Κατά Ματθαίον - Κεφάλαιο 16

(Νικόλαος Σωτηρόπουλος)

Οἱ Ἰουδαῖοι προκαλοῦν τόν Ἰησοῦ νά δείξῃ σημεῖο

16 Ἦλθαν δέ οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ Σαδδουκαῖοι, καί προκαλώντας τοῦ ζήτησαν νά τούς δείξῃ ἕνα σημεῖο (θαύμα) ἀπό τόν οὐρανό. 2Αὐτός δέ ἀποκρίθηκε καί τούς εἶπε: «Ὅταν βραδυάσῃ, λέγετε: “Καλοκαιρία αὔριο, διότι κοκκινίζει ὁ οὐρανός”. 3Καί τό πρωί (λέγετε): “Σήμερα θά εἶναι κακοκαιρία, διότι ὁ οὐρανός κοκκινίζει καί εἶναι συννεφιασμένος”. Ὑποκριταί! Τήν μέν ὄψι τοῦ οὐρανοῦ γνωρίζετε νά ἑρμηνεύετε, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν (πού ἀποδεικνύουν, ὅτι ὁ Μεσσίας ἧλθε) δέν δύνασθε νά καταλάβετε; 4Γενεά πονηρή καί μοιχαλίδα (πού δέν εἶναι πιστή στόν οὐράνιο Νυμφίο) ἐπιμόνως ζητεῖ σημεῖο, ἀλλά σημεῖο δέν θά τῆς δοθῇ, παρά τό σημεῖο τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου». Καί τούς ἄφησε καί ἔφυγε.

Προσέχετε ἀπό τήν κακή ζύμη

5Ὅταν δέ οἱ μαθηταί πῆγαν στό ἀπέναντι τῆς λίμνης μέρος, λησμόνησαν νά πάρουν (μαζί τους) ψωμιά. 6Τότε ὁ Ἰησούς τούς εἶπε: «Ν’ ἀνοίγετε τά μάτια σας καί νά προσέχετε ἀπό τό προζύμι τῶν Φαρισαίων καί τῶν Σαδδουκαίων». 7Ἀλλ’ αὐτοί συζητοῦσαν μεταξύ τους καί ἔλεγαν: «Δέν πήραμε ψωμιά». 8Ἀντιληφθείς δέ ὁ Ἰησούς τούς εἶπε: «Γιατί συζητεῖτε μεταξύ σας, ὀλιγόπιστοι ὅτι δέν πήρατε ψωμιά;» 9Ἀκόμη δέν ἐννοεῖτε, οὔτε ἐνθυμεῖσθε τούς πέντε ἄρτους, πού ἔφαγαν οἱ πέντε χιλιάδες ἄνδρες, καί πόσα κοφίνια περίσσευμα πήρατε; 10Οὔτε τούς ἑπτά ἄρτους, πού ἔφαγαν οἱ τέσσερις χιλιάδες ἄνδρες, καί πόσα καλάθια πήρατε; 11Πῶς δέν καταλαβαίνετε, ὅτι δέν ἑννοοῦσα ἄρτο, ὅταν σᾶς εἶπα νά προσέχετε ἀπό τό προζύμι τῶν Φαρισαίων καί τῶν Σαδδουκαίων;». 12Τότε κατάλαβαν, ὅτι δέν ἐννοοῦσε νά προσέχουν ἀπό τό προζύμι τοῦ ἄρτου, ἀλλ’ ἀπό τή διδασκαλία τῶν Φαρισαίων καί τῶν Σαδδουκαίων.

Ἡ ὁμολογία τοῦ Πέτρου καί τό ἀκατάλυτο τῆς Ἐκκλησίας

13Ὅταν δέ ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στά μέρη τῆς Καισάρειας τοῦ Φιλίππου, ρωτοῦσε τούς μαθητές του λέγοντας: «Ποιός λέγουν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι εἶμαι ἐγώ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου;». 14Αὐτοί δέ εἶπαν: «Ἄλλοι μέν λέγουν, ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι δέ ὁ Ἠλίας, καί ἄλλοι ὁ Ἱερεμίας ἤ ἕνας (ἄλλος) ἀπό τούς προφήτες». 15Λέγει σ’ αὐτούς: «Καί σεῖς ποιός λέγετε ὅτι εἶμαι;» 16Ἀποκρίθηκε τότε ὁ Σίμων Πέτρος καί εἶπε: «Σύ εἶσαι ὁ Χριστός (ὁ Μεσσίας), ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ (τοῦ ἀληθινοῦ)». 17Ὁ δέ Ἰησοῦς τού εἶπε τότε: «Μακάριος εἶσαι, Σίμων, υἱέ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι δέν σού ἔκανε ἀποκάλυψη ἄνθρωπος, ἄλλ’ ὁ Πατέρας μου ὁ οὐράνιος. 18Καί ἐγώ δέ λέγω σέ σένα, ὅτι σύ εἶσαι ὁ Πέτρος, καί πάνω σ’ αὐτή τή πέτρα (τό βράχο τῆς πίστεως πού ὡμολόγησες) θά οἰκοδομήσω τήν Ἐκκλησία μου, καί ὁ ἅδης δέν θά ὑπερισχύσει αὐτής. 19Καί θά σοῦ δώσω τά κλειδιά τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καί ὅ,τι θά δέσεις πάνω στή γῆ, θά εἶναι δεμένο στούς οὐρανούς, καί ὅ,τι θά λύσεις πάνω στή γῆ, θά εἶναι λυμένο στούς οὐρανούς». 20Τότε διέταξε τούς μαθητάς του νά μήν ποῦν σέ κανένα, ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ Χριστός (ὁ Μεσσίας).

Ὁ Ἰησοῦς προλέγει τό πάθος καί τήν ἀνάστασή του

21Ἀπό τότε ἄρχισε ὁ Ἰησοῦς νά λέγει σαφῶς στούς μαθητάς του, ὅτι πρόκειται νά πάῃ στά Ἱεροσόλυμα καί νά πάθῃ πολλά ἀπό τούς πρεσβυτέρους καί τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς, καί νά θανατωθῇ καί τήν τρίτη μέρα νά ἀναστηθῇ. 22Τότε ὁ Πέτρος τόν πῆρε ἰδιαιτέρως καί ἄρχισε νά τόν ἐπιπλήττῃ λέγοντας: «Μή γένοιτο, Κύριε! Νά μή σοῦ συμβῇ αὐτό». 23Αὐτός δέ γύρισε καί εἶπε στόν Πέτρο: «Φύγε ἀπό μπροστά μου, ἀντιρρησία! Εἶσαι ἐμπόδιό μου, διότι δέν φρονεῖς τά ἀρεστά στόν Θεό, ἀλλά τά ἀρεστά στούς ἀνθρώπους».

Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Ἰησοῦ σηκώνουν σταυρό

24Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε στούς μαθητές του: «Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσῃ, ἄς ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του, καί ἄς σηκώσῃ τό σταυρό του, καί ἔτσι ἄς μέ ἀκολουθῇ. 25Διότι, ὅποιος θά ἐπιδιώκῃ νά σώσῃ τόν ἑαυτό του (ἀποφεύγοντας τό μαρτύριο), θά τόν χάσῃ. Ενώ εκείνος, που θα θυσιάσει τον εαυτό του για χάρη μου, θα τον σώσει. 26Τί δέ ὠφελεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἐάν κερδίσῃ ὅλο τό κόσμο, ἀλλά χάσῃ τόν ἑαυτό του; Ἤ τί δύναται νά δώσῃ ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀντίτιμο γιά τόν ἑαυτό του; 27Διότι ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νά ἔλθῃ μέ τή δόξα τοῦ Πατέρα του μαζί μέ τούς ἀγγέλους του, καί τότε θά ἀποδώσῃ στόν καθένα σύμφωνα μέ ὅ,τι ἔπραξε. 28Ἀληθινά σᾶς λέγω, ὑπάρχουν μερικοί ἀπ’ αὐτούς, πού εἶναι ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέν θά γευθοῦν θάνατο, ἕως ὅτου δοῦν τόν Υἱό τοῦ ἀνθρώπου νά ἔρχεται μέ τή βασιλική του δύναμη (συντρίβοντας τόν Ἰουδαϊσμό κατά τήν ἄλωσι τῆς Ἱερουσαλήμ το 70 μ.Χ. καί ἐπιβάλλοντας τό κράτος του μέ τήν κατίσχυση τῆς Ἐκκλησίας)».