Νικόλαος Σωτηρόπουλος: "Εκκλησία" (Αντιχιλιαστικό Εγχειρίδιο - Απαντήσεις στους "Μάρτυρες του Ιεχωβά")

Οι Χιλιασταί διδάσκουν, ότι την Εκκλησίαν αποτελούν μόνον 144.000 εκλεκτοί της Καινής Διαθήκης, όλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και ότι αυτοί μόνον υπάγουν εις τον ουρανόν. Όλοι δε οι άλλοι όσοι σώζονται εκ των εποχών της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης είνε δήθεν εκτός της Εκκλησίας και θα κληρονομήσουν την γην. Την παράδοξον αυτήν διδασκαλίαν οι Χιλιασταί προσπαθούν να στηρίξουν εις τα εξής χωρία:

«Μή φοβοῦ, τό μικρόν ποίμνιον ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν» (Λουκ. ιβ' 32).

«Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ίωάν. ι' 16).

«Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίον ἑστηκὸς ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῆς μεγάλης· καὶ ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα, ὡς κιθαρῳδῶν κιθαριζόντων ἐν ταῖς κιθάραις αὐτῶν. καὶ ᾄδουσιν ᾠδὴν καινὴν ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων· καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο μαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς. » (Αποκ. ιδ' 1-3).

Ιδού, λέγουν οι Χιλιασταί, συνδυάζοντες αυθαιρέτως τα χωρία: Την βασιλείαν, την ουράνιον βασιλείαν, κληρονομεί «το μικρόν ποίμνιον», το οποίον είνε «αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες», ενώ οι άλλοι σωζόμενοι είνε τα «άλλα πρόβατα» ή κατά το Αποκ. ζ' 9 ο πολύς και αναρίθμητος όχλος, ο οποίος θα κληρονομήση την γην.

Αλλ' ο Κύριος ομιλεί δια «μικρόν ποίμνιον» εν αντιθέσει προς το μέγα πλήθος των κοσμικών και απίστων, και όχι διότι δήθεν το ποίμνιον αυτό περιλαμβάνει μόνον 144.000 εκλεκτούς. Ομοίως η Γραφή αλλού ομιλεί δια «λεῖμμα», τουτέστι μικρόν υπόλοιπον πιστών και σωζομένων (Ρωμ. ια' 5. Πρβλ. Ματθ. ζ' 13-14 και Λουκ. ιγ' 23-24 περί ολίγων σωζομένων). Αλλ' ενώ το ποίμνιον του Θεού εν αντιθέσει προς τον κόσμον είνε μικρόν, καθ' εαυτό είνε μεγάλο. Οι σωζόμενοι εκ παντός τόπου και εκ πάσης εποχής όλοι ομού είνε πολλοί. Ο Χριστός είνε «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» (Ρωμ. η' 29).

Αβάσιμος είνε και η διάκρισις μεταξύ «μικρού ποιμνίου» και «άλλων προβάτων». Το Ιωάν. ι' 16 δεν είνε υπέρ, αλλ' εναντίον του ισχυρισμού των Χιλιαστών. Η έννοια του χωρίου είνε η εξής: «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είνε εκ της Ιουδαϊκής ταύτης μάνδρας. Είνε εκ του ειδωλατρικού κόσμου. Πρέπει εγώ να οδηγήσω και εκείνα τα πρόβατα. Και όταν θα τα καλέσω να τα οδηγήσω, θα υπακούσουν εις την φωνήν μου. Και αφού εκείνα τα πρόβατα ενωθούν με αυτά εδώ, θα γίνη μία ποίμνη, η Εκκλησία, με ένα ποιμένα, εμέ τον Χριστόν». Ιουδαίοι και εθνικοί πιστεύοντες εις τον Χριστόν γίνονται μία ποίμνη, όχι δύο. Αν εγίνοντο δύο ποίμναι, ο Χριστός θα έλεγε, «Και γενήσονται δύο ποίμναι», μία μικροτέρα δια τον ουρανόν («το μικρόν ποίμνιον») και μία μεγαλυτέρα διά την γην (τα «άλλα πρόβατα»).

Πολλά επίσης, τα οποία λέγει η Αποκάλυψις δια τους 144.000 και τον πολύν όχλον των σωζομένων, είνε κατά της γνώμης των Χιλιαστών. Εν αντιθέσει προς τον πολύν όχλον, οι οποίοι είνε «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» (ζ' 9), οι 144.000 είνε «ἐκ πᾶσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ» (ζ' 4). Οι 144.000 δηλαδή είνε Ισραηλίται. Είνε δε δυνατόν η Εκκλησία να αποτελήται μόνον εξ Ισραηλιτών; Οι 144.000 επίσης «μετά γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσι» (ιδ' 4). Είνε δε δυνατόν η Εκκλησία ν' αποτελήται μόνον εκ παρθένων; Εάν απετελείτο μόνον εκ παρθένων, θ' απεκλείετο εξ αυτής και αυτός ο απόστολος Πέτρος ως έγγαμος, ενώ ούτος περιελαμβάνετο εις «το μικρόν ποίμνιον», το οποίον προσεφώνει ο Ιησούς (Λουκ. ιβ' 32), και είνε θεμέλιος της Εκκλησίας (Έφεσ. β' 20· Άποκ. κα' 14). Οι Χιλιασταί βεβαίως ισχυρίζονται, ότι οι 144.000 είνε παρθένοι, διότι δεν ανεμίχθησαν εις οργανώσεις. Αυτό σημαίνει κατ' αυτούς το «μετά γναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν»! Καθαρά αυθαιρεσία και ανοησία. Αλλά δεδομένου, ότι και οι Χιλιασταί ανήκουν εις οργάνωσιν, πώς ούτοι ισχυρίζονται, ότι οι 144.000 προέρχονται εξ αυτών; Δεδομένου επίσης, ότι εις το στόμα των 144.000 «οὐχ εὑρέθη ψεῦδος» (Αποκ. ιδ' 5), ενώ οι Χιλιασταί πολλάς φοράς εψεύσθησαν και απεδείχθησαν ψευδοπροφήται και ψευδομάρτυρες και εγελοιοποιήθησαν παγκοσμίως, πώς ισχυρίζονται, ότι οι 144.000 προέρχονται εξ αυτών;

Τέλος εις τον ουρανόν κατά την Αποκάλυψιν δεν εμφανίζονται μόνον οι 144.000, όπως ισχυρίζονται οι Χιλιασταί. Εμφανίζονται και οι 24 πρεσβύτεροι και ο πολύς όχλος. Οι αποτελούντες τον πολύν όχλον είνε «οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καί ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλεύκαναν αὐτάς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου. Διά τοῦτο εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί λατρεύσουσιν αὐτῷ ἡμέρας καί νυκτός ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ» (ζ' 14-15). Οι αναρίθμητοι ούτοι δίκαιοι ἔρχονται εκ της μεγάλης θλίψεως της γης και, δυνάμει του αίματος του Αρνίου, καταλαμβάνουν και αυτοί θέσιν ενώπιον του θρόνου του Θεού εν τω ναώ αυτού, τουτέστιν εν τω ουρανώ (Ιδέ και ζ' 9). Όπου ο Ιωάννης βλέπει τους 144.000 εκλεκτούς, εκεί βλέπει και το αναρίθμητον πλήθος των σωζομένων, εις τον ουρανόν δηλαδή.
Όλοι οι σωζόμενοι λοιπόν κληρονομούν τον ουρανόν, και άρα όλοι αποτελούν την Εκκλησίαν.

Τούτο φαίνεται και εκ πλείστων άλλων χωρίων της Γραφής. Αρκούμεθα εις την παράθεσιν των εξής δύο:
«ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Έφεσ. δ' 4-6).

Όπως υπάρχει εις μόνον Θεός, εις μόνον Κύριος, εν μόνον πνεύμα, μία μόνον πίστις, εν μόνον βάπτισμα και μία μόνον ελπίς δι' όλους τους πιστούς, η ελπίς της επουρανίου κληρονομίας, ούτως υπάρχει και εν μόνον σώμα, ηθικόν σώμα, η Εκκλησία. Όλοι οι πιστοί περιλαμβάνονται εις την Εκκλησίαν.

«προσεληλύθατε Σιὼν ὄρει καὶ πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ, καὶ μυριάσιν ἀγγέλων,, πανηγύρει καὶ ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων, καὶ κριτῇ Θεῷ πάντων, καὶ πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων» (Έβρ. ιβ' 22-23).

Όλοι αδιακρίτως οι πιστοί διά της θυσίας του Χριστού έχομεν θέσιν εις την επουράνιον Ιερουσαλήμ, όπου αι μυριάδες των αγγέλων και τα «τετελειωμένα», δεδικαιωμένα, πνεύματα των δικαίων. Όλοι έχομεν θέσιν εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.

Όλοι οι πιστοί, λοιπόν, αποτελούν εν ηθικόν σώμα, την Εκκλησίαν, η οποία εν τη γη είνε στρατευομένη και εν τω ουρανώ θριαμβεύουσα. Ουδείς πιστός είνε εκτός της Εκκλησίας και ουδείς αποκλείεται εκ του ουρανού.

Ιδέ και Εφεσ. α' 10, 22-23· β' 13-22· γ' 6, 10, 21· δ' 11-16· ε' 23-32· 'Ρωμ. ιβ' 5· Α' Κορ. ι' 17· ιβ' 13, 27· Κολ. γ' 15.

Οι Χιλιασταί επίσης αρνούνται το αιώνιον και το αλάθητον της Εκκλησίας.

Ο Χριστός είπε:
«Σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. » (Ματθ. ιστ' 18).

Όλαι αι σκοτειναί δυνάμεις του άδου δεν δύνανται να κατισχύσουν της Εκκλησίας. Η Εκκλησία κλονίζεται, αλλά δεν κρημνίζεται. Το πλοίον κλυδωνίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται.

Ο Χριστος επίσης είπεν:
«...ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. κη' 20).
Πάντοτε υπάρχουν πιστοί, τουτέστιν Εκκλησία, και πάντοτε είνε μετ' αυτών ο Ιδρυτής της Εκκλησίας.

Συμφώνως προς άλλας υποσχέσεις του Χριστού, ο Παράκλητος, το πνεύμα της αληθείας, ήλθε και μένει εν τη Εκκλησία «εἰς τόν αἰῶνα» (Ιωάν. ιδ' 16) και οδηγεί αυτήν «εἰς πᾶσαν την ἀλήθειαν» (Ιωάν. ιστ' 13). Δεν ήλθε και έφυγε το Άγιον Πνεύμα, αλλά μένει μονίμως εν τη Εκκλησία. Και οδηγεί αυτήν, όχι εις μέρος της αληθείας, αλλ' εις πάσαν την αλήθειαν, την προς σωτηρίαν αναγκαίαν θρησκευτικήν και ηθικήν αλήθειαν. Η Εκκλησία δεν αληθεύει εν μερει και εν μερει πλανάται, αλλ' αληθεύει εξ ολοκλήρου. Διά τουτο ο Απόστολος διακηρύττει, ότι η Εκκλησία είνε «στῦλος καί ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α' Τιμ. γ' 15, Πρβλ. Β' Τιμ. β' 19).

Το αιώνιον της Εκκλησίας δεικνύουν και τα χωρία της Γραφής περί αιωνίου βασιλείας και ιερωσύνης του Χριστού καϊ περί αιωνίου διαθήκης εν τω αίματι αυτού. Ιδέ Ψαλμ. μδ' 7 (με' 6) - Εβρ. α' 8· Ησ. θ' 7· Μιχ. δ' 7· Δαν. β' 44· ζ' 14, 27· Λουκ. α' 33· Ψαλμ. ρθ' (ρι') 4 - Εβρ. ε' 6· στ' 20· ζ' 17, 21, 24, 25, 28· ιγ' 20. Το δε αλάθητον της Εκκλησίας ιδιαιτέρως, άμα δε και το αιώνιον αυτής, δεικνύει επίσης το χωρίον Β' Ιωάν. 2.

Παρά ταύτα οι Χιλιασταί διδάσκουν, ότι η Εκκλησία εκρημνίσθη, η αλήθεια εχάθη και επί πολλούς αιώνας η ανθρωπότης ήτο εις το χάος, ήλθον δε αυτοί κατά τον παρελθόντα αιώνα και επανεύρον την αλήθειαν και επανίδρυσαν την Εκκλησίαν και εφώτισαν τον κόσμον!

------------------------------------------------------------------
πηγή: Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος: Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον, εκδ. "ο Σταυρός", 1994, σελ. 18-23