(Νίκος Χειλαδάκης)
Φαίνεται πῶς τὸ πρῶτο μέλημα μόλις σηκωθοῦν τὸ πρωὶ ἀπὸ τὰ «μαλακά» τους κρεβάτια ὅλοι ὅσοι σήμερα κυβερνοῦν αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι νὰ βροῦν, συχνὰ μὲ ἄγχος καὶ ἀγωνία, τί ἄλλο θὰ πρέπει νὰ καταστρέψουν σὲ αὐτὴ τὴν χώρα πού τὴν ἀπομυζοῦν μὲ ὅλα τὰ μέσα πρὸς χάριν τῶν ξένων ἀφεντικῶν τους.
Οἰκονομία, ὑγεία, ἐθνικὴ ἄμυνα, παιδεία, οἱ βασικοὶ πυλῶνες λειτουργίας ἑνὸς ἔθνους ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν καὶ νὰ καταστραφοῦν. Ἀλλὰ δὲν ἔφταναν ὅλα αὐτά. Δὲν ἔφτανε ἡ ἀπελπισία πού ἔσπειραν. Ἔπρεπε νὰ χτυπήσουν πιὸ βαθιά. Νὰ χτυπήσουν τὸ βαθὺ ριζωμένο θρησκευτικὸ αἴσθημα καὶ ὅλες ἐκεῖνες τὶς «ἀναχρονιστικὲς» ἀντιλήψεις γιὰ τὴν φύση τῆς οἰκογένειας, τὸ μοναδικὸ ἀκόμα στήριγμα πού στέκεται ὀρθὸ καὶ ἀκόμα διασῴζει ὅπως ὅπως τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.
Οἰκονομία, ὑγεία, ἐθνικὴ ἄμυνα, παιδεία, οἱ βασικοὶ πυλῶνες λειτουργίας ἑνὸς ἔθνους ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν καὶ νὰ καταστραφοῦν. Ἀλλὰ δὲν ἔφταναν ὅλα αὐτά. Δὲν ἔφτανε ἡ ἀπελπισία πού ἔσπειραν. Ἔπρεπε νὰ χτυπήσουν πιὸ βαθιά. Νὰ χτυπήσουν τὸ βαθὺ ριζωμένο θρησκευτικὸ αἴσθημα καὶ ὅλες ἐκεῖνες τὶς «ἀναχρονιστικὲς» ἀντιλήψεις γιὰ τὴν φύση τῆς οἰκογένειας, τὸ μοναδικὸ ἀκόμα στήριγμα πού στέκεται ὀρθὸ καὶ ἀκόμα διασῴζει ὅπως ὅπως τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.