρ της εξουσίας. Έτσι, ο πειρατής διάβολος προσπαθεί ν' αποπροσανατολίσει και αυτόν τον Ιησού από την πνευματική και σωτηριολογική του αποστολή, εμβάλλοντας την ιδέα ενός άκρατου ιστορικού και κοινωνικού μεσσιανισμού. Είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι ο πειραστής κατ' αρχήν δεν προσπαθεί ν' αποτρέψει τον Ιησού να γίνει Μεσσίας, αλλά επιχειρεί να θέσει υπό έλεγχο την αποστολή του μέσα στον κόσμο κάτω από την δική του εξουσία και τη δική του κυριαρχία: "πάλιν παραλαμβάνει αὐτόν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλόν λίαν, καί δείκνυσιν αὐτῶ πάσας τάς βασιλείας τοῦ κόσμου καί τήν δόξαν αὐτῶν· καί λέγει αὐτῶ· ταῦτα σοι πάντα δώσω, ἐάν πεσών προσκυνήσης μοι"(Ματθ. 4, 8-9). Εδώ, πράγματι, ανακεφαλαιώνεται ο πειρασμός της εξουσίας και της δύναμης και αναβαθμίζεται η τάση του ανθρώπου να θέσει υπό την εξουσία του "πάσας τάς βασιλείας του κόσμου καί τήν δόξαν αὐτῶν", ως κυριαρχική έφεση στη διαμόρφωση του ήθους και του σκοπού της ζωής του. 

Θεόκλητος Διονυσιάτης: "Πύλη του Ουρανού"

Διαβάστε επίσης: 
Θεόκλητος Διονυσιάτης: "Ο Σκητιώτης Καλλίνικος"

 (για πρώτη φορά στο διαδίκτυο, από το βιβλίο "Μεταξύ Ουρανού και γης"....)

...Εβλέπαμε με τον αδελφικόν μου φίλον από την γέφυρα του πλοίου, μέσα εις το θάμβος της εαρινής αυγής, το σχήμα της χερσονήσου και τον υψηλόν κώνον του Άθωνος. Τα Μοναστήρια της δυτικής πλευράς μόλις διεκρίνοντο. Αισθήματα προσδοκίας κάποιου μεγάλου και αγίου κατέκλυζαν την ψυχήν μου. Ό,τι ως ιστορίαν και θρύλον εγνώριζα από βιβλία, εξύπνησεν εις την μνήμην μου. Ένας ολόλευκος ασκητής, που συνεταξίδευεν, ωσάν να εφλυαρούσε, με την αδιατάρακτον ειρήνην του, δια την πνευματική του πατρίδα, ωσάν να μας έλεγεν ότι πλησιάζομεν εις μίαν χώραν ουτοπίας.

Θεόκλητος Διονυσιάτης: "Ο Σκητιώτης Καλλίνικος"

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Το απόγευμα κατήλθομεν εις την σκήτην του Κουτλουμουσίου. μας είχαν συστήσει κάποιον διάσημον ασκητήν. Μόλις εφθάσαμεν εις την Σκήτην, θανάσιμος μελαγχολία κατέλαβεν τας ψυχάς μας. Τα σπίτια -καλύβες, παλαιωμένες και μικρές. Σιωπή βαθεία εβασίλευεν. Η Σκήτη κλεισμένη εις τον εαυτόν της, ασφυκτιούσε μέσα εις τον λάκκον όπου εκτίσθη.

Δύο αδέλφια δίδυμα, κυπαρρίσια τριακοσίων ετών, δεσπόζουν εις όλην την περιοχήν. Προσκυνήσαμε τον ιατρόν άγιον Παντελεήμονα και εδροσίσθημεν εις το παγερώτατον αγίασμά του. Εχαιρετήσαμεν ταπεινούς μοναχούς και ελάβομεν τας ευχάς των....

Πατρώνος Γεώργιος: Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού

Διαβάστε επίσης: 
Πατρώνος Γεώργιος: Το νόημα των πειρασμών του Ιησού
Πατρώνος Γεώργιος: Ο πρώτος πειρασμός του Ιησού

(πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Ο δεύτερος πειρασμός είναι πνευματικότερος και γι' αυτό δυσκολότερος από τον πρώτο. Πρόκειται για τον πειρασμό της συνειδητοποίησης της δυνατότητας του ανθρώπου να κοινωνεί με τον Θεό και την διάθεσή του να "ελέγξει" αυτή τη σχέση, ώστε να την χρησιμοποιεί κατά τις προθέσεις του και τα εγκόσμια συμφέροντά του. Πρόκειται για τον πειρασμό, όπως θα λέγαμε σήμερα, των "εμπόρων του πνεύματος", έναντι του πειρασμού των "εμπόρων του χρήματος" της προηγούμενης περίπτωσης. Ο πειρασμός αυτός αναφέρεται σ' εκείνους που θέλουν να "εκμεταλλευτούν" κάθε πνευματική αξία και να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους κάθε πνευματική θέση και εξουσία που κατέχουν. 

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Οι Ορθόδοξοι Μπροστά στο Χάος της «Νέας Εποχής»

Διαβάστε επίσης:

-Αρσένιου Βλιαγκόφτη, μοναχού: Η Αλήθεια για τη λεγόμενη "Νέα Εποχή".
-ZEITGEIST, η αναίρεση: Περιεχόμενα 

1. Η εποχή μας σφραγίζεται καθοριστικά από μια νέα ιστορική συγκυρία, τη Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων, ως στρατιωτικοπολιτική έκφραση της Νέας Εποχής, που ορίζεται αφετηριακά από τον πόλεμο του Κόλπου και την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κενό του οποίου έσπευσε να καλύψει η αναδυθείσα παγκόσμια Μονοκρατορία, η Pax Americana, που μεταφέρει τον κόσμο μας αναδρομικά στην ενότητα της Pax Romana και σ’ ό,τι αυτή μπορεί να περικλείει για τον άνθρωπο και τον κόσμο.

Συμεών ο νέος θεολόγος, άγιος: Περί των τριών τρόπων της προσευχής

(Ο Λόγος αυτός θεωρείται ότι δεν είναι του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου. Βλ. Φιλοκαλία, τόμος Δ', σελ. 12, εισαγωγικά σχόλια. Εδώ παρατίθεται σε νέα μετάφραση απ' ευθείας από το πρωτότυπο κείμενο, το οποίο εκδόθηκε το 1927 από τον I. Hausherr στο Orientalia Christiana 36, σελ. 150-172)

 Τρεις είναι οι τρόποι της προσοχής και της προσευχής, με τους οποίους η ψυχή ή υψώνεται ή γκρεμίζεται• υψώνεται όταν τους μεταχειρίζεται σε κατάλληλο καιρό, γκρεμίζεται όταν τους κατέχει παράκαιρα και ανόητα. Η νήψη λοιπόν και η προσευχή είναι δεμένες όπως η ψυχή με το σώμα και η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να σταθεί. Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους με δύο τρόπους. Πρώτα η νήψη αντιστέκεται στην αμαρτία, σαν εμπροσθοφυλακή, και κατόπιν ακολουθεί η προσευχή, η οποία θανατώνει παρευθύς και αφανίζει όλους εκείνους τους αισχρούς λογισμούς που εξουδετέρωσε πρωτύτερα η προσοχή• γιατί αυτή μόνη της δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Ιωάννης Κων. Κορναράκης: Ο νεανίσκος με τα πολλά κτήματα αλλά χωρίς νήψη

Ένας νέος άνθρωπος πλησιάζει τον Κύριο με υψηλές υπαρξιακές αγωνίες και αιτήματα, τα οποία γεννώνται κατά την επιδίωξη  της κατακτήσεως του υψίστου στόχου της υπάρξεως, όπως είναι η αιωνιότητα, και του θέτει το κρίσιμο ερώτημα: 

-"Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθόν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωήν αἰώνιον;"

Αγνώστου μοναχού: Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται ακατάπαυστα

Συνοπτικά σχόλια 

Και αυτό το κείμενο, γραμμένο προφανώς από πέννα οσιωτάτου μοναχού, γευομένου τους γλυκυτάτους καρπούς της νοεράς και καρδιακής προσευχής -ώστε να την παρομοιάζει με τις "χρυσές  φιάλες" της Αποκαλύψεως, αλλά και με φως που φωτίζει την ψυχή και ανάβει την καρδιά από τις φλόγες της θείας αγάπης - εντάσσεται στην Φιλοκαλία, για να εξάρει την αξία της νοεράς προσευχής, αλλά και την υποχρέωση, χάριν της σωτηρίας τους, να την χρησιμοποιούν και οι λαϊκοί στον κόσμο.  

Και για να ενισχύσει τους αμφιβάλλοντες, για την ωφελιμότητα της αδιαλείπτου προσευχής και από τους μη μοναχούς, προβάλλει δύο ακαταμάχητα τεκμήρια. Πρώτο, την εξ ουρανού μαρτυρία, δια του Αγγέλου στον απλούν γέροντα μοναχόν Ιώβ, που αντέλλεγε στον θείον Παλαμά και δεύτερο, αυτόν τον άγιο Πατέρα του Κωνσταντίνον, αναδειχθέντα θαυματουργό διά της αδιαλείπτου νοεράς προσευχής, που, από την κατοχή της γλυκύτητός της, δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις συζητήσεις στα ανακτοβούλια, στα οποία παρίστατο και αυτός.

Πατρώνος Γεώργιος: Ο πρώτος πειρασμός του Ιησού

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Και τώρα αναλυτικότερα πάνω στη σημασία των πειρασμών. Ο πρώτος πειρασμός είναι εκείνος της πείνας και της δίψας, ο καθημερινός βιολογικός πειρασμός, που συνιστά το σύνολο των προβλημάτων και θεμάτων του βίου. Η καθημερινή ανάγκη, που καταλήγει να παίρνει κυριαρχική μορφή στη ζωή και στην ιστορία της ανθρωπότητας, εκφράζεται με τον πειρασμό της πείνας και είναι ο πρώτος και ο μεγάλος πειρασμός στον παρόντα αιώνα.

π. Γεώργιος Μεταληνός: Ο Μακρυγιάννης του γένους

1. Οι επιχειρούμενες συνήθως προσεγγίσεις του προσώπου και του έργου του Στρατηγού Μακρυγιάννη από τους κάθε είδους ερευνητές του (ιστορικούς, πολιτειολόγους, κοινωνιολόγους, φιλοσόφους κλπ.) διακρίνονται για την αντιφατικότητά τους. Γιατί ποικίλλουν οι αφετηριακές ιδεολογικές τοποθετήσεις των ερευνητών και κάθε φορά ο φτωχός Μακρυγιάννης θεωρείται μέσα από διαφορετικό ιδεολογικό πρίσμα.

Και είναι γεγονός ότι έχει επανειλημμένα δεινοπαθήσει, γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιχειρούν να «χρησιμοποιήσουν» τα κείμενα του Μακρυγιάννη για να στηρίξουν –και σ’ αυτόν- το ιδεολογικό τους «πιστεύω».

Πατρώνος Γεώργιος: Το νόημα των πειρασμών του Ιησού

(πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Το κύριο ερώτημα, όμως, που έχει απασχολήσει τους ερμηνευτές και ιδιαίτερα τους ιστορικούς της Καινής Διαθήκης, είναι ως προς την φύση των πειρασμών του Ιησού. Μερικοί έχουν διατυπώσει την άποψη, ότι οι σχετικές διηγήσεις των πειρασμών στα Ευαγγέλια έχουν καθαρά συμβολικό και διδακτικό χαρακτήρα και στοχεύουν κυρίως στα να δώσουν έναν "τύπο" αντιμετώπισης των πειρασμών και από τους πιστούς της Εκκλησίας στην προσωπική τους ζωή. Χωρίς, ασφαλώς, ν' αποκλείεται ο διδακτικός και παραμυθητικός χαρακτήρας των πειρασμών αυτών του Ιησού, πρέπει η άποψη αυτή να μην ανταποκρίνεται στη βιβλική πραγματικότητα, διότι παραθεωρεί ή παραβλέπει την ιστορική βάση και την χριστολογική σημασία του γεγονότος. 

Οι ευαγγελικές διηγήσεις, νομίζουμε, ότι επιμένουν ιδιαίτερα στην ιστορική πραγματικότητα και αξιπιστία των πειρασμών, και αυτό δεν πρέπει να αποσιωπάται από την έρευνα. Ο Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος, χωρίς να παραθεωρείται καθόλου εδώ και η θεία του φύση, φαίνεται ότι δοκιμάσθηκε και πειράσθηκε σκληρά από τον χαιρέκακο διάβολο, όπως συμβαίνει με τον κάθε άνθρωπο στην επίγεια ζωή του. Μπορούμε να πούμε, μάλιστα, ότι στο πρόσωπο του Ιησού, κατά την ώρα των πειρασμών, "πειράζεται" όλη η ανθρωπότητα, αφού ο Χριστός ως "νέος Αδάμ" είναι γενάρχης ενός γένους ανθρώπων, και κατ' επέκταση με τη νίκη του Κυρίου επί του πειραστού κατατροπώνεται η δύναμη του κακού και από μας τους ίδιους. Είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση και η "εκκλησιολογική" αυτή ερμηνεία της νίκης του Ιησού πάνω στους πειρασμούς.

Η διήγηση των πειρασμών στο κείμενο του Ματθαίου είναι περισσότερο εκφραστική και εκτεταμένη  από αυτές των άλλων Ευαγγελιστών. Ο πειρασμός παρουσιάζεται εδώ τριπλός και φαίνεται ν' αγγίζει τις βασικότερες ανάγκες και λειτουργίες της ύπαρξης του ανθρώπου, όπως την βιολογική, την πνευματική κι εκείνην του τελικού σκοπού και προορισμού της ζωής, είτε στην παρούσα είτε και στη μέλλουσα φάση. Έχουμε έκφραση και εκδήλωση του πειρασμού κατά τρόπο εντυπωσιακά εξελικτικό, από τα απλούστερα και τα καθημερινά θέματα προς τα βασικότερα και ουσιωδέστερα προβλήματα της ζωής και της ύπαρξης, από τον καθημερινό άρτο ως το πρόβλημα της πνευματικής αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας του ανθρώπου.

Ο πειραστής διάβολος οδηγεί τον Ιησού μπροστά σ' εκείνες τις καταστάσεις, που κατά την Παλαιά Διαθήκη ο πρώτος Αδάμ και ο παλαιός Ισραήλ  είχαν κάποτε υποκύψει, με την ελπίδα κι αυτή τη φορά να πετύχει νίκη για ν'ανατρέψει τους σκοπούς μιας νέας δημιουργικής και σωτηριολογικής κίνησης του Θεού στον κόσμο μας. Τώρα, όμως, ο Ιησούς Χριστός ως εκπρόσωπος της νέας ανθρωπότητας και του νέου λαού του Θεού θα κατατροπώσει μέσα στην έρημο τον Πειραστή. Και μάλιστα η νίκη θα πραγματοποιηθεί στο ίδιο το βασίλειο του διαβόλου, γιατί η έρημος είναι μια συμβολική εικόνα της ερημίας που φέρνει με την παρουσία του. Να γιατί η έκθεση των πειρασμών έχει ως σκοπό να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε εκτός από το ιστορικό και το θεολογικό τους νόημα. Η δοκιμασία και οι πειρασμοί, σαν "ένα αναγκαίο" πέρασμα του ανθρώπου προς τον Θεό, δηλαδή προς τη συνειδητοποίηση της πνευματικής μας σχέσης με το σχέδιο της θείας οικονομίας, έχουν τελικά κάποιο βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα. 

Προσεχώς: 

-Η σημασία των πειρασμών της ερήμου

-Ο πρώτος πειρασμός του Ιησού

-Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού

-Ο τρίτος πειρασμός του Ιησού

-Οι προεκτάσεις της "ερήμου" και των πειρασμών του Ιησού       

Κατά Ματθαίον - Κεφάλαιο 17

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ 

17 Μετά έξι ημέρες ο Ιησούς παραλαμβάνει τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του, και τους ανεβάζει σ’ ένα υψηλό όρος ιδιαιτέρως. 2Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και το πρόσωπό του έλαμψε όπως ο ήλιος, και τα ενδύματά του έγιναν λευκά όπως το φως. 3Και ιδού εμφανίστηκαν σ’ αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας, και συνομιλούσαν μαζί του.

Απόσπασμα από το βίο του οσίου Μαξίμου του Καψοκαλύβη

 Συνοπτικά σχόλια

Ό,τι εγράψαμε σε προηγούμενο σχόλιο για τις άγιες προθέσεις των ανθολόγων των φιλοκαλικών κειμένων, ισχύει και στην περίπτωση του αγίου Μαξίμου του Καψοκαλύβη: θέλησαν να παρουσιάσουν την αξία της νοεράς προσευχής. Και επέλεξαν το μέρος εκείνο από τον ασκητικότατο βίο του, που η Θεοτόκος του δωροφόρησε το χάρισμα της αδιαλείπτου και αυτοκινήτου, διά Πνεύματος Αγίου, καρδιακής προσευχής. Υπάρχει δυναμικότερη απόδειξη, για την μεγάλη σημασία της προσευχής του Ιησού, από την δωρεά της Θεοτόκου στον πιστό δούλο της Μάξιμο; 

Σεραφείμ Ρόουζ: Το σύγχρονο φαινόμενο των «μεταθανάτιων» εμπειριών

Το θέμα της ζωής μετά τον θάνα­το έχει γίνει εντελώς ξαφνικά αντικείμενο εκτεταμένου λαϊκού ενδιαφέροντος στον δυτικό κό­σμο. Τα τελευταία χρόνια έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία στα οποία επιδιώκεται μία περιγραφή των «μεταθανάτιων» εμπειριών. Διάσημοι επιστήμονες και ιατροί έχουν συγγράψει τέτοια βιβλία ή έχουν υποστηρίξει θερμά την έκδοσί τους. 

Ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης μιλάει για τη ζωή και τα χαρίσματα του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Μπορείτε να δείτε και να ακούσετε την συνέντευξη την οποία έδωσε το Μάϊο του 2001 ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης. Στη συνέντευξη αυτή αναφέρεται στη ζωή και τα χαρίσματα του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

πηγή: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου

Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου για την Κάρτα του Πολίτη

 Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από τον Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιο, ότι, το απόγευμα της Δευτέρας 15 Νοεμβρίου ε.ε., συμμετείχαν σε κοινή Συνεδρίαση στο Συνοδικό Μέγαρο η Συνοδική Επιτροπή Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων, η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Στελέχη της Ελληνικής Κυβερνήσεως και ειδικοί Επιστήμονες και Εμπειρογνώμονες, τόσο από τον χώρο της Νομικής, όσον και της Πληροφορικής, με αντικείμενο την μελέτη της εκδόσεως της "Κάρτας του Πολίτη". 

Από την Σύσκεψη προέκυψαν τα κάτωθι συμπεράσματα :

π. Ιωάννης Ρωμανίδης: Πώς ο Ναπολέων ονόμασε τους Ρωμαίους: "Έλληνες"

Πριν από το 794 οι Φράγκοι μας ονόμαζαν Romanos, δηλαδή Ρωμαίους, ενώ από το 794, μετά την καταδίκη μας ως αιρετικών στη σύνοδο της Φραγκφούρτης, άρχισαν να χρησιμοποιούν την ονομασία Grecos, προφασιζόμενοι ότι μόνο οι Ορθόδοξοι μπορούν να ονομάζονται Ρωμαίοι. Και έτσι τίθεται εύλογο το ερώτημα, γιατί μετά τόσους αιώνες χρήσεως του ονόματος "Γραικός" από τους Φράγκους, ο Ναπολέων αποφασίζει να αποκαλεί τους Ελλαδικούς με το όνομα "Έλληνες".

Συμεών, Μητρ. Ν. Σμύρνης: H νηστεία των Χριστουγέννων

1. Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθοδόξου λαού μας και ως σαραντα(η)μερο. Περιλαμβάνει και αυτή σαράντα ημέρες, όμως δεν έχει την αυστηρότητα της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος: Τα τίμια λείψανα

Πιστεύουμε πως το σώμα του ανθρώπου, που προσλαμβάνεται στην Εκκλησία, γίνεται δοχείο της άκτιστης θείας ενέργειας, χριστοφόρο και πνευματοφόρο: «Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστίν;.... η ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστίν, ου έχετε από Θεού, και ουκ έστε εαυτών;... δοξάσατε τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα εστι του Θεού» (Α' Κορ. στ' 15-20), «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη. Πιστός ο κάλων υμάς, ος και ποιήσει» (Α' Θεσ. ε' 23-24).

Αγαπίου Λάνδου: Περί Κενοδοξίας

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

 Η κενοδοξία είναι η πρωτότοκη θυγατέρα της υπερηφάνειας. γι'  αυτό και πολλές φορές λέγεται κι αυτή, αντί για τη μητέρα της, πρώτη από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα . 

Από αυτή γεννιούνται και πολλά άλλα αμαρτήματα. Ας πούμε γι'  αυτή λίγα πράγματα, επειδή γράψαμε αρκετά για τη μητέρα της. Να γνωρίζεις με ακρίβεια, για να καταλάβεις τη φύση της, ότι τα ανθρώπινα τιμητικά αγαθά είναι πέντε. Ο έπαινος, η τιμή, η φήμη, η δόξα και η αιδώς ή ευλάβεια.

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος: Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής. Ο συνεχιστής της Παραδόσεως της Νοεράς προσευχής

(απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

Το Άγιον Όρος χριστιανοί μου είναι αυτό, που με το έμψυχο υλικό του συνεχίζει την παράδοση της νοεράς ησυχίας, της νοεράς καρδιακής προσευχής. Είναι αυτό που ανέδειξε στα χίλια χρόνια της ιστορικής πορείας του, αναρίθμητες οσιακές μορφές. Και πιστεύω πως όλοι αυτοί υπήρξαν η μεγαλυτέρα προσφορά στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όχι μόνον στην πατρίδα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πολλοί απ’ αυτούς τους οσίους μοναχούς, αναχωρητάς, ερημίτας και ησυχαστάς, έγιναν γνωστοί και ευμενώς αποδεκτοί ως άγιοι, και από μας που ζούμε ως λαϊκοί μέσα στον κόσμο, και γενικά από το πλήρωμα της Εκκλησίας. Πολλοί από αυτούς ανεγνωρίσθησαν και ως Άγιοι.

Ιωσήφ Βατοπαιδινού: Μοναχός Γεώργιος, ο ερημίτης του Άθω (1920 - 1972)

Είναι αφάνταστα τολμηρό να πιστέψει κανείς ότι μπορεί να περιγράψει την ζωήν ενός φίλου του Θεού, ενός πνευματικού ανθρώπου που κατά τη Γραφή ” αυτός μεν πάντας κρίνει υπ’ ουδενός δε κρίνεται “. Εμείς οι ταπεινοί άρα δεν περιγράφουμε αλλά ελάχιστα μέρη της ζωής του μεταφέρουμε στους συνανθρώπους μας, αφού συνέπεσε να γνωρίσουμε με την κατά καιρούς συναναστροφή που είχε μαζί μας. 

Αγαπίου Λάνδου: Περί εκείνου που είδε την Παναγία να κοινωνεί τους κοπιώντες αδελφούς ουράνιο άρτο (από το Αμαρτωλών Σωτηρία)

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Τον καιρό του αγίου Σάββα ζούσαν στην Λαύρα του πολλοί και ενάρετοι μοναχοί και υπηρετούσαν τον Κύριο. Πήγε, λοιπόν, και ένας άρχοντας ευγενής και πλούσιος να μονάσει, τον οποίο υποδέχτηκε με χαρά ο άγιος. 

Και επειδή δεν ήταν μαθημένος στον κόπο, τον φρόντιζε και δεν τον άφηνε να πηγαίνει με τους άλλους στις βαριές γεωργικές εργασίες. Εκεί δούλευαν μέχρι την ενάτη ώρα, και τότε έρχονταν και διάβαζαν από κοινού την ακολουθία, και μετά τον εσπερινό έτρωγαν, μία φορά τη μέρα κοινοβιακά.

Ανωνύμου μοναχού: Οπτασία (από τον β΄ λόγο της "Νηπτικής Θεωρίας")

(για πρώτη φορά στο διαδίκτυο)

Κάποιος μοναχός παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει την δόξα και την λαμπρότητα των Αγίων. Αξιώθηκε λοιπόν να δει το ποθούμενο κατ' αυτόν τον τρόπο. Ήλθε άγγελος και του είπε: Όποιος αιτεί, λαμβάνει, και όποιος ζητάει, βρίσκει, και σ'  όποιον χρυπάει την πόρτα του ανοίγουν (πρβλ. Ματθ. ζ΄ 8), και αμέσως άνοιξε το δεξιό νοερό μάτι της ψυχής του αδελφού και είδε αυτήν την δόξα την θεϊκή και την άρρητη χαρά όλων των Αγίων, που απολαμβάνουν στον ουρανό. Έλεγε λοιπόν αυτός ο Μοναχός ότι είδε όλους τους Αγίους σ'  εκείνην την δόξα και μακαριότητα, στην οποία ο καθένας Άγιος έλαμπε ομοίως με τον αισθητό ήλιο, μ'  όσες ακτίνες έχει ο αισθητός ήλιος. όλοι δε οι άγιοι έψαλλαν με γλυκύτατη φωνή το "Αλληλούια".

Tito Colliander: Για το ξερίζωμα της επιθυμίας για την απόλαυση

Είναι γραμμένο, ότι πρέπει να βρούμε "την στενήν οδόν την απάγουσαν εις την ζωήν" και ότι θα χρειαστεί να αγωνιστούμε για να μπούμε από τη "στενή πύλη". "Ότι πολλοί, λέγω υμίν, ζητήσουσιν εισελθείν και ουκ ισχύσουσι" (Λουκ. ιγ΄24). 

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο Κύριος. Η εξήγηση βρίσκεται ακριβώς στην απροθυμία μας να καταδιώξουμε και να νικήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Ίσως κατορθώνουμε να περιορίσουμε ως ένα βαθμό τα μεγάλα μας ελαττώματα. Δεν προσέχουμε όμως τα μικρά. Αντίθετα τα αφήνουμε ελεύθερα και μεγαλώνουν ανεμπόδιστα. Δεν είμαστε κλέφτες, ούτε άρπαγες και άδικοι. Εν τούτοις φλυαρούμε ευχαρίστως και ίσως και για πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε ούτε κουβέντα. Μπορεί να μη φάμε το φαγητό μας για λόγους αυτοκυριαρχίας, αλλά πίνουμε πάρα πολύ καφέ ή τσάι στη θέση του φαγητού. Η καρδιά παραμένει γεμάτη από επιθυμίες. Οι ρίζες του κακού δεν ξεριζώθηκαν από μέσα μας. Περιπλανιόμαστε μέσα σε πυκνές λόχμες που απ'  αυτές είναι γεμάτη η γη της ψυχής μας. 

Κάνε ακάθεκτη επίθεση εναντίον της φιλαυτίας σου, γιατί αυτή είναι η ρίζα κάθε κακού που συμβαίνει μέσα σου. Αν μπορούσες να δεις καθαρά, θα διέκρινες αμέσως, ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι  για το κακό αυτό, επειδή δε θέλουμε να καταλάβουμε πως στην πραγματικότητα ο πόλεμος εναντίον της φιλαυτίας είναι ό,τι καλύτερο για τη σωτηρία μας. Επειδή όμως είσαι φίλαυτος, γι'  αυτό δε στρέφεις μέσα σου το βλέμμα σου. Μόνο περιποιείσαι τον εαυτό σου. Γι'  αυτό είναι τόσο στενός ο ορίζοντάς σου. Η αγάπη σου είναι περιορισμένη σ' εσένα τον ίδιο. Ελευθέρωσέ την και θα δεις ότι το κακό θα φυγει από μέσα σου.

Πίεσε τη βλαβερή μαλθακότητά σου και την επιθυμία σου να ζεις με ραθυμία. Χτύπα την σκληρά απ'  όλες τις μεριές. Κατάπνιξε την επιθυμία σου για αμαρτωλές απολαύσεις. Μην την αφήσεις να αναπνεύσει. Μάθε να είσαι αυστηρός στον εαυτό σου και τις κακές του επιθυμίες.  

Όλα αποκτούν δύναμη με τη συχνή επανάληψη, όμως πεθαίνουν, όταν δεν τους δίνεται τροφή. Πρόσεξε επίσης πολύ μήπως κλείνεις βέβαια την πόρτα στα μεγάλα κακά, αλλά αφήνεις συγχρόνως ανοιχτά τα παράθυρα για να ξαναγλιστρήσει μέσα σου η κακή συνήθεια με άλλη μορφή. 

Τι θα σε ωφελήσει π.χ. αν αρχίζεις να κοιμάσαι σε σκληρό κρεβάτι κι από την άλλη μεριά βαριέσαι να κάνεις μια μικροεξυπηρέτηση; Ή τι πετυχαίνεις αν κόβεις το τσιγάρο, αλλά αφήνεις αχαλίνωτη τη γλώσσα σου; Ή δεν είσαι φλύαρος, αλλά διαβάζεις ερεθιστικά μυθιστορήματα; Ή δε διαβάζεις μυθιστορήματα της κακιάς ώρας αλλά αφήνεις αδέσποτη τη φαντασία σου να τρέχει εδώ κι εκεί; Όλα αυτά είναι κατά βάθος διαφορετικές όψεις του ίδιου φαινομένου, δηλαδή της αχόρταγης επιθυμίας σου να ικανοποιήσεις την ανάγκη απολαύσεων εγωιστικών. 

Είναι ανάγκη λοιπόν να προχωρήσεις μέσα σου και να ξεριζώσεις την κακή επιθυμία σου για να προχωρείς καλά, για να αισθάνεσαι καλά για να 'σαι ευχαριστημένος. Πρέπει να μάθεις να αγαπάς τον κόπο, την κούραση, τον πόνο, τη δυσκολία. Έχεις καθήκον να εφαρμόζεις τις εντολές του Κυρίου. Να μην ματαιολογείς, να μην κομψεύεσαι, να ακούς τους πνευματικούς σου οδηγούς, να μην επιτρέπεις να σε κυριεύουν σαρκικές επιθυμίες, να μην θυμώνεις, κ.ο.κ. Όλες αυτές οι εντολές δε μας δόθηκαν χωρίς λόγο, ούτε πρέπει να τις παραθεωρούμε σαν να μην υπήρχαν καθόλου. Μας δόθηκαν για να τις εκτελούμε. Διαφορετικά δεν θα μας καλούσε ο Κύριος να τις εφαρμόσουμε. "Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν" είπε (Ματθ. ιστ΄24) και αφήνει το ζήτημα στην ελεύθερη εκλογή του καθενός και στην προσωπική του προσπάθεια.    

************************

πηγή: Ο δρόμος των ασκητών, εκδ. Ακρίτας             

Ιωάννης Κων. Κορναράκης: Ο νους χωρίς τη νήψη βλέπει φαντάσματα

Οι μαθητές του Κυρίου, όπως έδειξαν σε κάποιες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της τρίχρονης σχέσεώς τους μαζί του, δεν διέθεταν πάντοτε την αναγκαία νήψη, προκειμένου να αντιληφθούν κάποια σημαντικά γεγονότα ή να κατανοήσουν ορθώς κάποιους λόγους του ή ενέργειές του! Αυτό συνέβη και όταν τον είδαν κάποτε να περιπατεί στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. 

Μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, ο Κύριος ανάγκασε, ευθύς αμέσως, τους μαθητές του να ανεβούν στο πλοίο, για να πάνε στο απέναντι μέρος της λίμνης της Τιβεριάδος, να τον περιμένουν εκεί, μέχρις ότου απολύσει τα πλήθη του λαού να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Εκείνος όμως, αφού έφυγαν οι πολλοί αυτοί άνθρωποι, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί.

Αθανασίου, Μητρ. Λεμεσού: Η θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού (απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

Επειδή είπαμε από χτες να πούμε λίγα λόγια, σήμερα έτσι λίγα θα σας πω απλώς για να μην φανώ ασυνεπείς στα χθεσινά.

Σαν συνέχεια όλων αυτών των πραγμάτων διερωτάται κανείς όλα αυτά γίνονται και όσα κάμνομε, έτσι, τα προσκυνήματά μας, οι λαμπάδες μας, οι αγρυπνίες μας, οι προσευχές μας, οι νηστείες μας, οι ελεημοσύνες μας, όλα όσα κάμνομε στην ζωή μας ποιο σκοπό έχουν για ποιο λόγο τα κάνομε. Εδώ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ σημαντική γιατί από αυτή την απάντηση εξαρτάται η σωστή ή η μη σωστή μας πνευματική μας ζωή.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Ρωτώ τα παιδιά στις κατασκηνώσεις που κάμνομε τώρα , ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή του Θεού. Ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή του Θεού παιδιά; Και τα παιδιά όλα, όλα,  λένε διάφορες εντολές. Το να μην κλέψεις, να μην λες ψέματα, να μην αδικήσεις τον άλλο άνθρωπο , να σέβεσαι τους γονείς σου, ξέρω 'γω, να αγαπάς τον πλησίον σου αλλά κανένα παιδί δεν υποπτεύθηκε ότι καμία από αυτές τις εντολές δεν είναι η πρώτη εντολή του Θεού.