Αβραάμ" (Φιλοκαλία - Αλφαβητικό Απάνθισμα)

(Ν. Πουρναράς)

Το νόημα της θυσίας του Αβραάμ, βρίσκεται στο ότι αυτός, στα γεράματά του, τόσο προσκολλήθηκε στο γιο του Ισαάκ που του είχε υποσχεθεί ο Θεός, ώστε η αγάπη του προς το Θεό έχασε την πληρότητά της. Για να γίνει και πάλι η αγάπη «ακρογωνιαίος λίθος» της ζωής του, ο Αβραάμ όφειλε να προσφέρει θυσία. Να σφαγιάσει τον αγαπημένο Υιό. Όταν όμως εσωτερικά συντελέστηκε αυτή η πράξη, τότε ο θάνατος του Ισαάκ δεν ήταν αναγκαίος: Μπορούσε αυτός να παραμείνει κοντά στον πατέρα του.

Το ίδιο επαναλαμβάνεται και στη ζωή του Χριστιανού: Όταν το ένα ή το άλλο πάθος τον αποσπάει από το Θεό, πρέπει να είναι έτοιμος για πολλές θυσίες. Και εάν η πράξη αυτή τελειοποιηθεί εσωτερικά, τότε τα πάθη αποχωρούν και η «θυσία» είναι περιττή.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το Χριστό. Ο Κύριος πρόσφερε εσωτερικά τη Θυσία Του στη Γεθσημανή, αλλά για χάρη του «έργου» (βλ. Ιω. ιζ', 4), έπρεπε ο Ίδιος να πάθει μέχρι το τέλος και εξωτερικά, αλλοιώς κανείς δεν θα μπορούσε να συλλάβει το μυστήριο της απολυτρώσεως. Έτσι μόνο στο Γολγοθά, όταν πια πέθαινε, αναφώνησε ο Χριστός: «Τετέλεσται» και όχι στον κήπο της Γεθσημανή.

(Σ. Σαχάρωφ, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σελ. 384)

------------------------------------------------

πηγή: Φιλοκαλία - Αλφαβητικό Απάνθισμα, Ν. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσ/νίκη, 2000.