Βίος αγίου Μαξίμου Ομολογητού: "4. Ο Άγιος στην εξορία"

Νωρίς το πρωί της επομένης ημέρας, ο αριστοκράτης Θεοδόσιος ήρθε στον Άγιο Μάξιμο εκ μέρους του αυτοκράτορα και του είπε: «Μιά και δεν θέλεις τιμές, τότε πήγαινε εξορία που σου αξίζει». Του δήμευσε μάλιστα όλα τα βιβλία.

Οι στρατιώτες αμέσως συνέλαβαν τον Άγιο και τον οδήγησαν πρώτα στη Σηλυβρία όπου παρέμεινε δύο ημέρες. Την περίοδο αυτή, ένας απεσταλμένος του στρατού από τη Σηλυβρία διέδωσε ψεύτικες φήμες στο στρατόπεδο, υποκινώντας τον κόσμο εναντίον του γέροντα με αυτά τα λόγια: «Μάς ήρθε ένας μοναχός, που βλασφημεί την Πανάχραντο Θεοτόκο».
Ο αρχηγός του στρατού έστειλε τους πιο σημαντικούς κληρικούς της Σηλυμβρίας, τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους και τους μοναχούς στον ευλογημένο Μάξιμο να διαπιστώσουν, αν αυτή η κατηγορία ευσταθούσε.

Όταν έφτασαν, ο Άγιος σηκώθηκε και προσκύνησε εδαφιαίως, αποδίδοντας σεβασμό στην ιεροσύνη και στο σχήμα τους. Και αυτοί με τη σειρά τους ανταπέδωσαν τον χαιρετισμό και κάθισαν όλοι. Τότε ένας από αυτούς, ο πιο σεβάσμιος γέροντας, πολύ μειλίχια και με σεβασμό ρώτησε τον Άγιο Μάξιμο: «Πάτερ, επειδή ορισμένα πρόσωπα έχουν περιέλθει σε λάθος σχετικά με την αγιοσύνη σας και βεβαίωσαν πως δεν αναγνωρίζετε την Κυρία μας, την Αμόλυντο Παρθένο, τη Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού, δώστε όρκο στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος, πέστε μας την αλήθεια και απομακρύνετε την αβεβαιότητα από τις καρδιές μας, για να μη σκεφτόμαστε εσφαλμένα για εσάς».

Βάζοντας εδαφιαία μετάνοια ενώπιόν τους, ο Άγιος σηκώθηκε, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και δήλωσε επισήμως με δάκρυα: «Όποιος δεν ομολογεί ότι η Κυρία μας, η πανύμνητη, παναγία και αμόλυντος Παρθένος, είναι η αληθινή Μητέρα του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σε αυτήν, ας έχει ανάθεμα στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος! Ας τιμάμε αυτήν μαζί με όλες τις ουράνιες δυνάμεις, τον χορό των αγίων Αποστόλων και Προφητών, την ατελεύτητη χορεία των Μαρτύρων και κάθε ευσεβή ψυχή, τώρα και πάντα και εις τους αιώνας των αιώνων»!

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, όλοι δάκρυσαν και ευχήθηκαν: «Είθε ο Κύριος να σας ενδυναμώσει, πάτερ, και να σας αξιώσει χωρίς εμπόδιο να ολοκληρώσετε τον αγώνα σας»!

Μετά από αυτό, πλήθος στρατιωτών συγκεντρώθηκαν εκεί για να ακούσουν τους ευσεβείς πατέρες να συζητούν. Τότε ένας έμπιστος του αρχηγού τού στρατού αντιλήφθηκε αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση των στρατιωτών, που με ζήλο άκουγαν τα λόγια του Αγίου και επέκριναν τους κυβερνώντες για την απόφασή τους να τον εξορίσουν. Παρήγγειλε τότε στον Άγιο να απομακρυνθεί από εκεί αμέσως και τον οδήγησε δύο στάδια πιό μακριά, έως ότου ετοιμαστούν εκείνοι, που έπρεπε να τον οδηγήσουν στην αιχμαλωσία του στην Περβέρα της Θράκης.

Γεμάτοι από θεία αγάπη, οι κληρικοί συνόδευσαν τον Άγιο με τα πόδια την απόσταση των δύο σταδίων. Όταν οι στρατιώτες έφτασαν, για να τον οδηγήσουν στην εξορία, οι κληρικοί σήκωσαν τον Άγιο στα χέρια τους και τον κάθισαν στο άλογό του. Κατόπιν τον αγκάλιασαν με δάκρυα, τον αποχαιρέτησαν και επέστρεψαν στην πόλη τους. Και τότε ο Άγιος οδηγήθηκε στην Περβέρα και φυλακίστηκε.

----------------------------------------------

Διαβάστε επίσης: 

1. Τα πρώτα χρόνια

2. Πρώτη ομολογία της ορθής πίστης

3. Ο Άγιος ανακρίνεται

5. Ομολογία της Ορθόδοξης πίστης

6. Το τέλος του Αγίου