Λάμπρος Σκόντζος: Ο Νεοϊουλιανισμός της " Νέας Υδροχοϊκής Εποχής"

Ἐδῶ καὶ περισσότερες ἀπὸ δύο δεκαετίες ἀναβίωσε στὸ δύσμοιρο τόπο μας μία νέα μορφὴ ἀντιχριστιανικῆς πολεμικῆς δίνης. Ἀκούει στὸ ὄνομα «ἀρχαιολατρία» καὶ ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα παλαιοτέρων ἀντιχριστιανικῶν πρακτικῶν.

 Τὸ σύγχρονο «ἀρχαιολατρικὸ» κίνημα συνεχίζει μὲ τὴν ἴδια ἢ καὶ σφοδρότερη ὁρμὴ τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε στὸ παρελθόν, χωρὶς ἀποτέλεσμα, ὁ ἀθεϊστικὸς ὀρθολογισμός, ὁ μαρξισμός, ὁ μηδενισμὸς καὶ γενικὰ ἡ ὑλιστικὴ ἰδεολογία.

Ἔχει ἀποδειχθεῖ περίτρανα, πὼς ἡ «ἀρχαιολατρία» εἶναι γέννημα αὐτῶν τῶν παταγωδῶς χρεωκοπημένων ἰδεολογιῶν. Μέσα ἀπὸ τὰ ἐρείπιά τους ξεπήδησε ἕνας περίεργος ἔρωτας γιὰ τὸ ἀπώτερο παρελθὸν καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὰ …θρησκευτικὰ μορφώματα τῆς προχριστιανικῆς ἀρχαιότητας. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονός, ὅτι οἱ ἰθύνοντες τῶν περισσοτέρων ἀρχαιολατρικῶν ὁμάδων ἀνῆκαν στὸ παρελθὸν εἴτε στὴ μαρξιστικὴ ἰδεολογία, εἴτε σὲ ἀναρχικὲς καὶ περιθωριακὲς ὁμάδες, εἴτε στὴν ὑλιστικὴ καὶ μηδενιστικὴ ἀστικὴ διανόηση. Τὸ πῶς βεβαίως πρώην ἄθεοι μαρξιστὲς ἢ ἀστοὶ μηδενιστὲς ἔγιναν ξαφνικὰ φανατικοὶ θρησκευόμενοι, λάτρεις τῆς ἀρχαίας θρησκείας, εἶναι ἕνα ἐρώτημα τὸ ὁποῖο χρήζει ἰδιαίτερης ἐπιστημονικῆς ἔρευνας!

 Κύριος στόχος τους (ἴσως καὶ μοναδικὸς) εἶναι νὰ πλήξουν τὸν Χριστιανισμό. Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς ὅτι χρησιμοποιοῦνται οἱ ἴδιες μέθοδοι καὶ οἱ πηγὲς πολεμικῆς, ποὺ χρησιμοποιοῦνταν ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Θεωρίες, οἱ ὁποῖες ἔχουν καταρριφθεῖ πανηγυρικὰ ὡς ψευδεῖς καὶ ἀνυπόστατες, πλασάρονται ὡς «νέα συνταρακτικὰ ντοκουμέντα, τὰ ὁποῖα θὰ γκρεμίσουν τὸ χριστιανικὸ οἰκοδόμημα»!

 Διαστρεβλώνουν τὴν ἱστορία καὶ κακοποιοῦν βάναυσα τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα προκειμένου νὰ διευκολύνουν τὸ πολεμικό τους ἔργο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.

 Ξεφυλλίζοντας τὰ πάμπολλα περιοδικὰ καὶ περιδιαβαίνοντας τὶς δαιδαλώδεις ἰστοσελίδες τοῦ χώρου τῆς ἑλληνικῆς καὶ ξένης «ἀρχαιολατρίας», διαπιστώνουμε ἕνα ἀπίστευτο μίσος κατὰ τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Συναντοῦμε μία πρωτόγνωρη προσπάθεια νὰ σπιλωθεῖ τὸ θεῖο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ συχνὰ φθάνει σὲ ἀκρότητες χυδαίων ὕβρεων. Βλέπουμε μὲ ἔκπληξη μία πρωτοφανῆ παραχάραξη πληθώρας ἱστορικῶν γεγονότων, γιὰ νὰ «ἀποδειχθεῖ» ὁ Χριστιανισμὸς ὡς «ἡ κύρια πηγὴ τῆς κακοδαιμονίας τοῦ κόσμου», ὡς «τὸ προαιώνιο ἄχθος τῆς ἀνθρωπότητας», ὡς «ἡ ἰσχυρὴ τροχοπέδη τῆς προόδου καὶ τῆς ἐπιστήμης», ὡς «σκοταδιστικὴ καὶ ἀντιδραστικὴ συντεχνία τῶν παπάδων» καὶ ἄλλα ἀπίστευτα!

 Βιώνουμε, ὡς χριστιανοὶ ἕνα, ἄνευ προηγουμένου, κλίμα ἀπειλῶν καὶ τρομοκρατίας, τὸ ὁποῖο ἐκτείνεται καὶ ὣς αὐτὴ τὴν φυσική μας ἐξόντωση!

 Ἐκεῖ ποὺ ἑστιάζουν περισσότερο τὶς ἐσκεμμένες ἱστορικὲς στρεβλώσεις τους εἶναι ἡ ἀνυπόστατη καὶ ἀντιεπιστημονικὴ ἄποψη ὅτι δῆθεν ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβλήθηκε διὰ τῆς βίας στὰ πρωτοβυζαντινὰ χρόνια, προκαλώντας «ἀνείπωτες σφαγές, δηώσεις καὶ καταστροφὲς» κατὰ τῶν «αὐτοχθόνων» ἐθνικῶν θρησκειῶν.

 Εἰδικὰ οἱ Ἕλληνες «ἀρχαιολάτρες» προσάπτουν στὴν Ἐκκλησία τὴ χιλιοειπωμένη κατηγορία ὅτι δῆθεν αὐτὴ «κατέσφαξε τοὺς Ἕλληνες καὶ κατέστρεψε τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό».

 Ἔχουν ὡς ἀρχὴ καὶ προσφιλῆ μέθοδο νὰ ἀπομονώνουν ὁρισμένα ἐλάχιστα ἱστορικὰ γεγονότα καὶ ἀποσπάσματα ἀπὸ συγκεκριμένους ἀπολογητικοὺς λόγους τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν θρησκευτικῶν καὶ μόνο πρακτικῶν τοῦ ἐθνισμοῦ καὶ νὰ τὰ γενικεύουν. Ἀποσποῦν ἐπίσης ὁρισμένα στοιχεῖα ἀπὸ τὶς νομοθεσίες τῶν αὐτοκρατόρων στὰ πρωτοβυζαντινὰ χρόνια, τὰ ὁποῖα ἔθεταν κάποιους περιορισμοὺς στὰ ἀσύδοτα ἐθνικὰ ἱερατεῖα καὶ στὰ σκοταδιστικὰ θρησκευτικὰ κέντρα, ὅπως ἦταν τὰ μαντεῖα, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὶς κατηγορίες τους.

 Ἡ ἐπιστήμη τῆς ἀνθρωπολογίας καὶ τῆς ψυχολογίας, ὅπως καὶ ἡ ἐπιστήμη τῆς ἱστορίας, μᾶς βεβαιώνει πὼς καμιὰ θρησκευτικὴ πίστη ἢ ἰδεολογία δὲν ἐξαφανίστηκε ποτὲ μὲ τὴ βία. Ἀντίθετα, θρησκευτικὲς πίστεις ἢ ἄλλες ἰδεολογίες ποὺ ὑπέστησαν διωγμοὺς καὶ παντοειδεῖς περιορισμούς, ἀνδρώθηκαν καὶ ἀναπτύχθηκαν περισσότερο καὶ βγῆκαν τελικὰ ὠφελημένες ἀπὸ τὶς διώξεις! Τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα ὁ ἀπηνὴς διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας στὰ πρώην κομμουνιστικὰ κράτη. Καταργήθηκαν οἱ θρησκεῖες μὲ αὐστηρότατους νόμους, καὶ ἀνείπωτους διωγμούς, ὅμως ἡ θρησκευτικὴ πίστη δὲν ἔσβησε, μᾶλλον ἀναζωπυρώθηκε!

 Ὁ ἰσχυρισμὸς λοιπὸν τῶν «ἀρχαιολατρῶν» ὅτι δῆθεν ὁ Χριστιανισμὸς ἔσβησε τὸν ἐθνισμὸ μὲ τὴ βία δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ ἐπιστημονικὴ καὶ ἱστορικὴ τεκμηρίωση. Ἡ παρακμὴ θρησκευτικῶν πίστεων καὶ ἰδεολογιῶν ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ σὲ δικές τους ἐσωτερικὲς ἀδυναμίες, παρὰ σὲ ἐξωτερικοὺς παράγοντες καὶ οὐδέποτε σὲ καταναγκασμό!

 Οἱ ἀρχαῖες θρησκεῖες καὶ ἐν προκειμένῳ ἡ ἀρχαιοελληνικὴ θρησκεία εἶχε καταρρεύσει πολὺ πρὶν ἐμφανιστεῖ ὁ Χριστιανισμός.

 Ἡ κατάρρευση εἶχε ἀρχίσει στὰ κλασικὰ χρόνια, ἀπὸ τὴ δράση τῶν σοφιστῶν, τῶν ἄλλων φιλοσόφων καὶ τῶν ἐπιστημόνων καὶ εἶχε σβήσει στὰ ρωμαϊκὰ χρόνια. Δὲν ὑπῆρχαν πιὰ ὀπαδοὶ τῆς παραδοσιακῆς πίστεως, διότι εἶχε ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ μυστηριακὰ θρησκεύματα, ποὺ εἶχαν εἰσβάλει δυναμικὰ σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία καὶ τὸν ἀπίστευτο θρησκευτικὸ ἀμοραλισμό, ὁ ὁποῖος εἶχε ἑδραιωθεῖ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὰ ἔργα τῶν ἱστορικῶν τῶν χρόνων ἐκείνων βεβαιώνουν περίτρανα τὸ γεγονὸς αὐτό, ὅπως αὐτὰ τοῦ Πλουτάρχου, τοῦ Παυσανία, τοῦ Στράβωνα, τοῦ Πολυβίου κ.ἄ., στὰ ὁποῖα διαπιστώνεται τέλεια ἐγκατάλειψη καὶ σὲ αὐτὰ ἀκόμη τὰ διάσημα «ἱερά», ὅπως τὸ δελφικό.

 Ὁ Χριστιανισμὸς συνάντησε πρωτοφανῆ θρησκευτική, πνευματικὴ καὶ γενικότερη κατάπτωση στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Ἀπατῶνται οἰκτρὰ ὅσοι φαντάζονται τὴν Ἑλλάδα τοῦ 3ου καὶ 4ου μ. Χ. αἰώνα νὰ μοιάζει μὲ τὴν κλασική τοῦ 5ου π.Χ. αἰώνα. Γι’ αὐτὸ ἔγινε ἐνθουσιωδῶς δεκτὴ ἡ χριστιανικὴ πίστη παρὰ τοὺς φοβεροὺς διωγμοὺς διακοσίων πενήντα χρόνων. Ὁ κόσμος βρῆκε αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τοῦ δώσει ἡ προχριστιανικὴ ἀρχαιότητα.

    Οἱ ὄψιμοι λάτρεις τῆς ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφτοῦν τὴ φυσικὴ ροὴ τῆς ἱστορικῆς ἐξέλιξης. Ὅπως δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ καταλάβει τὸ «ἴνδαλμά» τους ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς τὸν 4ο μ.Χ. αἰώνα, ὁ ὁποῖος, ὄντας νωπὴ ἡ κατάρρευση τῆς ἀρχαίας θρησκείας, πίστευε ὅτι μποροῦσε νὰ τὴν ἀνορθώσει. Ὅμως παρ’ ὅλη τὴν τιτάνια ἐπιχείρηση γιὰ τὴ νεκρανάστασή της, δὲν κατόρθωσε τίποτε.

 Είναι ἀπόλυτα σίγουρο πὼς οἱ σύγχρονοι «ἰουλιανοὶ» σύντομα θὰ διαπιστώσουν τὸ ἀκατόρθωτο τῆς νεκρανάστασης τῆς «πατρώας θρησκείας», ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν καὶ θὰ προσγειωθοῦν στὴν πραγματικότητα τῆς οὐτοπίας τους. Θὰ ἀναγκαστοῦν ἀπὸ τὴν ἔκβαση τῆς ἀνεπιτυχοῦς προσπάθειάς τους νὰ καταλάβουν τὴ νεοεποχίτικη προέλευση τοῦ διεθνοῦς νεοπαγανιστικοῦ φαινομένου, ὡς χρήσιμο ἐργαλεῖο γιὰ τὴν ἐπιχείρηση ἀποχριστιανοποίησης τῆς ἀνθρωπότητας καὶ τὴ διάδοση καὶ ἑδραίωση τοῦ σκοτεινοῦ καὶ ἐρεβώδους ἀποκρυφισμοῦ, ὁ ὁποῖος λανσάρεται ὡς ἡ θρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου». Θὰ κατανοήσουν, ὅπως κατανόησαν οἱ μυριάδες ὣς τώρα πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀπόλυτη ἀδυναμία τους νὰ γκρεμίσουν τὴν Ἐκκλησία Του, διότι σύμφωνα μὲ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο: «Πόσοι ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, αὔτη δὲ ὑπὲρ τὸν οὐρανὸν ἀναβέβηκε. Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία. Πολεμουμένη νικᾶ, ἐπιβουλευομένη περιγίγνεται, ὑβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται. Δέχεται τραύματα καὶ οὐ καταπίπτει ὑπὸ τῶν ἑλκῶν, κλυδωνίζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται, χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει. Παλαίει ἀλλ᾽ οὐχ ἡττᾶται, πυκτεύει ἀλλ᾽ οὐ νικᾶται»!

 Οἱ νεοϊουλιανοὶ «ἀρχαιολάτρες» θὰ προστεθοῦν ἔτσι σύντομα στὴ χορεία τῶν διαχρονικῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ, ὡς μία θλιβερὴ ἀνάμνηση τῆς ἀνεπιτυχοῦς οὐτοπικῆς τους προσπάθειας νὰ μιμηθοῦν τὸ ἀνεδαφικὸ καὶ συνάμα τραγικὸ ἀπολιθωμένο πρότυπό τους, Φλάβιο Ἰουλιανό.

----------------------------------------

πηγή: klassikoperiptosi